احمد زید آبادی در واکنش به سخنان اخیر مرتضی آقا تهرانی، رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس نوشت: ظاهراً دبیرکل سابق جبهۀ پایداری انتظار دارد که مخاطب پس از شنیدن یا خواندن سخنانش بگوید: احسنت! عجب نمایندۀ قاطع و سازش ناپذیری!
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۳۰۳ مطلب
احمد زید آبادی در واکنش به سخنان اخیر مرتضی آقا تهرانی، رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس نوشت: ظاهراً دبیرکل سابق جبهۀ پایداری انتظار دارد که مخاطب پس از شنیدن یا خواندن سخنانش بگوید: احسنت! عجب نمایندۀ قاطع و سازش ناپذیری!
زیدآبادی نوشت: انتخابات آزاد گرچه نخستن گام صحیح در مسیرِ صحیح است، اما تازه آغازِ راهی دشوار و پرتلاطم است به‌طوری که اگر آگاهی ملی لازم قرین آن نباشد چه‌بسا از هرج و مرج و نهایتا میل توده مردم به بازتولید استبداد سر در آورد!
برجام هر زهر ماری که باشد دو آلترناتیو که بیشتر ندارد! یا لغو رسمی آن به منظور خداحافظی با مذاکره و ادامۀ برنامۀ اتمی تا سر حد ممکن و یا لغو آن به منظور مذاکرۀ مجدد برای دستیابی به توافقی تازه که به زعم این عده از هر حیث مطلوب باشد.
ماهیت کنونی نظام بین‌الملل مهمترین عامل شکست تلاش‌های مربوط به حفظ محیط زیست و تداوم روند مخرب جاری است، زیرا این نظام بر رقابتِ اقتصادی قدرت‌های دارای ایدئولوژی‌های مغایر یکدیگر استوار است.
به نظرم با یکدست شدن قدرت، موعد بازنشستگی این طیف از اصولگرایان فرا رسیده است وگرنه آن‌ها با اظهارات عجیب و غریب خود در موضوعات مختلف، مشکلات مبتلا به دولتِ رئیسی را بیشتر و پیچیده‌تر خواهند کرد.
با به قدرت رسیدن دولت رییسی، نخستین انتظار عمومی، رفع تعلیق و بلاتکلیفی از کارکرد دولت جدید برای تصمیم‌گیری در امور مهم و حیاتی کشور بود؛ چراکه در دولت رییسی منازعه درون سیستمی به پایان رسیده و یکدستی قوای حاکم زمینه تعلیق تصمیم‌گیری را از میان برداشته است.
محض اطلاع کیهان لازم است یادآوری شود، این روس‌ها بوده‌اند که رسماً و صراحتاً این درخواست را مطرح کرده‌اند!
متن و زمنیۀ صحبت آقای عبدالهیان، اما منظور او را روشن می‌کند. او خواسته است بگوید از نظر ایران «به زودی» یعنی واقعاً «به زودی» یعنی همین چند روز یا چند هفتۀ آینده، اما از نظر غربی‌ها، «به زودی» یعنی آینده‌ای دور و نامشخص!
واقعیت این است که «زمان رویارویی با حقیقت» در مساله اتمی جمهوری اسلامی فرارسیده است و این رویارویی قدری صداقت و مسوولیت‌پذیری می‌طلبد.
گفتمان عقیدتی جمهوری اسلامی بر نفی نظام بین‌الملل و نوعی مقابله‌جویی با آن استوار شده است به طوری که سازگاری با آن را مخل ماهیت عقیدتی خود می‌داند. از این جهت، پیوستن به سازمان همکاری‌های شانگهای، زاویه گرفتن با این گفتمان و گشودن مسیری برای سازگاری با نظام بین‌الملل است.