کشف باورنکردنی رودخانه‌ای عظیم از گاز در قلب کهکشان راه شیری
اخترشناسان برای نخستین‌بار یک ابر مولکولی غول‌پیکر به طول ۲۰۰ سال نوری را در قلب کهکشان راه شیری شناسایی کردند. ساختاری مانند رودخانه‌ای پنهان که جریان گاز و غبار را به سوی هسته کهکشان روانه می‌کند و پرده از رازهای نوین تولد ستاره‌ها برمی‌دارد.
فرارو- اخترشناسان برای نخستین‌بار یک ابر مولکولی غول‌پیکر را در قلب رگه‌های غباری کهکشان راه شیری شناسایی کردند؛ ساختاری عظیم به طول ۲۰۰ سال نوری که مانند رودخانه‌ای پنهان، گاز و غبار را به سوی مرکز کهکشان هدایت می‌کند و می تواند رازهای جدیدی درخصوص روند شکل گیری ستارگان فاش کند. این ابر میدفوینت (Midpoint) نام دارد.
به گزارش فرارو به نقل از ساینس دیلی، «ناتالی باترفیلد» ستاره‌شناس رصدخانه ملی نجوم رادیویی و نویسنده اصلی این پژوهش می گوید: «یکی از کشفیات بزرگ ما خود همین ابر مولکولی غول‌پیکر بود. ما با بررسی این بخش از آسمان به وجود گاز متراکمی پی بردیم و با اندازه گیری ابعاد، جرم و چگالی تایید کردیم که با یک GMC (ابر مولکولی غول پیکر) مواجه هستیم.»
او افزود: «ابر میدفوینت جایی است که جریان گاز و غبار از قرص کهکشان وارد منطقه پرتلاطم مرکز آن می شوند؛ در این نقطه می‌توان شرایط اولیه این مواد را پیش از انباشت و فشرده‌شدن در هسته کهکشانی با دقت مطالعه کرد.»
سرنخ‌هایی از مولکول‌های ردیاب
دانشمندان با بررسی مولکول‌هایی مانند آمونیاک (NH₃) و سیانوبوتادیین (HC₅N) توانستند این ابر ناشناخته را شناسایی کنند. این مولکول ها نقش ردیاب های شیمیایی را دارند و وجودشان نشان‌دهنده حضور گاز میان‌ستاره‌ای متراکم است؛ در واقع، وجود این مولکول‌ها نشان می‌دهد که محیط ابر از چگالی و شرایط فیزیکی لازم برای آغاز فرایند تولد ستارگان برخوردار است.
این یافته ها چند نکته مهم را آشکار می کند:
کشف یک مِیزر جدید: سیگنالی متمرکز از امواج مایکروویو که توسط گاز آمونیاک تولید می‌شود و اغلب با مناطق فعال تشکیل ستاره‌ها مرتبط است.
مراکز احتمالی تولد ستارگان: توده‌های فشرده‌ای از گاز و غبار که به‌زودی می‌توانند ستاره‌های جدیدی بسازند؛ از جمله جرمی به نام «گرهE» که احتمالا یک frEGG (توده گازی متراکم و شناور در حال تبخیر) است.
ردپای تاثیرگذاری ستاره‌ها بر محیط اطراف: ساختاری شبیه پوسته درون ابر که احتمالا بر اثر انفجار یا پرتاب مواد از ستارگان در حال مرگ شکل گرفته است.
تلاطم شدید گاز: حرکت پرانرژی گاز شبیه آنچه در مرکز کهکشان دیده می‌شود؛ احتمالا ناشی از ورود جریان مواد از رگه‌های غباری یا برخورد با ابرهای نزدیک است.
لری مورگان، ستاره‌شناس رصدخانه گرین‌بانک، می‌گوید: «تشکیل ستاره در میله‌های کهکشانی همچنان یک معماست. به دلیل وجود نیروهای بسیار قدرتمند، اغلب روند شکل گیری ستارگان در این منطقه متوقف می شود. اما قسمت جلویی میله‌ها (مانند محل تشکیل ابر میدفوینت) می تواند گاز را فشرده کرده و زمینه تولد ستاره‌های جدید را فراهم کند.»
این کشف نشان می‌دهد که ابر میدفوینت نقش حیاتی در انتقال مواد از قرص کهکشان به هسته آن دارد. بررسی این منطقه می‌تواند نشان دهد چگونه ساختارهای مرکزی کهکشان شکل می‌گیرند و ستاره‌ها متولد می‌شوند.
