نسخه جدید «می‌دانم تابستان پیش چکار کردی» قرار بود بازسازی جذابی برای ورژن اصلی(1997) باشد و با تلفیق مفاهیم اجتماعی نیز روایتی جدید ارائه دهد. این در حالی است که در عمل به یک فیلم تکراری تبدیل شده است.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۸۷۰ مطلب
نسخه جدید «می‌دانم تابستان پیش چکار کردی» قرار بود بازسازی جذابی برای ورژن اصلی(1997) باشد و با تلفیق مفاهیم اجتماعی نیز روایتی جدید ارائه دهد. این در حالی است که در عمل به یک فیلم تکراری تبدیل شده است.
«ادینگتون» با فضایی وسترن در بستر پاندمی ۲۰۲۰، سفری عجیب و مضحک از آشفتگی مدرن، توهمات اجتماعی و تنهایی جوامع قرن بیست‌ویکم را به تصویر می‌کشد.
«ادیسه» کریستوفر نولان، بازروایتی حماسی از داستان اسطوره‌ای اودیسئوس، با ترکیبی از جلوه‌های واقعی، بازیگران مطرح و روایت غیرخطی، سینمای حماسی را وارد مرحله‌ای تازه کرده است.
فیلم‌های سینمایی و تلویزیونی و انیمیشن «نوریانگ»، «اشک هور»، «تعطیلات طولانی»، «پالایشگاه»، «روزی روزگاری هنگ کنگ»، «او را برایم بیاور»، «قله نانگا»، «قفل ساز»، «زودیاک چینی»، «دیده بان»، «شماره ۲۴»، «بری زنبوری»، «اقیانوس نوردها و حلقه آتش»، «رویای پرواز»، «جشن تولد»، «هناس»، «مامور انتقال ۳»، «یتیم خانه»، «سیزده زندگی»، «مومیایی ۳»، «گلادیاتور»، «طوفان یخ ۳»، «طلا و مس»، «برهوت»، «گلادیاتور ۲»، «تیم کشتار»، «هناس»، «ماشین‌ها ۱»، «جیم دکمه و لوکاس لوکوموتیوران»، «سازندگان زمان: گنج پناهگاه…
فضای غبارآلود اظهارنظر سیاسیون درباره «پیرپسر» هم صدای اعتراض برخی را بلندتر کرد و هم واکنش‌های زیادی را از سوی مخاطبان فیلم برانگیخت. با این همه آنچه نصیب «پیرپسر» شد از طرفی همراهی برخی سینماگران و تهیه‌کنندگان با فیلم بود و از سویی دیگر روند فروش این فیلم در گیشه را صعودی کرد.
این روزها هم گرمای هوا و هم قطعی برق به مثابه دو عامل برون سینمایی در فرآیند فیلم دیدن و بالطبع گیشه سینماها اختلال ایجاد کرده است.
«بالرین» با حضور درخشان «آنا د مارس»، دنیایی از رقص باله و خشونت را به مخاطب ارائه می‌دهد و داستان قهرمانی را به تصویر می‌کشد که به دنبال انتقام مرگ پدرش است.
«خانواده رومینا اشرفی تحت هیچ شرایطی حاضر به همکاری نبودند و حتی تهدیدات احتمالی هم وجود داشت که جلوی ادامه کار گرفته شود درنتیجه ناچار شدم از تخیل خود استفاده کنم و داستانی را بر اساس واقعیت‌های اجتماعی بنویسم.»
در میان اضطراب و ترس از جنگ، فیلم دیدن می‌تواند ذهن خسته را هیاهو و جنجال دور کند. فیلم‌هایی مانند «نارنگی‌ها» که جایگاه والای آدمی را نشان می‌دهد و یا فیلم «روزهای بی‌نقص» مردی را نشان می‌دهد که با آرامش در میان دنیای شلوغ شهر توکیو کار خود را انجام می‌دهد.
«می‌خواستم حس و حال کیف سیاه را توصیف کنم و همه چیز به برخورد تماشاگر با اثر برمی‌گردد. از این منظر چنین حرفی را زدم تا بگویم کیف سیاه سرگرم‌کننده است و لحن ثقیلی ندارد.»
