در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۵۹ مطلب
با توجه به بیانیه سه کشور اروپایی درباره راه‌اندازی SPV و سخنان معاون وزیر خارجه ایران درباره نیاز به یک زمانبندی مشخص برای ایجاد سازوکار موازی آن در ایران، احتمالا شرکت‌های اروپایی در ابتدا با نوعی محافظه‌کاری وارد این سازوکار خواهند شد؛ اما به‌تدریج و در صورت دوام، این اتفاق سیاسی مهم به یک مدل تازه در مراودات جهانی تبدیل می‌شود.
اگر اعتماد از بین برود، همه بازی را خواهند باخت. ما به دنبال آن هستیم که همه در این میدان برنده باشند و با همکاری یکدیگر می‌توانیم همه از برجام سود ببریم. اگر برجام برنده‌ای نداشته باشد، قطعا به نفع اروپایی‌ها نخواهد بود به ویژه اینکه این توافق به لحاظ امنیت آفرینی هم برای اروپایی‌ها بسیار حیاتی است.
به نظر من مشکلی نداشت که ما وارد مذاکره شویم. ما همیشه نشان داده‌ایم که وقتی دچار اجبار می‌شویم مذاکره می‌کنیم چرا باید این گونه باشد؟ ما حتی نتوانستیم طی این مدت اعتماد اروپایی‌ها را جلب کنیم. اروپایی‌ها با ما کار می‌کنند، ولی به ما اعتمادی ندارند.
این ستون‌نویس نوشت: "این بسیار زیانبار است که کشور‌های بزرگ (اروپایی) به جای اینکه خودشان (برای میزبانی از SPV) داوطلب شوند، مسئولیت را به گردن همسایگان کم‌قدرت‌تر می‌اندازند. انگیزه‌شان واضح است: هر چه یک کشور بزرگتر باشد، ریسک خشمگین کردن رئیس‌جمهور دونالد ترامپ هم بیشتر است".
هدف اصلی این توافقات، ایجاد سازوکاری برای برقراری کانال‌های پرداخت پول نفت ایران به شکل تهاتری و ارز‌های محلی به جای دلار آمریکا است. هدف این است که تحریم‌های آمریکا دور زده شوند و واشنگتن نتواند کانال‌های انتقالات مالی را مسدود کند.
عکس‌العمل ما می تواند اتحاد و یگانگی در داخل و یارگیری در محیط بین‌المللی باشد. ما باید پیشبرد اهداف خود را به دستگاه دیپلماسی بسپاریم و گرنه خارج از این دستگاه نمی توان با تهدید و ارعاب کار خود را پیش ببرم و باید از قدرت نرم خود استفاده کنیم.
