در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۸۴۶ مطلب
جنگ غزه، اسرائیل را بیش از هر زمان دیگر در انزوای بین‌المللی قرار داده و تنها تکیه‌گاه اصلی آن ایالات متحده است؛ اما حتی این اتحاد نیز با ترک‌های عمیق روبه‌رو شده است. کاهش حمایت افکار عمومی آمریکا، به‌ویژه در میان جوانان، دموکرات‌ها و حتی بخش‌هایی از جمهوری‌خواهان، نشانه‌ای از تغییراتی برگشت‌ناپذیر است. ریشه این شکاف هم در فاصله ارزش‌ها و هم در تردید نسبت به منافع مشترک نهفته است.
بریتانیا، کانادا و استرالیا در اقدامی همسو با فرانسه و در تعارض با مواضع آمریکا، کشور فلسطین را به رسمیت شناختند. شناسایی، عضویت کامل فلسطین در سازمان ملل را تضمین نمی‌کند چون واشنگتن می‌تواند وتو کند. تحلیلگران اثر فوری را نمادین می‌دانند مگر با اهرم‌هایی چون محدودیت فروش سلاح. فلسطینیان استقبال کردند اما هشدار دادند غزه همچنان می‌سوزد و اقدام کافی نیست.
«اسرائیل به صورت عامدانه اجازه ورود کامیون های حامل کمک های بشردوستانه را به نوار غزه نمی دهد اما به برخی کامیون های تجاری که به دنبال فروش مواد غذایی با قیمت های نجومی به مردم غزه هستند اجازه می‌دهد تا وارد این منطقه شوند. اسرائیل با این تاکتیک هم به دنبال گول‌زدن افکار عمومی جهان است و هم می خواهد وانمود کند که در غزه قحطی نیست. این در حالی است که مردم غزه در وضعیتی نیستند که برای یک کیسه آرد تا 75 دلار پول بدهند!»
اتحادیه اروپا پس از دو سال جنگ غزه، سرانجام بسته‌ای از تحریم‌ها علیه وزیران افراطی اسرائیل، شهرک‌نشینان خشونت‌طلب و تعلیق امتیازات تجاری تصویب کرد. این اقدام که اورسولا فون‌درلاین آن را همسو با راه‌حل دوکشوری دانست، فشار اقتصادی واقعی بر اسرائیل وارد می‌کند. بااین‌حال، منتقدان این بسته را دیرهنگام و ناقص می‌دانند؛ چراکه ممنوعیت تجارت با شهرک‌ها و توقف فروش سلاح را شامل نمی‌شود. این رویکرد، اتحادیه اروپا را میان تعهدات حقوقی و منافع سیاسی سرگردان کرده است.
گزارش الجزیره تأکید دارد «ابتکار صلح عربی» ۲۰۰۲ عملاً شکست خورده و اسرائیل با منطق قدرت عریان همه خطوط قرمز را زیر پا گذاشته است. حمله به دوحه و فشار بر لبنان و سوریه نشان می‌دهد تل‌آویو صلح را کنار گذاشته و در پی تحمیل برتری خود است. در برابر این وضعیت، نشست فوق‌العاده دوحه خواستار عبور از شعار و حرکت به‌سوی پروژه‌ای راهبردی یعنی ایجاد منظومه دفاعی، اقتصادی و امنیتی مشترک عربی–اسلامی برای بازدارندگی واقعی و حمایت عملی از فلسطین و لبنان شد.
ارتش اسرائیل در ۱۵ سپتامبر عملیات گسترده‌ای علیه غزه آغاز کرد و سه‌طرف شهر را محاصره نمود، اما بسیاری از ساکنان به دلیل ناتوانی در جابه‌جایی مانده‌اند. طی دو سال جنگ، بیش از ۶۴ هزار فلسطینی کشته و غزه ویران شده است. در حالی‌که افکار عمومی اسرائیل و حتی بخشی از ارتش خواستار آتش‌بس هستند، نتانیاهو برای بقای سیاسی بر ادامه جنگ اصرار دارد. همزمان، فشارهای بین‌المللی و احتمال انزوای اسرائیل افزایش یافته و حمایت آمریکا نیز مشروط و شکننده شده است.
یک کودک فلسطینی پس از حمله اسرائیل به خان یونس که باعث زخمی شدن برادرش و جان باختن مادرشان شد، یک لوله پلاستیکی را جای پای قطع‌شده برادرش قرار داد.
جنگ غزه جایگاه بین‌المللی اسرائیل را به‌شدت تضعیف کرده و حمایت متحدان سنتی را فرسایش داده است. موج همدلی اولیه غرب جای خود را به محکومیت‌ها و تعلیق صادرات تسلیحات داده و افکار عمومی جهانی علیه تل‌آویو چرخیده است. اتهام نسل‌کشی، شکاف در جبهه حامیان، تحریم‌های علمی و فرهنگی و تهدید انزوای دیپلماتیک، فشارها را تشدید کرده‌اند. در داخل نیز اهداف متناقض و غفلت از دیپلماسی عمومی بحران مشروعیت را عمیق‌تر ساخته است. تحلیلگران هشدار می‌دهند ادامه جنگ، اسرائیل را در مسیر انزوا و آسیب‌پذیری بلندمدت قرار می…
پیکرهای چند نوزاد فلسطینی در بیمارستان ناصر شهر خان‌یونس در نوار غزه دیده شدند؛ جایی که چهار جنین و سه نوزاد نارس جان خود را از دست دادند. طبق گزارش‌ها، این مرگ‌ها به سوءتغذیه مادران، ترس و آوارگی ناشی از جنگ، قطع برق‌های مکرر و کمبود دارو در سایه محاصره رژیم صهیونیستی نسبت داده شده است.
«از زمان آغاز جنگ غزه تاکنون، من و خانواده ام 15 بار آواره شده ایم. هر مرتبه نیز سخت‌تر از مرتبه قبل بوده است. هر دفعه ما دارایی های خود را بیش از قبل از دست داده ایم و البته که سلامت و حس امنیت ما نیز ضعیف‌تر شده است.»
