در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۳۹ مطلب
با استفاده از معادلات حرکت کهکشانی و ابزاری کیهانی به نام رابطه «تولی-فیشر»، پژوهشگران فاصله این ابر از زمین را حدود ۲۷۸ هزار سال نوری تخمین زده‌اند؛ یعنی ساختار تاریک در همسایگی کهکشان ما جای دارد. جرم این ابر هم چیزی بین ۳۰ تا ۵۰۰ میلیون جرم خورشیدی برآورد شده که زیاد نیست، اما به اندازه‌ای است که بتوان آن را کهکشان به حساب آورد.
تصاویر جدید تلسکوپ آتاکاما از قدیمی‌ترین نور کیهان، جزئیات بی‌سابقه‌ای از تولد هستی ۳۸۰,۰۰۰ سال پس از مهبانگ را آشکار کرده است.
اخترشناسان می‌گویند کهکشان چرخ بزرگ از لحاظ ساختاری، بسیار پیشرفته‌تر از آن چیزی است که برای چنین مقطعی از زمان انتظار می‌رفت.
«PSR J1719-1438b» احتمالاً یکی از خارق‌العاده‌ترین اجرام کیهانی است که ممکن است با آن مواجه شوید.
اگرچه هسته کوچک و درخشان در کهکشان‌های فعال موسوم به «سیفرت» (Seyfert) رایج است، اما مسیه ۹۴ به عنوان یک «کهکشان ستاره‌فشان» (Starburst galaxy) شناخته می‌شود. از آنجا که مسیه ۹۴ نسبتا نزدیک است، ستاره‌شناسان می‌توانند دلایل انفجار ستاره‌زایی کهکشان را با جزئیات بررسی کنند.
تصور شما از رنگ سرخ سیاره مریخ چه بود؟ آیا بی‌آبی باعث قرمز بودنش شده است؟ تحقیقات جدید به این پرسش پاسخ می‌دهد.
ریما هیگینوس که با گودال‌های کوچک تشکیل‌شده از فروپاشی سطحی پوشیده شده، احتمالا در اثر تنش‌های ناشی از بالا آمدن ماگمای داخلی و فروپاشی در امتداد یک گسل سطحی طولانی ایجاد شده است.
به نظر می‌رسد ساختار‌های کیهانی دور در پدیده‌ای به نام «انتقال به سرخ» به سمت قسمت سرخ طیف نور جابجا شده‌اند. در حالی که اجرام با انتقال سرخ تا ۰.۳ به خوبی نقشه‌برداری می‌شوند، این مطالعه بر روی آنهایی متمرکز شده است که بین ۰.۳ تا ۰.۶ انتقال به سرخ دارند، یعنی به سراغ اجرام دورتر رفته است.
تصویری از سیاره‌ها که به ترتیب شروع از خورشید: زحل، زهره، نپتون، اورانوس، مشتری و مریخ در رسانه‌ها منتشر شد.
در تصور روز ناسا، سحابی NGC ۱۳۳۳ و ابر‌هایی از غبار ستاره‌ای که میان ابر مولکولی صورت فلکی برساووش پراکنده شده‌اند، دیده می‌شود.
