نقد و بررسی فیلم «جمعه عجیبت‌تر» / تجربه سرگرم‌کننده بدون نیاز به پیچیدگی فکری
در فیلم «جمعه عجیب‌تر» موفق شده است این قسمت جدید از سری فیلم محبوب را به اثری مفرح و قابل‌توجه تبدیل کند.
فرارو- فیلم جدید «Freakier Friday» یا «جمعه عجیب‌تر»، با تکیه بر فرمول قدیمی تعویض بدن، بار دیگر بینندگان را به دنیایی آشفته و خنده‌دار از هویت‌های جابه‌جا شده می‌برد
به گزارش فرارو به نقل از گاردین، در قسمت جدید و پرجنب‌وجوش سری فیلم «جمعه عجیب»، جیمی لی کرتیس بار دیگر با بازی شاداب خود موفق می‌شود روح تازه‌ای به داستان قدیمی تعویض بدن بدمد؛ فیلمی که اگرچه لیندزی لوهان نیز در آن حضور دارد، اما بار اصلی خنده‌ها و جذابیت‌ها را کرتیس به دوش می‌کشد. فیلم جدید، که در ادامه نسخه سال ۲۰۰۳ ساخته شده، این بار با کارگردانی نیشا گاناترا و فیلمنامه‌ای از جردن وایس به سینما بازگشته است. در نسخه قبلی، لوهان و کرتیس در نقش مادر و دختری ظاهر شدند که در پی دعوایی، با نیروی جادویی یک کلوچه چینی بدن‌هایشان با هم عوض شد. حالا اما در نسخه ۲۰۲۵، با احتیاط فرهنگی بیشتری مواجه هستیم و خبری از شوخی‌های مشابه نیست.
دگرگونی شخصیت‌ها در نسخه جدید
در این روایت جدید، شخصیت تس کولمن با بازی جیمی لی کرتیس، حالا مادربزرگ شده؛ او درمانگر و میزبان یک پادکست درباره فرزندپروری است. در مقابل، آنا (با بازی لیندزی لوهان) که روزگاری دختر یاغی تس بود، اکنون تهیه‌کننده موسیقی و مادر مجرد یک نوجوان نسل Z است. این دختر، هارپر، توسط جولیا باترز بازی می‌شود؛ بازیگری جوان که هنوز به‌خاطر نقش درخشانش در فیلم «روزی روزگاری در هالیوود» کنار لئوناردو دی‌کاپریو در یادها مانده است.
در جریان داستان، هارپر با همکلاسی بریتانیایی و پرادعای خود، لیلی (با بازی سوفیا همونز)، درگیر می‌شود. ماجرا زمانی پیچیده‌تر می‌شود که مادرش، آنا، دل به پدر مجرد و جذاب لیلی، اریک (مانی جاسینتو) می‌بندد. دو دختر نوجوان که حالا دشمن یکدیگرند، از تصور خواهرخواندگی احتمالی وحشت‌زده می‌شوند. اما تعویض بدن تازه‌ای در راه است؛ این بار با دخالت یک کف‌بین عجیب و غریب که ماجرا را به شکلی فراطبیعی و کمدی وارد مرحله‌ای تازه می‌کند. برخلاف نسخه‌های پیشین، این‌بار نه دو، بلکه چهار زن درگیر جابه‌جایی بدن‌ها می‌شوند و همین موضوع به داستان جنبه‌ای شلوغ‌تر و «عجیب‌تر» می‌دهد.
بازی بی‌نظیر کرتیس؛ نقطه قوت اصلی فیلم
بدون تردید، آنچه فیلم را از سقوط در دام تکرار و یکنواختی نجات می‌دهد، نقش آفرینی جذاب جیمی لی کرتیس است. او با شوخ‌طبعی و بی‌پروایی خاص خود، روحیه‌ای بازیگوش و در عین حال انسانی به شخصیتش می‌بخشد. اجرای او پر از لحظاتی سرشار از خنده و انرژی است؛ به‌ویژه در صحنه‌هایی که با تفاوت نسلی میان او و نوه‌اش شوخی می‌شود، یا زمانی که کاربران مسن شبکه‌های اجتماعی هدف طنز قرار می‌گیرند.
بازگشت لیندزی لوهان
در حالی که حضور لیندزی لوهان برای بسیاری از طرفداران خاطره‌انگیز است، اما او در این فیلم نتوانست آن‌طور که باید، بُعد کمدی نقش خود را برجسته کند. شاید به‌نوعی بتوان گفت که خود لوهان نیز در زندگی واقعی نوعی «تعویض بدن» را تجربه کرده است: ستاره‌ی شورشی گذشته که حالا نقش مادری پراسترس را بازی می‌کند. اما با وجود این تضاد جالب، اجرای او بیش از حد محافظه‌کارانه است و در سایه بازی پرتلاش کرتیس گم می‌شود.
فیلمی سبک، بدون دغدغه‌های هویتی
درحالی‌که انتظار می‌رفت فیلم به موضوعاتی چون هویت و تصویر بدنی بپردازد، «جمعه عجیب‌تر» عمداً از ورود به این مباحث خودداری می‌کند و ترجیح می‌دهد کمدی باقی بماند. شاید بخشی از این انتخاب به دلیل شخصیت شوخ و صمیمی مادربزرگ داستان باشد که اجازه نمی‌دهد لحنی جدی یا تأمل‌برانگیز بر فیلم حاکم شود.
با این حال، همین سبک طنز ساده و بی‌ادعا است که باعث می‌شود فیلم در میان آثار مشابه بدرخشد. حضور بازیگران مکمل با چاشنی طنز، و تمرکز فیلم بر روابط خانوادگی و نسل‌ها، آن را به تجربه‌ای سرگرم‌کننده تبدیل کرده که بدون نیاز به پیچیدگی‌های مفهومی یا فکری، مخاطب را به خنده وا‌می‌دارد.
«جمعه عجیب‌تر» هرچند فیلمی با طرحی تکراری و شناخته‌شده است، اما به‌لطف بازی درخشان جیمی لی کرتیس و چند نکته‌پردازی هوشمندانه در فیلمنامه، به اثری فراتر از یک دنباله معمولی بدل می‌شود. این فیلم نه‌تنها از میراث نسخه‌های پیشین خود بهره می‌گیرد، بلکه با روزآمدسازی ماجرا و ورود شخصیت‌های نسل جدید، پل ارتباطی میان مخاطبان قدیمی و جوان‌تر برقرار می‌کند. اگرچه لیندزی لوهان نتوانسته آن‌طور که باید بدرخشد، اما ترکیب بازیگران و فضای شاد فیلم، آن را به یک کمدی خانوادگی قابل‌قبول تبدیل کرده است.
