فیلم سینمایی «نبردی پس ازدیگری»؛ فراتر از بیانیه سیاسی با بازی لئوناردو دی‌کاپریو
«نبردی پس از دیگری» در حالی که فیلم نگاهی اعتراضی به وضع موجود دارد، نمایشی عمیق از زندگی انسان‌هایی که هر لحظه در حال مبارزه با افکار خود هستند.
فرارو- فیلم سینمایی «نبردی پس از دیگری» (One Battle After Another) 25 سپتامبر در سینماهای جهان اکران خواهد شد. اثری با بازی «لئوناردو دی‌کاپریو» که نگاهی انتقادی به سیاست و سیاستمداران دارد.
به گزارش فرارو، این فیلم، ساخته «توماس اندرسون»، روایتگر داستانی برآمده از بحران‌ها و نبردهای جامعه مدرن که یک پیام امیدوارکننده برای مخاطب دارد، «ادامه بده! مبارزه کن.»
«نبردی پس از دیگری» اقتباسی از رمان «واینلند» نوشته «توماس پنجین» که به پایداری افراد انقلابی در دهه 60 میلادی در آمریکا می‌پردازد. داستان در دو بازه زمانی روایت می‌شود و ماجرا به 16 سال پیش برمی‌گردد، جایی که «باب» با بازی «لئوناردو دی‌کاپریو» یک انقلابی دو‌آتشه بود و برای ساخت آمریکایی متفاوت در یک گروه چریکی می‌جنگید. او عاشق همرزمش و همسرش، زنی به نام «پرفدیا» بود که به نظر می‌رسید اسلحه را به هر چیزی حتی خانواده ترجیح داده و به دنبال دستگیری سرهنگ شرور منطقه «لاک جاو» است. بعد از مرور گذشته داستان به دنیای امروزی برمی‌گردد. جایی که «باب» افسرده و شکست خورده از مبارزه با دخترش «ویلا» به طور مخفیانه زندگی می‌کند. همچنین سال‌های طولانی نیز از «لاک جاو» با بازی «شان پن» خبری نبود. با این حال وقتی دوباره ظاهر می‌شود و «ویلا» را می‌رباید تا انتقام گذشته را از پدر بگیرد. «باب» تمام ذرات وجودش را برای مبارزه جمع می‌کند تا دخترش را نجات دهد.
نگاهی انتقادی به جامعه امرزوی
«نبردی پس از دیگری» با پرداخت به تضادهای پیچیده میان شخصیت‌ها، به ویژه رابطه «باب» با سرهنگ «لاک جاو» نماد نیروهای خشونت‌گرا دنیایی را به تصویر می‌کشد که در آن مرز میان مقاومت، آزادی و سلطه نامشخص است. در عین حال این فیلم فقط مبارزه علیه ساختارها نیست، بلکه تصویری واضح از نبردهای بی پایان روزمره انسان‌هاست. نبردهایی درونی که گاهی هیچ کس در آن برنده نیست. مبارزه «باب» با افسردگی و خاطرات تلخ گذشته تا برای نجات دخترش به دورانی برگردد که بی‌مهابا می‌جنگید. یکی از نقاط قوت فیلم، در دقایق پایانی رقم می‌خورد، زمانی که کاراکترها درگیر یک تعقیب و گریز خیابانی مرگبار می‌شوند. صحنه‌ای که بی‌تردید در زمره بهترین سکانس‌های تاریخ سینما قرار می‌گیرد. در عین حال کارگردان با بهره‌گیری از شخصیت‌های اغراق‌آمیز اما آشنا، داستانی پیچیده را روایت می‌کند که به نوعی تقلیدی از سینمای سیاسی و انقلابی دهه‌های گذشته به شمار می‌رود.
بازی «لئوناردو دی‌کاپریو» در این فیلم درخشان است. او نقش مردی را ایفا می‌کند که دلشکسته از آرمان‌های انقلابی مجبور به نجات جان دخترش می‌شود. در واقع قدرت بازیگری «دی‌کاپریو» و ارتباط انسانی میان کاراکترها «نبردی پس از دیگری» را از یک اثر صرفا اعتراضی جدا می‌کند. با این حال نقطه عطف بازیگری فیلم، متعلق به «شان پن» در نقش مردی نژاد پرست، قدرت طلب و بیمار روحی و روانی است. چرا که این بازیگر نه فقط قدرت و نفوذ بلکه پیچیدگی روانی شخصیت را به نمایش می‌گذارد.
«نبردی پس از دیگری» با یادآوری تاریخ آمریکا، اشاره‌ای نیز به مسائل گروه‌های مختلف نژادی در این کشور دارد. از تجاوز سازمان یافته به زنان سیاهپوست گرفته تا امروزه که برخی از سفیدپوستان آنها را انکار می‌کنند. در واقع فیلم نشان می‌دهد که چگونه گروه‌های سیاسی مختلف از شعار برابری نژادها یا جداسازی آنها سواستفاده می‌کنند.در حالی که فیلم یک بیانیه انقلابی درباره وضعیت امروزی اما می‌توان آن را اثری عمیقا انسانی دانست که مخاطب را وادار به دلسوزی برای کاراکترها می‌کند. ناامیدی «باب» از مبارزه و نگرانی‌اش برای جان دخترش، تبدیل به ترس و ترحم در نگاه مخاطب می‌شود. در نهایت «نبردی پس از دیگری»، اثری تلخ و گزنده از بحران‌های سیاسی و اجتماعی جامعه امروزی‌ست که مخاطب را به تفکری عمیق درباره وضعیت دعوت می‌کند.
