در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۱۳۹ مطلب
ستارگان در ابر‌های گازی سرد و غبارآلود متولد می‌شوند که بر اثر نیروی گرانش خود فرو می‌ریزند. همان‌طور که این ستارگان جوان رشد می‌کنند، با انتشار نور، تولید باد‌های ستاره‌ای (جریانی از گاز که از بخش بالای جَو ستاره خارج می‌شوند) و آزادکردن جریان‌های خروجی قدرتمند، بر محیط اطراف خود تأثیر می‌گذارند.
سامبررو، کهکشانی مارپیچی و باز است که حدود ۵۰ هزار سال نوری وسعت دارد. این کهکشان را سال ۱۹۱۲ «ویستو ام. اسلیفر» در رصدخانه لاول و به‌دلیل جابه‌جایی قرمز چشمگیرش شناسایی کرد. این کهکشان با سرعت حدود هزار کیلومتربرثانیه درحال دور شدن است که انبساط کیهانی را نشان می‌دهد.
راندمان ستاره‌زایی در این کهکشان‌ها از کهکشان‌های امروزی بیشتر است که نشان از حاکم‌بودن شرایطی متفاوت در کیهان اولیه دارد.
کهکشان کوتوله‌ای که به‌تازگی کشف‌شده، تنها ۷.۸ میلیون سال نوری از ما فاصله دارد. ستاره شناسان این کهکشان را که به دلیل انزوا و نداشتن ستاره‌های قابل‌توجه، «جوجه‌تیغی» نامیدند. گویا جوجه‌تیغی در میان سایر کهکشان‌ها به‌قدری تنها است که اگر انسان بود احتمالاً برای تنهایی او، متاسف می‌شدید!
دانشمندان تصور می‌کنند این جفت سیاهچاله احتمالاً پس از برخورد کهکشان‌هایشان در گذشته شروع به گشتن به دور یکدیگر کرده‌اند.
تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا در جدیدترین کاوش خود در کیهان، کهکشانی را کشف کرده است که به نظر می‌رسد رکورد جدیدی برای دورترین کهکشان شناخته‌شده به ثبت رسانده است. این کهکشان تنها ۲۹۰ میلیون سال پس از مهبانگ (بیگ بنگ) شکل گرفته است. این کهکشان که JADES-GS-z۱۴-۰ نام دارد، با وجود فاصله زیادی که از زمین دارد، بسیار درخشان است. دانشمندان ناسا معتقدند این درخشندگی ناشی از ستاره‌های جوانی است که احتمالا چند صد میلیون برابر خورشید جرم دارند.
اخترشناسان سیاه‌چاله‌ای کلان‌جرم را شناسایی کردند که با اندازه‌ای برابر ۱۷ میلیارد خورشید، روزانه معادل یک خورشید را می‌بلعد و نوری معادل بیش از ۵۰۰ میلیارد خورشید را ساطع می‌کند.
رصد‌های اخیر کهکشان‌های کوتوله فراتر از محدوده دسترسی تحقیق‌های بزرگ قبلی طیف‌سنجی (spectroscopic)، حاکی از آن است که شناخت ما از جمعیت کهکشان‌های کوتوله ممکن است ناکامل باشد.
دانشمندان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) رویداد‌های جزر و مدی را کشف کرده‌اند که به سیاهچاله‌هایی مرتبط است که از ستاره‌های کهکشان‌های پر از غبار تغذیه می‌کنند.
ستاره‌شناسان به‌طور تصادفی یک کهکشان تاریک و دست نخورده را کشف کردند که به نظر می‌رسد هیچ ستاره قابل مشاهده‌ای ندارد؛ این کهکشان J۰۶۱۳+۵۲ نام دارد و می‌تواند «کم نورترین کهکشان کشف شده تا به امروز» باشد.
