فیلم سینمایی «بالرین»؛ داستان یک انتقام در سایه «جان‌ ویک»

فرارو- اکران فیلم «بالرین» از ۱۶ خرداد (۶ ژوئن) در سینماهای جهان آغاز شده و در روزهای اخیر نمایش آن در شبکه‌های آنلاین نیز شروع شده است. 

به گزارش فرارو، در نگاه به اسم بیننده ممکن است که فکر کند با یک اثر شبیه به فیلم‌های «سیندرلا» روبرو است، در حالی که اینگونه نیست. در حقیقت «بالرین» اسپین‌افی از مجموعه «جان ویک» است که یک داستان فرعی مربوط به زمانی است قهرمان «جان ویک» پنهان شده تا زخم‌هایش درمان شود. فیلمنامه «بالرین» توسط «شی هتن»، نویسنده با سابقه دنیای «جان ویک» نوشته شده و کارگردانی نیز به عهده «لن وایزمن» است. 

معرفی شخصیت و آغاز داستان انتقام

قصه از جایی آغاز می‌شود که دختری به نام «آیو» به عنوان یک قهرمان جدید اما مرموز وارد ماجرا می‌شود. «آیو» دختری است که در کنار مبارزه با حرکات نمایشی و رقص جای خود را در دنیای خشونت و انتقام باز می‌کند.»

او از همان کودکی با دنیای خشونت آشنا می‌شود، مانند «جان ویک» و زمانی که برای رقص باله آموزش می‌بیند استفاده از سلاح و فنون نظامی را نیز یاد می‌گیرد. چرا که انضباط و سخت‌گیری مهارت باله، مکملی برای سایر روش‌های مبارزه محسوب می‌شود.

ماجرای انتقام از جایی آغاز می‌شود که پدر «آیو» به دست فرقه‌ای مرموز به رهبری شخصیتی به نام «صدراعظم» با بازی «گابریل برن» کشته می‌شود. پس از این اتفاق او توسط گروه «روسکا روما» به رهبری زنی معروف به «مدیر» با بازی «آنجلیکا هیوستون» به سرپرستی گرفته می‌شود.

«آیو» درون این سازمان عجیب و غریب که درآمد اصلی‌اش از ترور است به بزرگسالی می‌رسد. با این حال از همان ابتدا آتش انتقام از قبیله‌ای که پدرش را کشته‌اند، در دل داشت. «آیو» در مسیر انتقام به معنای واقعی کلمه، امپراطوری «صدراعظم» را به آتش می‌کشد تا جایی که مدیر ناچار می‌شود «جان ویک» را خبر کند تا جلوی او را بگیرد. 

«بالرین» در سایه «جان ویک»؛ نقاط ضعف و قوت

«آنا د مارس» در نقش یک آدم‌کش جسور که در رقص باله و هنرهای رزمی آموزش دیده، تماشایی ظاهر شده است. او در مسیر انتقام، ظرافت و خشونت را به خوبی باهم ترکیب می‌کند. «آنا د مارس» قبلا با بازی در فیلم «No Time to Die»، نشان داده بود که در ژانر اکشن مهارت دارد. همچنین استاد اجرای موزونِ یک شلیک است، از پر کردن خشاب گرفته تا زمانی که گلوله‌ها را به قصد انتقام در بدن دشمن خالی می‌کند. در کنار او، «کیانو ریوز» نیز نقشی کوتاه اما خیره‌کننده دارد. 

نیمه اول فیلم «بالرین»، روایتگر داستان زندگی «آیو» است به همین دلیل داستان به کندی پیش می‌رود، اما در نیمه دوم اکشن وارد میدان می‌شود و تدوین و طراحی صحنه‌ها نیز انسجام پیدا می‌کند. دقایق پایانی فیلم یک سکانس اکشن و طولانی است که فضایی خاص و متفاوت دارد، شبیه همان چیزی که مخاطب از داستانی فرعی در دنیای «جان ویک» انتظار دارد. «بالرین» به سرعت در دام‌های می‌افتد که فیلم‌های «جان ویک» از آن‌ها پرهیز کرده بودند، ترفندهایی مانند برش‌های زیاد هنگام ضربات یا حرکات اضافی دوربین برای القای حس آشوب. در حقیقت فیلم از این ترفندها استفاده کرده تا ایرادات مبارزه و بدلکاری را بپوشاند. 

همچنین فیلمنامه «بالرین»، از نظر دیالوگ یک پله پایین‌تر از سایر آثار فرنچایز قرار دارد. در مواقعی که زمان کافی برای پرداخت شخصیت‎‌ها وجود ندارد، دیالوگ‌ها تبدیل به کلیشه و  باعث سادگی صحنه‌های اکشن می‌شوند. یکی از نقاط قوت «بالرین» موسیقی متن آن است که بر پایه قطعاتی ساخته شده که قبلا در مجموعه «جان ویک» به کار رفته‌اند. این قطعات به گونه‌ای تغییر کرده‌اند که مناسب فضای «بالرین» باشند. همین نکته می‌توانست پیوند محکمی میان این فیلم و مجموعه «جان ویک» باشد. در حالی که سازندگان با اضافه کردن صحنه‌هایی از فیلم اصلی، «بالرین» را از ریتم خارج کرده‌اند. 

جمع‌بندی

فیلم «بالرین» اثری جذاب در ژانر اکشن است؛ اما در سایه عظیم مجموعه «جان ویک» گرفتار می‌شود. این فیلم برای رهایی از این مجموعه خیره کننده با بازی «کیانو ریوز» تلاش می‌کند. این در حالی است زمانی که نقاط ضعف و قوت در کنار هم قرار می‌گیرند، این تلاش چندان موفق نیست.