جدیدترین فیلم‌های کمدی اکران آنلاین؛ «دایناسور» و «کوکتل مولوتف»

فرارو-  اخیرا فیلم‌های کمدی «دایناسور» و «کوکتل مولوتف» وارد چرخه اکران آنلاین شده‌اند. «دایناسور» یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های اکران در سینماها بود. همچنین «کوکتل مولوتف» نیز داستانی جذاب از دهه 50 شمسی را روایت می‌کند.

به گزارش فرارو، «دایناسور» به کارگردانی مسعود اطیابی روایتگر داستان زندگی معتادی به اسم رضا است که تلاش می‌کند دختر خود را از فروش مواد دور کند. «کوکتل مولوتف» به کارگردانی حسین دوماری از بازیگرانی چون امین حیایی بهره برده است. نکته مشترک هر دو فیلم علاوه بر ژانر مشابه حضور همزمان پژمان جمشیدی به عنوان بازیگر در این آثار است. در ادامه نگاهی به این فیلم‌ها خواهیم داشت.

فرمولی تکراری از کلیشه‌ و شوخی

داستان این فیلم درباره مردی معتاد به نام رضا معروف به دایناسور است که در یک فروشگاه اجاره قلیان کار می‌کند. قصه از جایی شروع می‌شود که او مجبور به ارائه گواهی عدم اعتیاد به رئیس خود می‌شود. به همین دلیل همراه دوستش جلال به آزمایشگاه می‌روند اما در اتفاقی ناخواسته آزمایش او با آدمی که مبتلا به سرطان خون است، جابه جا می‌شود.

رضا فکر می‌کند در آستانه مرگ است به همین دلیل همراه جلال به سراغ خانواده خود می ‎‌رود. خانواده‌ای که چند سال است از آنها خبر ندارد. با این حال برگشتش به خانواده داستان‌های جدیدی را رقم می‌زند.

در سینمای امروز ایران، یک اثر هرقدر هم ضعیف باشد با داشتن فاکتورهایی به فروش قابل توجهی دست پیدا می‌کند. «دایناسور» نیز با استفاده از فاکتورهایی مانند تبلیغات، اغراق در محتوای داستان و بازیگران برای مدت طولانی جز فیلم‌های پرفروش اکران بود.  

پژمان جمشیدی در «دایناسور» همچنان همان تیپ نخ‌نما شده تکراری سال‌های اخیر است. مسعود اطیابی نیز با استفاده از فرمول تکراری‌اش در فیلم‌هایش یعنی شوخی‌های جنسیتی و موقعیت‌های خنده‌دار کلیشه‌ای به دنبال جذب مخاطب است. این کارگردان دقیقا از همان فرمول‌هایی استفاده کرده که قبلا در فیلم‌های « تگزاس» و «هتل» هم بهره برده بود. البته او برای ساخت دایناسور به این موضوع پی برده بود که ترکیب پژمان جمشیدی و سام درخشانی دیگر برای بیننده جذاب نیست پس امیر جعفری جایگزین می‌شود.

در حقیقت کاراکتر جلال با بازی امیر جعفری همان کلیشه نخ‌نما شده از رفاقت است که قبلا در سایر آثار این کارگردان نیز استفاده شده بود. رفیقی که همه جا در حال فرار از خطر و کسب منفعت است. فیلم «دایناسور» موضوعاتی چون اعتیاد، سرطان و رابطه یک پدر با دخترش را دستمایه ساخت فیلم قرار داده بدون آنکه کوچکترین درکی از احساسی آنها داشته باشد. در این فیلم حتی شوخی‌های کوچه بازاری و اینستاگرامی  تبدیل به شوخی‌های زننده و جنسی شده است.

روایتی ناقص از حوادث دهه 50 با بازی خوب بازیگران

داستان این فیلم در دهه 50 می‌گذرد و روایتگر داستان زندگی مردی به نام پرویز، سیاهی لشکر تئاتر است که با دختری به نام ژاله ازدواج می‌کند. ماجرا از جایی شروع می‌شود که پرویز برنده ماشینی پر از پول با بلیط بخت آزمایی می‌شود. این در حالی است که خروج شاه و وقوع انقلاب همه چیز را به هم می‌ریزد.

پرویز نمی‌تواند جایزه را بگیرد و مسئولان تنها راه دریافت پول را برگشت شاه اعلام می‌کنند. پرویز و همسرش ژاله دست به هر کاری می‌زنند تا از انقلاب جلوگیری کنند که در این راه با چالش‌های زیادی رو به‌رو می‌شوند.

در «کوکتل مولوتف» به کارگردانی حسین دوماری، بازیگرانی مانند پژمان جمشیدی، امین حیایی، ستاره پسیانی و احمد مهران‌فر ایفای نقش می‌کنند.

زمانی که مخاطب این فیلم را تماشا می‌کند به راحتی متوجه کلیشه‌‌ها تکراری نوستالژی دهه 50 می‌شود. دقیقا همان روش‌هایی که در سال‌های اخیر در فیلم‌های زیادی استفاده شده است.

آرش خوشخو، روزنامه‌نگار درباره استفاده از نوستالژی‌های دهه 50 گفته است: «اکثر تماشاگران سینمای امروز را افراد دهه شصتی تشکیل می‌دهند که به سوژه های نوستالژی دهه 50 علاقه دارند. به نظر می‌رسد زمانی که متولدین سال‌های 70 و 80 جمعیت غالب تماشاگران را تشکیل دهند، کارگردانان مجبور به تغییر سوژه‌های فیلمسازی باشند» در حقیقت کارگردان و نویسنده «کوکتل مولوتف» نیز از همین موضوع استفاده کردند تا مخاطب را با «کوکتل مولوتف» همراه کنند.

مشکل اصلی اصلی فیلم را می توان فیلمنامه آن دانست که سوژه‌ای جذاب در نهایت به یک پایان بندی خوب نمی‌رسد. در عین حال  بازی امین حیایی و کارگردانی حسین دوماری را باید نقاط قوت این فیلم دانست.

زنانه پوشی کاراکتر پرویز با بازی امین حیایی به راحتی می‌توانست تبدیل به شوخی‌های جنسی و رسیدن به ابتذال باشد. این در حالی است که بازی خوب این بازیگر به سرعت «کوکتل مولوتف» را از این فضا دور می‌کند.

در کنار امین حیایی، ستاره پسیانی نیز بازی‌ جذابی از خود ارائه داده است. با این حال پژمان جمشیدی در این فیلم هم همان بازی تکراری را از خود ارائه داده است.