در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۵۴۲ مطلب
اقدام آمریکا خیانت به دیپلماسی و ضربه‌ای بی‌سابقه به حاکمیت قانون و حقوق بین‌الملل و رژیم منع اشاعه بود و متأسفانه شاهد عدم محکومیت این تجاوز از سوی شورای امنیت و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بودیم، در عین حال بیش از ۱۲۰ کشور جهان و سازمان‌های مختلف از جمله جنبش عدم تعهد، سازمان همکاری اسلامی، اتحادیه عرب، بریکس و شانگهای این تجاوزات را محکوم کردند.
اعتماد لازم برای دیپلماسی دوجانبه، چه رسد به تضمین‌های امنیتی معتبر، به شدت در اثر این جنگ که در حالی رخ داد که دور آخر مذاکرات ایران و آمریکا با میانجی‌گری عمان هنوز در جریان بود، تضعیف شده است. به گفته عراقچی، این «خیانت به دیپلماسی» بود.
یک نشریه آمریکایی اعلام کرد که واشنگتن با انجام عملیات موشکی به تأسیسات هسته‌ای ایران هرگز نتوانسته یک دستاورد استراتژیک حاصل کند و اکنون می‌بایست از وقفه کوتاه ایجاد شده در فعالیت‌های هسته‌ای ایران برای بازگشت به مسیر دیپلماسی استفاده کند.»
در این شرایط، ایران باید دو هدف را دنبال کند: نخست خنثی‌کردن اهداف شیطانی افراطیون اسرائیلی و دوم حرکت در راستای تثبیت آتش‌بس و برداشتن تحریم‌های آمریکا. هر دو این اهداف فقط از مسیر اصالت راهبردی قائل‌شدن برای دیپلماسی و مذاکره می‌گذرد.
«می‌دانیم که دیپلماسی چیزی نیست که حذف‌شدنی باشد. دیپلماسی می‌تواند حتی بخشی از یک جنگ بسیار خصمانه باشد. اما اگر کسانی که دنبال بازنگه‌داشتن پنجره دیپلماسی هستند، تمامی پنجره‌ها و درهای دیگر را به امید رهایی از این پنجره ببندند، یا بدتر از آن، باقی پنجره‌ها را هم باز بگذارند، اما در خیال و نفس خود تنها پنجره واقعی را همین دیپلماسی بدانند، و حتی بدتر از این دو، گمان کنند که دیپلماسی یعنی ریختن طرح دوستی (آن‌هم با کسی که بنای دوستی با شما را ندارد)، این دیگر خیلی خطرناک است!»
حقیقت این است که هیچ وقت تضمین صد در صدی وجود ندارد. تضمین تا حدی است طرف ایرانی قانع شود ادامه مذاکرات، توجیهی دارد. حتی اگر کشور سوم وارد عمل شده و سعی کند تضمینی ارائه دهد، باز هم باید اینگونه فکر کنیم که شرایط داخلی ایالات متحده، شرایطی نیست که این کشور بتواند وارد نوعی از درگیری با پایان باز و نامشخص شود. تمام آمریکایی ها(خواه از برخی اعضای کنگره و خواه شهروندان عادی) معتقدند درگیری با ایران می تواند وارد شرایط فرسایشی شود و کوتاه مدت نباشد.
کارشناس مسائل سیاست خارجی گفت: «فایده‌مندی دیپلماسی الزاماً به این معنا نیست که ایران یا امریکا در شرایطی ایده‌آلی قرار دارند، بلکه بیشتر از منظر نبودِ گزینه‌های بهتر قابل تبیین است. شاید بتوان گفت دیپلماسی در این شرایط، یک انتخاب نیست؛ بلکه اجبار است. اجبار نه فقط به واسطه تحولات داخلی، بلکه تحولات بین‌المللی نیز بستر را برای توسل به چنین گزینه‌ای هموار کرده است.»
وعدهٔ «اول آمریکا» که از سوی رئیس‌جمهور ترامپ مطرح شد، در عمل به «اول اسرائیل» تحریف شده است. مردم آمریکا که هزینهٔ فدا شدن هزاران جان و به هدر رفتن هزاران میلیارد دلار از مالیات‌هایشان در منطقهٔ ما را تجربه کرده‌اند، اکنون به‌نظر می‌رسد به اندازه کافی متوجه این روند مخرب هستند.
رئیس دفتر حسن روحانی در دولت دوازدهم و قائم مقام حزب اعتدال و توسعه گفت: «باید رویکردمان را عوض کنیم. شکی نیست، اما نمی‌توانیم دیپلماسی را تعطیل کنیم.»
مجری شبکه سی.ان.ان و ستون نویس روزنامه واشنگتن پست ضمن تأکید بر جایگزینی توافق دیپلماتیک به جای حمله نظامی معتقد است تنها راه پایدار و مشروع برای جلوگیری از تبدیل ایران به قدرت هسته‌ای، مذاکره‌ای تازه همراه با بازرسی‌های گسترده آژانس انرژی اتمی است.
