ساکنان اولیه قریه علی‌آباد مجدالدوله، همگی رعیت بودند و در زمین‌های کشاورزی ملکه توران کار می‌کردند؛ در قریه علی‌آباد یک مکتبخانه وجود داشت که بچه‌های کوچک و بزرگ در کنار هم درس می‌خواندند.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۴۵۶ مطلب
ساکنان اولیه قریه علی‌آباد مجدالدوله، همگی رعیت بودند و در زمین‌های کشاورزی ملکه توران کار می‌کردند؛ در قریه علی‌آباد یک مکتبخانه وجود داشت که بچه‌های کوچک و بزرگ در کنار هم درس می‌خواندند.
لوئیجی عکاسی غیرحرفه‌ای بود که بافرهنگ شرقی آشنا بود و زبان فارسی را خوب صحبت می‌کرد. همین امر باعث شده بود تا بتواند با ایرانی‌های درباری و مردم کوچه و بازار ارتباط خوبی بگیرد و این ارتباط برای عکاس فرصت خوبی برای عکاسی و ثبت احوال مردم و بناها و معماری می‌داد.
عموم سالنامه مدارس به غیر اطلاعات و اخبار مدرسه، سرشار از اسامی معلمان، شخصیت‌های تأثیرگذار و آداب‌ورسوم و فرهنگ مردم تهران است که منبعی قابل اعتماد و ارزشمند برای پژوهش‌های تهران‌شناسی به شمار می‌روند.
مدرسه سپهسالار یکی از مدارس تهران بود که سهم بسزایی در نظام آموزشی و تربیت چند نسل از دانش‌آموزان تهرانی داشت. این مدرسه توسط میرزا حسن‌خان سپهسالار، صدراعظم ناصرالدین شاه قاجار، در سال ۱۲۵۸ آغاز شد، اما قبل از اتمام مراحل کار، میرزا حسن‌خان سپهسالار در سال ۱۲۶۰ درگذشت.
تصاویری از مدارس قدیم تهران، منتشر شده است که مشاهده آنها حال و هوای خاصی به مخاطب می‌دهد.
در تهران قدیم مجرم‌ها و خلافکار‌ها را با چند شیوه به سزای کارشان می‌رساندند. یکی از روش‌هایی که بیشتر از بقیه متداول بود و معمولاً هم در بازار به دلیل تردد مردم از هر قشری انجام می‌شد فلک کردن بود.
«تیر دوقلو» نام یکی از محله‌های شناخته شده در محله شوش است. نامگذاری این محل مربوط به زمانی است که نخستین شبکه برق‌رسانی و کابل‌کشی برق خانگی به اینجا و محله‌های اطراف رسید.
این میدان از مهمترین میادین شهر تهران است. اهمیت میدان بهارستان قرار داشتن مجلس شورای اسلامی ایران و همچنین قرار داشتن اولین مجلس شورای ملی یا مجلس مشروطیت در این محل است.
پل رومی در واقع پل کوچکی بوده که منازل کارکنان سفارت روسیه و ترکیه را در شمال تهران به هم متصل می‌کرده است. عده‌ای معتقدند که نام پل از مولانا جلال‌الدین رومی گرفته‌شده است.
روزنامه اطلاعات ۱۵ شهریور ۱۳۵۲ در خبری اعلام کرد که رانندگان تهرانی در سال ۱۳۵۰ به خاطر جرایم رانندگی ۱۷۰ میلیون ریال پرداختند که این رقم در سال ۱۳۵۲ در حدود دو برابر شد و به ۲۵۰ میلیون ریال رسید.
