به موازات بدلکاری موجود، جلوه‌های ویژه میدانی و بصری با ظرافت و کیفیت بالایی رخ نمایی می‌کند تا بودجه ۲۲۵ میلیون دلاری تخمین زده شده برای فیلم گویای یکی دیگر از المان‌های ممیزه سینمای نئوکلاسیک در هالیوود باشد.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۳۸۸ مطلب
به موازات بدلکاری موجود، جلوه‌های ویژه میدانی و بصری با ظرافت و کیفیت بالایی رخ نمایی می‌کند تا بودجه ۲۲۵ میلیون دلاری تخمین زده شده برای فیلم گویای یکی دیگر از المان‌های ممیزه سینمای نئوکلاسیک در هالیوود باشد.
مطابق قوانین جدید آکادمی اسکار، فیلم‌ها درصورت اکران در کشوری غیراز کشور مبدا نیز می‌توانند واجد شرایط رقابت در شاخه بهترین فیلم بین‌المللی جوایز سینمایی اسکار شوند. این موضوع از این نظر اهمیت دارد که تا پیش از این صحبت‌هایی درباره اکران «قهرمان» در ایران شده بود.
«ماشین من را بران» با تمرکز بر یک بازیگر و کارگردان سینما ساخته شده که نقش او را هیدتوشی نیشی‌یما بازی می‌کند. او مجبور می‌شود با لایه‌های زیرین ازدواج به ظاهر موفقش پس از مرگ همسرش روبه‌رو شود.
فیلم «زنی پشت پنجره» را نمی‌توانیم فیلم کاملی بدانیم، چون تعلیق، کشش و هیجان به عنوان عناصر اصلی یک تریلر روانشناختی در آن دیده نمی‌شود و با تمام قدرت فرمی، به لحاظ مفهومی و محتوایی فیلم غنی نیست و مخاطب را راضی نمی‌کند.
اساس فیلم بر دراماتیزه‌کردن آدم‌ها در یک جغرافیای ویرانه است که جنگ همه‌چیز آن‌ها را گرفته است. در این کنش و واکنش آدم‌ها با یکدیگر، مخاطب به نقاط قوت و ضعف آن‌ها پی می‌برد و کارگردان به‌خوبی نشان می‌دهد آن‌ها وقتی در یک موضع ضعف قرار می‌گیرند چه چیز‌هایی از خودشان بروز می‌دهند.
در میان آثار مسعود کیمیایی می‌شود فیلم «دندان مار» را به‌عنوان یکی از نمونه‌های شاخص در سینمای ایران معرفی کرد که هنر ادبیات و به‌ویژه چگونگی استفاده از عناصر روایی، به‌عنوان هدایتگر اصلی تکنیک‌های سینمایی برای صورت‌بندی بیان هنری کاربرد دارد.
فیلم سینمایی «قهرمان» به کارگردانی اصغر فرهادی، امروز در سالن «گرند لومیر» فستیوال کن روی پرده خواهد رفت.
تقوایی تلاش می‌کند با در‌نظر‌گرفتن واقعیت زندگی صادق و شرح رویدادی که ممکن است شالوده هنجارمند زندگی هر شهروندی را از هم بپاشد، هستی یک انسان در برابر مفهوم «عدالت» را صورتی غیر‌تاریخی ببخشد.
حتی اگر پیغام فیلم پالمر این باشد که به مرور دیوی تبدیل به یک فرشته می‌شود و آن را در قالب تبدیل شخصیت بی‌عار و بی‌تفاوت پالمر به شخصی که می‌خواهد به عنوان ناپدری و قیم «سم» شود و حضانت او را عهده‌دار گردد ارائه کند، فیلم چندان توان این را ندارد که دگردیسی شخصیت پالمر را در موقعیت‌های مختلف رویایی‌اش نمایش دهد.
کاراکتر‌های اصلی و مکمل همانند مهره‌ای در بازی مار و پله‌اند که بر ابزاری بودن انسان مدرن در قرن بیستم دلالت دارد. ضدقهرمانانی بی‌حوصله و نه چندان باهوش و چالاک که تعمدا دال‌هایی بر صحنه ایجاد می‌کنند تا مخاطب را به چرایی حاصل از آن در ضعف بین فیلمنامه یا تعمد فیلمساز در گره افکنی در قصه وا دارد.