زیدآبادی نوشت: تمام نیروهای سیاسی و اجتماعی در ایران چه در داخل حکومت و چه خارج از آن، باید آمادۀ بهکارگیری شیوههای فرهنگی و متمدنانه برای رفع اختلافات خود به قصد دستیابی به توافق شوند. بدیل این شیوه، دیگر حکمفرما کردن سکوتی قبرستانی از راه اعمال زور یا نفی و انکار دیگری نیست.