ببینید؛ هواپیمای خیالی روی تپههای کرانه باختری

در قلب کرانه باختری اشغالی، جایی نهچندان دور از دیوار حائل با اسرائیل، جوانی فلسطینی خانهای به شکل هواپیما ساخته است تا رؤیای پرواز را برای مردمی که از فرودگاه و سفر محروم شدهاند، زنده نگه دارد.
فرارو- بر روی تپهای در شمال کرانه باختری اشغالی، نهچندان دور از دیوار حائل اسرائیل، جوانی فلسطینی مهمانخانهای به شکل هواپیما ساخته که امید دارد برای مردمی که از پرواز و فرودگاه محروماند، پناهگاهی برای رؤیاپردازی شود.
به گزارش فرارو، منور هرشه، مالک ۲۷ ساله این خانه، به خبرگزاری فرانسه میگوید: این هدف من است. چون ما نه فرودگاه داریم و نه هواپیما، مردم ترجیح میدهند به اینجا بیایند، مخصوصاً کودکان.
وی با کمک دو برادرش این خانه سفیدرنگ با دم قرمز را ساخته که در قسمت جلو اتاق خواب اصلی و در بخش دم، اتاقی برای کودکان دارد.
قیمت اجاره شبانه این خانه بین ۳۰۰ تا ۶۰۰ دلار متغیر است ، رقمی که برای بسیاری از فلسطینیهای ساکن کرانه باختری، بهویژه با افزایش بیکاری پس از جنگ غزه، بسیار بالا است.
هرشه میگوید: این پروژه عجیب، شیرین و منحصربهفرد است؛ ایدهای تازه برای فلسطین و منطقه.
این خانه که روی بدنه آن عبارت «شالیه هواپیما» به زبانهای عربی و انگلیسی نوشته شده، در شبکههای اجتماعی بهسرعت محبوب شده است.
هرشه توضیح میدهد که قصد داشته پرچم فلسطین را روی خانه نصب کرده و آن را «ملکه فلسطین» بنامد، اما به دلیل شرایط دشوار از این کار صرفنظر کرده است.
این خانه در منطقه C واقع شده؛ بخشی که ۶۰ درصد کرانه باختری را دربر گرفته و کاملاً تحت کنترل اسرائیل قرار دارد.
اسرائیل از سال ۱۹۶۷ کرانه باختری را اشغال کرده و اغلب خانههایی را که در منطقه C ساخته میشود، تخریب میکند. این منطقه عمدتاً شامل روستاها و زمینهای کشاورزی است.
فلسطین پیشتر دارای دو فرودگاه در شرق قدس و رفح (جنوب نوار غزه) بود که فعالیت آنها با شروع انتفاضه دوم در سال ۲۰۰۰ متوقف شد. بقایای فرودگاه قلندیا اکنون به دلیل دیوار حائل از بقیه کرانه باختری جدا افتاده است.
با وجود تهدید به تخریب، هرشه از مردم میخواهد تا زمانی که ایده و حمایت وجود دارد، از زمین خود استفاده کنند. وی تأکید میکند که قصد دارد پروژهاش را توسعه دهد و میافزاید: بعد از این هواپیما، سال آینده کشتیای خواهیم ساخت تا جبران نبود دسترسی مردم به دریا و قایق واقعی باشد.
وی میگوید: ما مردمی هستیم که دائماً در حال از دست دادن هستیم. زمینمان، حقوقمان، زندگیمان.