در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۴۰۴ مطلب
در منطقه لواسان تهران که اغلب با مقیاس‌های بزرگ و گاه تحمیلی بناها شناخته می‌شود، پروژه‌ای مسکونی با رویکردی متفاوت اجرا شده است. "خانه اردیبهشت"، اثری از دفتر معماری بوژگان با طراحی حامد بدری احمدی و فاطمه شریعتی، تلاشی است برای آفرینش دنیایی خصوصی و متکی به خود در دل خانه؛ دنیایی که در برابر "مقیاس مهاجم و مزاحم" بیرون قد علم می‌کند و تجربه‌ای نو از زندگی در بستری امن را ارائه می‌دهد.
ویلا "سولارا" (نور) در منطقه خوش آب و هوای شاندیز خراسان، اثری از معمار مهسا صداقت و تیم طراحی، نامی است که به خوبی با کانسپت آن همخوانی دارد. این ویلا با مساحت ۲۵۰۰ مترمربع، بر حداکثر بهره‌گیری از نور طبیعی و ارتباط با طبیعت اطراف تأکید دارد و با تراس‌ها و بالکن‌های وسیع، استخر روباز در فضای سبز محوطه و فرم پلکانی بنا، تجربه‌ای روشن و سیال از زندگی در بستر طبیعت را خلق می‌کند. در ادامه طرح هایی از این پروژه را مشاهده می کنید.
پروژه‌ی "The CUBE" واقع در دانشگاه صنعتی درسدن آلمان، دستاوردی بی‌سابقه در صنعت ساخت و ساز جهانی است. این بنای آزمایشی ۲۴۳ متر مربعی که در سال ۲۰۲۲ توسط شرکت معماری HENN طراحی و ساخته شده، به عنوان اولین ساختمان در جهان شناخته می‌شود که سازه‌ی اصلی آن تماماً از بتن کربن است؛ اتفاقی که مرزهای مهندسی سازه و معماری را جابجا کرده و نویدبخش آینده‌ای نوین در این صنعت است.
با توجه به شرایط و موقعیت پروژه به کارفرما پیشنهاد دادیم از این سرمایه خود استفاده مجدد کند و آن را پلتفرمی برای هنرمندان به صورت خاص و محدود قرار دهد تا بتوانند از آن فضا با کاربرد‌های مختلف از جمله محل نمایش آثار هنری، برگزاری رویداد، ورکشاپ، اتاق جلسه و اقامت استفاده کنند.
جایزه معمار سال ۱۳۹۷ در بخش مسکونی تک واحدی، "خانه آبان" واقع در خیابان استانداری اصفهان را به عنوان برترین پروژه در این رده معرفی کرد. این خانه که توسط معماران مینا معین‌الدینی و محمد عرب از دفتر "فضا-رویداد-شهر" طراحی و اجرا شده است، با رویکردی نوآورانه به فضای زندگی و بهره‌گیری از پتانسیل‌های معماری، به عنوانی نمونه‌ای درخشان از معماری مسکونی معاصر ایران در سال‌های اخیر شناخته می‌شود.
پروژه "مرد و خانه" در دامنه کوهپایه‌ای دماوند، اثری تأمل‌برانگیز از دفتر طراحان و بناکنندگان زاو است که در جایزه معمار ۱۴۰۰ نیز تقدیر شد. این اقامتگاه با رویکردی نوآورانه، تباین میان عالم منطق و خیال (آگاه و ناخودآگاه ذهن انسان) را در قالب فضایی سه تراز (از زیرزمین سنگی و مورب تا زیرشیروانی قائم‌الزاویه) به نمایش می‌گذارد و خانه‌ای خلق کرده که گویی بازتابی از لایه‌های درونی انسان است.
پروژه "Areal am Kronenrain" در شهر Neuenburg am Rhein آلمان، نمونه‌ای موفق از دگرگونی فضاهای شهری با استفاده از ابزارهای معمارانه است. دفتر MONO Architects در این منطقه با وضعیت نامطلوب اولیه و اختلاف ارتفاع قابل توجه، با طراحی هوشمندانه یک پارکینگ چندطبقه، میدان عمومی (مونستر‌پلاتز)، پل دسترسی و یک برج دیدبانی (برج برتولد)، نه تنها بر چالش‌های موجود فائق آمد، بلکه فضایی پویا، کارآمد و دارای هویت برای شهروندان و بازدیدکنندگان خلق نموده است.
چگونه می‌توان از عناصر سازه‌ای که گاه محدودیت‌آفرین به نظر می‌رسند، نقطه قوت طراحی ساخت؟ در پروژه بازسازی پنت‌هاوس "امیرکبیر" در اراک، دفتر معماری کاو نشان داده که با ادغام هوشمندانه ستون مرکزی با شومینه و طراحی پله‌هایی سیال و یکپارچه، می‌توان فضایی خلق کرد که هر جزء آن در هماهنگی کامل با دیگری است؛ پازلی که نه با اضافه کردن، بلکه با یافتن پیوند میان اجزا معنا یافته است.
ویلای لموین، طراحی شده در سال ۱۹۹۴ توسط رم کوولهاس برای دفتر معماری OMA، بر دامنه تپه‌ای در فلوراک فرانسه جای گرفته است و با مساحت ۵۰۰ متر مربع، منظره‌ای تماشایی و گسترده از شهر بوردو را به نمایش می‌گذارد. تصاویر ثبت شده توسط BCDF Studio، زیبایی این اثر معماری را به تصویر می‌کشند. آخرین نوار نزدیک به سقف سازه یک پوشش متخلخل زیبا را به نمایش گذاشته که شبیه بافت پنیر به نظر می‌رسد، اما این منافذ اثری مهم در جذب نور طبیعی به داخل ویلا دارند.
موضوع این سیاست گذاری در پروژه؛ بهره گیری از دید شهر از داخل پروژه بوده که بازشو‌های بزرگتری در این ساختار در پوسته فراهم شده که پوسته در عین حال که ثابت می‌باشد ولی دید داخل را محدود ننماید. تکنیک به کار رفته در این ساختار ترکیب سازه فلزی با آجر به صورت پیش ساخته و نصب خشک است.
