ابراهیم اصغرزاده: قرار نبود با آمریکا قطع رابطه کنیم/ شجاعت عقب‌نشینی را داشته باشیم

ابراهیم اصغرزاده فعال سیاسی اصلاح طلب گفت: نامه 180 نفر به نظر من، یک نقطه عطف و برای کشور بسیار مهم است؛ چون این 180 نفر نه دنبال وزارت هستند که بگویید حزب دارند و می‌خواهند وزیر و وکیل شوند، نه دنبال پول هستند و پای هیچ‌کدام هم در هیچ فسادی باز نشده است. از آقای روغنی زنجانی، نیلی، طبیبان، غنی‌نژاد، آخوندی و ... اینها دلسوزان کشور هستند و راهی را نشان می‌دهند و می‌گویند که حکمرانی باید اصلاح شود

به گزارش اقتصادنیوز، بخشی از گفتگوی  ابراهیم اصغرزاده  را در ادامه میخوانید.

*اشتباهات زیادی کردیم. یعنی ما باید این تصویر را در انقلاب جدی می‌گرفتیم که دموکراسی مهم است، مداخله مردم در امور حاکمیتی مهم است، شهروند باید حق داشته باشد و حکومت باید پاسخگو باشد. 

*در بحث آمریکا، قرار نبود با آمریکا قطع رابطه کنیم. یک اعتراض دانشجویی را به یک اعتراض ملی تبدیل کردیم و بعد هم دائماً در تله این مسیر افتادیم. 

*بعد از فروپاشی شوروی، این ترس و فوبیا خیلی جدی شد و گفتند؛ ما باید فضا را کنترل کنیم و دائماً افرادی که غیرخودی هستند را از خودمان دور کنیم. گزینش‌ها وظیفه اصلی‌شان این بود که قسمت غیرخودی را حذف کنند. این ملت چند پارچه شد. قطبی شدن جامعه بزرگ‌ترین ضربه را می‌زند، به‌خاطر اینکه سرمایه اجتماعی‌مان آسیب می‌بیند. این اتفاق از اول انقلاب رخ داد. 

*اشغال سفارت آمریکا در تهران باید در کانال تاریخی خودش مطالعه شود که در آن زمان چه عاملی باعث این اعتراض دانشجویی شد. 

* اعتراض دانشجویی می‌تواند در سراسر دنیا رخ دهد و در ایران هم رخ داد و باید کنترل می‌شد. اتفاقی که افتاد این بود که دامنه و پیامدهای آن از کنترل خارج شد؛ یعنی یک حادثه ۴۸ساعته تبدیل به یک ماجرای ۴۴۰ روز و بعد تبدیل به ماجرایی شد که تمام سیاست‌های کشور را در گروگان خود گرفت؛ یعنی باید نسبت همه چیز با آن سنجیده می‌شد. این اشتباه بود. 

*اقدام دانشجویان در آن ۴۸ ساعت اولیه به‌هیچ‌وجه ضدامپریالیستی و اینکه ما با آمریکا از در ضدیت دربیاییم و این حرف‌ها نبود و یک جریان ضدآمریکایی نبود. شاه را آنجا برده بودند و دانشجوها فکر می‌کردند که این اقدام تحقیرکننده برای انقلاب است و می‌خواهند نقشه‌ای بکشند که شاه دوباره بازگردد. 

*راجع به حوادثی که تحت‌تأثیر آن اتفاق افتاد، دائماً مثل یک بهمنی جلو آمد، پیچیده شد و مثل یک کلافی سردرگم شد و بعد هر موقع عقلای قوم آمدند که مسئله را حل کنند و یا آمریکایی‌ها هم جلو آمدند نشد. 

*اسم آن را «تله مسیر» گذاشتم. یعنی شما رویتان نمی‌شود برگردید و بگویید که ما اشتباه کردیم و ادامه می‌دهید. 

*من بارها گفتم و الان هم جلوی شما می‌گویم که اشتباه کردم و باید هم برگردیم و مهم‌ترین کار این است که شجاعت این را داشته باشیم، این عقب‌نشینی نیست.