ترنج

در مورد

معماری

در فرارو بیشتر بخوانید

۴۰۴ مطلب

  • ما با کند و کاو در کالبد پروژه و ایجاد حجمی متخلخل به دنبال رساندن نور به میان توده بودیم و در همین میان با ایجاد تراس‌هایی خارج از مساحت سطح اشغال ۴۵ درصدی پروژه، با توجه به کوچک بودن سطح هرطبقه، امکان ارتباطی ویژه با فضای بیرون را برای افراد به وجود آوردیم.  وجود تراس‌ها و نورکافی در فضا‌های اداری، کیفیت محیط کار و راحتی کارمندان را تحت تاثیر قرار میدهد، کارمندان فرصت دارند تا در طول روز از نور طبیعی بهره‌مند شوند و این باعث افزایش انرژی و روحیه آنها می‌شود.

  • نمازخانه موزه فرش در سال ۱۳۵۷ خورشیدی ساخته شد. با تدبیری هنرمندانه مجسمه‌ای فلزی، با نمادشناسی شیعه، بر میله‌ای به ارتفاع حدود ۴ متر و با فاصله‌ای حدود ۶ تا ۷ متر از دیوار بیرونی مکعب اول و در امتدا دید فرد نمازگزار قرار گرفته است. این مجسمه نام «اﷲ» را نمایش می‌دهد که در نماز، آن هنگام که فرد می‌ایستد و به مقابل می‌نگرد، نشانه‌ای از اسم خداوند را در مقابل چشم خود مرور می‌کند.

  • در طراحی خانه گودال باغچه در یزد، معماران با الهام از الگوی حیاط مرکزی و تلفیق آن با ایده گودال باغچه، تلاش کرده‌اند ضمن تامین آسایش اقلیمی و حفظ بالانس فضای داخلی، ارتباط بصری و حرکتی بین طبقات مختلف خانه را از طریق این گودال باغچه مرکزی فراهم آورند.

  • پروژه ویلایی آوان در کردان، طراحی شده توسط تیم گروپ و معمار داوود صلواتی، با جانمایی هوشمندانه فضاهای اصلی بین لایه‌های پویا، تجربه معماری منحصربه‌فردی را ارائه می‌دهد. این طراحی، سیرکولاسیونی مناسب و انعطاف‌پذیری در کاربری‌های مختلف را تضمین می‌کند.

  • این پروژه با ترکیب هوشمندانه طراحی مدرن و احترام به بافت تاریخی منطقه، نمونه‌ای شاخص از معماری معاصر در قلب لندن به شمار می‌رود. استفاده از پنجره‌های کمانی با رویکردی نوآورانه، نه تنها به زیبایی بصری ساختمان افزوده، بلکه ارتباطی منحصر‌به‌فرد بین فضای داخلی و محیط شهری برقرار کرده است.

  • خانه پیرنوپلیس در برزیل، با طراحی منحصر به فرد لئو رومانو، ترکیبی چشم‌نواز از بتن اکسپوز و چوب‌کاری‌های سفارشی را به نمایش می‌گذارد و با بهره‌گیری از شیشه‌های قدی، ارتباطی بی‌نظیر با مناظر طبیعی اطراف برقرار کرده است.

  • خانه "سالواخه" یا "خانه وحشی"، طراحی شده توسط استودیو معماری مازپاز، در کوه‌های دورافتاده پالمیشال د آکوستا، کاستاریکا، و در میان جنگل‌های ابری واقع شده است؛ یک پناهگاه گرمسیری با رویکرد بروتالیستی. این خانه کاملاً مستقل از شبکه برق بوده و برای تامین انرژی خود به انرژی خورشیدی و برای تامین آب به چشمه‌های بالادست ملک متکی است.

  • حیاط شبه مرکزی که در دل پروژه جاگرفته، در هر سه طبقه با حفره‌های مسقف و روباز درگیر می‌شود تا درجاتی از پیوستگی به خود را حفظ کند و مانند تنه‌ای استوار، فضا‌ها را گرد خود آورد و نور را تا عمق زیرزمین هدایت کند. در این عمیق‌ترین حیاط داخلی، تک درختی نسبتا سالخورده و با ارزش کاشته شده که نشانی از گذران تقویم عمر ساکنین دارد و با قد کشیدنش حضوری پررنگتر در فضا‌های داخلی خواهد داشت.  

  • عدم توازن در پلان و محور‌های ارتباطی بین فضا‌ها بود که منجر به جابه‌جایی فضای آشپزخانه و تی‌وی‌روم و ایجاد فضای صبحانه‌خوری گردید.  نظر به تم فضایی پروژه و همچنین علاقه کارفرما به هنر ایرانی استفاده از متریال‌های آجر نسوز و کاشی‌های ایرانی در اولویت قرار گرفت.  

  • با اهدای یک زمین از سوی شورای شهر در مجاورت دبستان، مقرر شد که مدرسه‌ای برای دوره‌ی اول متوسطه طراحی و اجرا گردد.  زمین مدرسه متوسطه جدید از شرق با مدرسه ابتدایی روستا، از جنوب با آرامستان و از غرب با بنای مسکونی همجوار است.