چطور ممکن است یک زوج سالخورده مرتکب چند فقره قتل شده باشند و بتوانند سال‌ها در آرامش در کنار هم زندگی کنند و اصولا هیچ‌وقت در شرایط لو دادن یکدیگر قرار نگیرند.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۷۳ مطلب
چطور ممکن است یک زوج سالخورده مرتکب چند فقره قتل شده باشند و بتوانند سال‌ها در آرامش در کنار هم زندگی کنند و اصولا هیچ‌وقت در شرایط لو دادن یکدیگر قرار نگیرند.
یک آسیب شناس اجتماعی به آمار قتل‌های خانوادگی در کشور اشاره کرد و گفت: ما شاهد آن هستیم که طبق اعلام منابع رسمی نظیر پلیس و دستگاه قضایی سهم زیادی از قتل‌ها مربوط به قتل‌های خانوادگی است. این موضوع زنگ خطری جدی برای سلامت کانون خانواده محسوب می‌شود و باید نهاد‌های حمایتگر از این کانون وارد عمل شوند.
به‌نظر می‌رسد در مواجهه با این همه بحران و چالش، ما بیش از اینکه سطح تاب‌آوری اجتماعی جامعه را افزایش داده‌باشیم صرفاً «تحمل می‌کنیم»، «شکیبایی می‌کنیم» یا «انعطاف» به خرج می‌دهیم. اما این تحمل‌کردن، شکیبایی، سازگاری یا منعطف بودن، الزاماً به‌معنای ایجاد تعادل نیست!
هادی خانیکی استاد علوم ارتباطات گفت: یکی از مهم‌ترین آسیب‌های ما پایین بودن سرمایه اجتماعی است. وقتی سرمایه اجتماعی پایین است شهروندان و افراد جامعه تصمیم‌گیری حاکمیتی را در امتداد منافع خودشان تحلیل نمی‌کنند. این همه در محاوره روزمره ما سوم شخص مجهول به کار برده می‌شود، مثلاً می‌گویند: «کار خودشونه» این ناشی از بی‌اعتمادی و شکافی است که وجود دارد.
زندگی در دوران کرونا به ما فهماند که هیچ چیز قابل پیش‌بینی نیست. مثلاً اگر قبلاً کل سال را کار می‌کردیم به امید اینکه یک هفته سفر دلخواه خودمان را داشته باشیم، الان می‌بینیم که برای همان سفر کوتاه هم باید صبر کنیم و این صبر معلوم نیست تا کی ادامه داشته باشد.
مصطفی معین گفت: شرایط دوره گذار جامعه ایرانی همراه با فقر و تنگنا‌های معیشتی ناشی از تحریم اقتصادی، احساس نابرابری به علت ناکارآمدی مدیریت اجرائی و فساد اداری و پیامد‌های بلند‌مدت جنگ تحمیلی خود را به شکل مسائل و مشکلات روانی و اجتماعی، فردگرایی و منفعت‌طلبی، قانون‌شکنی و آنومی پایداری که به افول ارزش‌های اخلاقی منجر شده است، نشان می‌دهد.
عباس عبدی نوشت: اگر در ایران نسبت به حقوق بالای مدیران اعتراض می‌شود برای این است که مردم می‌دانند، کسی که استاندار فلان استان شده یا مدیر فلان اداره شده، فاقد توانایی‌های لازم است و بهره‌وری او بسیار اندک و حتی منفی است، اتفاقا این مدیران بیش از همه آویزان پست‌های دولتی می‌شوند، چون اگر در پست دولتی نباشند، در بخش خصوصی و آزاد کار چندانی به آنان واگذار نمی‌شود.
«امیرمحمود حریرچی» جامعه‌شناس و استاد دانشگاه، با نگاهی به آمار مجردان قطعی در کشور می‌گوید: «حداقل یک میلیون مجرد قطعی در کشور داریم، اما به اعتقاد من باید آمار زنان و مردانی را هم که طلاق گرفته و دیگر ازدواج نکرده‌اند، به آمار مجردان قطعی اضافه کنیم که با در نظر گرفتن آنها، بیش از ۵ میلیون نفر در کشور ما از داشتن خانواده و همسر محرومند.»
محسن رنانی گفت: ما با قطع ارتباطات مواجه شده‌ایم. بهترین آ‌دم‌ها را هم سر جای خودشان بگذاریم، چیزی عوض نمی‌شود، زیرا ارتباطات و تعامل متوقف است. در جامعه‌شناسی به چنین وضعیتی انسداد تعاملی می‌گویند. یعنی شما روبه‌روی هم قرار می‌گیرید، نه می‌توانید طرف مقابل را عقب بزنید و نه طرف مقابل می‌تواند شما را عقب بزند. نمی‌توانید با هم گفتگو کنید و به جمع‌بندی برسید.
عباس عبدی نوشت: هزینه‌هایی که جامعه و مردم ایران از گفتار شلخته بسیاری از مسوولان پرداخت می‌کنند، بسیار سنگین است. راه‌حل چیست؟ برطرف کردن عوامل مزبور راه‌حل است. اضافه بر آنها آموزش نظری و عملی مهم است. برای آموزش نظری طبعا باید کلاس گذاشت و کتاب معرفی کرد. باید کارگاه‌های آموزشی و نقد و بررسی گفتار‌های شلخته روزانه را گذاشت.