فیلم سینمایی «غریزه»، تصویری زیبا با روایتی ناقص

فرارو-  اکران فیلم سینمایی «غریزه» به کارگردانی سیاوش اسعدیان به زودی از شهریورماه در سینماهای کشور آغاز خواهد شد.

به گزارش فرارو، این فیلم بعد از 4 سال توقیف اکران خواهد شد و داستان  درباره خانواده‌ای است که هر کدام از اعضای آن با مشکلی دست و پنجه نرم می‌کند. «غریزه» به خوبی فضای بصری  قصه را به وجود آورده است و تلاش می‌کند به فیلمی جذاب درباره سینما و عشق تبدیل شود با این حال فیلم ایراداتی دارد که ممکن است برای مخاطب جذاب نباشد. در ادامه نگاهی به این فیلم خواهیم داشت.

«غریزه» در سال 1400 توسط سیاوش اسعدی ساخته شد اما خبری از اکران عمومی آن به دلایل نامشخص نبود. این اثر یکی از کاندیداهای حضور در جشنواره فیلم فجر 1400 بود، اما نامی از «غریزه» در لیست نهایی آثار بخش مسابقه نبود. براساس خبرهای غیررسمی، وجود ممیزی‌ها و عدم اصلاحات توسط عوامل «غریزه» دلیل اصلی کنار گذاشتن این اثر از جشنواره بوده است. فیلم بعد از مدتی در چندین جشنواره بین‌المللی به نمایش درآمد و در چهل و سومین جشنواره فیلم فجر نمایشی محدود برای منتقدان سینما داشت. با این حال به نظر می‌رسد با انجام اصلاحات و ممیزی‌ها فیلم وارد لیست اکران شده است. در نهایت  از «غریزه» به عنوان یکی از کاندیداهای فیلم ایران برای حضور در جشنواره اسکار نام برده می‌شود. فیلمی که به نظر می‌رسد باید با  فیلم‌های«پیرپسر» و «زن و بچه» رقابت کند.

داستان فیلم سینمایی «غریزه»

این فیلم داستانی عاشقانه است که در دهه 40 شمسی روایت می‌شود.  داستان درباره پسری به نام کامی است که عاشق سینماست. کامی دلبسته دختری به نام آتیه می‌شود، دختری که او را به سینما و جهان فیلم پیوند می‌دهد، اما این عشق خیلی سریع به بن بست می‌رسد. آتیه زنی است که در داستان نقش اساسی دارد اما حضورش تنها در میان یک معامله احساس می‌شود، زمانی که رسول خان، پدر کامی برای ادای دین راهی را انتخاب می‌کند که همه چیز را به هم می‌ریزد.

بازیگران فیلم سینمایی «غریزه»

• امین حیایی
• پانته‌آ پناهی
• ژاله صامتی
• ساینا روحانی
• مهدیار شاه محمدی

ملودرامی سرگردان میان عشق،  اجبار و وظیفه

کارگردان این فیلم به سراغ دورانی می‌رود که رفاقت از هر چیزی مهم‌تر بود. «غریزه» داستانی آشنا دارد، روایت یک زندگی ویران میان مردی که می‌خواهد دینی را ادا کند، پسری که عاشق سینماست و دختری که بی خبر از همه‌جا وارد یک معامله پیچیده شده است. این فیلم  بیش از آنکه داستان یک مثلث عشقی باشد روایتی از سه مفهوم متضاد عشق، اجبار و وظیفه است. در عین حال هر یک از کاراکترها در مداری از سرنوشت گرفتارند. رسول خان در سودای ادای دین، کامران در تمنای عشق سینما و آتیه در فرار از تقدیری که دیگران برای او نوشته‌اند.

فضای «غریزه»، بیش از آنکه بر روایت داستان تکیه کند به قاب‌ها متکی است. تصاویری از باران، شب‌های خلوت و جاده‌ها و نمایش فضای سینما، از لحاظ بصری زیبا و جذاب است اما زمانی که مخاطب به سراغ منطق داستانی می‌رود، فیلم پاسخ‌های مبهمی به چرایی اتفاقات می‌دهد.چرا رسول خان چنین راهی را برای ادای انتخاب می‌کند، چرا کامران به این سرعت عشقش به سینما را فراموش می‌کند و مهم‌تر از همه اینکه چرا آتیه به راحتی سرنوشت شوم  خود را می‌پذیرد.

«غریزه»، فیلمی است که در آن پر از عشق‌های ناکام، پدران شکست‌خورده، پسران سرکش و دخترانی که میان وظیفه و آزادی سرگردانند. به نظر می‌رسد، سیاوش اسعدی با ساخت چنین فیلمی به دنبال ادای دین به فیلم‌های ملودرام دهه 50 بوده است. به همین دلیل طراحی صحنه و لباس در فضای قبل از انقلاب به درستی انجام شده است، اما مشکل زمانی است که فرم به جای پیش بردن قصه جای آن را می‌گیرد. نقطه اوج فیلم، همان جایی که داستان باید مخاطب را به وجد بیاورد، تبدیل به صحنه‌ای بی احساس و کم اهمیت در فیلم شده که به نظر می‌رسد برای بیننده جذاب نباشد. «غریزه» می‌خواهد ملودرامی پرشور باشد، اما میان حال، گذشته و فرم، قصه بلاتکلیف و سرگردان می‌ماند و تبدیل به اثری می‌شود که ممکن است مخاطب از دیدن فضاها لذت ببرد اما داستان جذابیت و یادآوری نوستالژیکی از گذشته نداشته باشد.