دو كميسيون مهم مجلس به دولت نزديك‌تر شدند، يكي با قرعه شانس و ديگري با
يك راي ناپلئوني. نتيجه قرعه كشي براي تعيين رياست كميسيون انرژي يك
اصولگراي سنتي را جايگزين يك اصولگراي تندرو كرد و اختلاف تنها راي كرسي
رياست كميسيون برنامه و بودجه را از يك اصولگراي سنتي گرفت و به يك
اصلاح‌طلب داد. از فردا ديگر مسعود ميركاظمي و غلامرضا مصباحي‌مقدم جايي در
هيات رييسه كميسيون‌هاي انرژي و برنامه و بودجه ندارند، در عوض علي مروي و
غلامرضا تاجگردون هستند كه بايد خود را براي اداره يك ساله اين دو كميسيون
تخصصي آماده كنند.
حالا با انتخابات ديروز شايد مقداري ناراحتي از دست دادن يكي از كرسي‌هاي
هيات رييسه براي فراكسيون رهروان و هواداران دولت در مجلس جبران شده باشد
هر?چند اصولگرايان سنتي در تحولات ديروز دو كميسيون انرژي و برنامه و بودجه
يك كرسي از دست دادند و يك كرسي به دست آوردند، اما كرسي رياست كميسيون
انرژي براي آنها غنيمت كمي نيست. چه آنكه تاجگردون به عنوان جايگزين
اصلاح‌طلب رييس سابق و اصولگراي كميسيون برنامه و بودجه طي دو سال گذشته
بيشتر همسو با فراكسيون اصولگرايان حركت كرده است هر چند كه او به عنوان يك
اصلاح‌طلب عضو اين فراكسيون نيست اما قلت اصلاح‌طلبان او و ديگر وابستگان
به اين جريان را مجبور كرده بود تا نزديكي و همگرايي با فراكسيون رهروان
ولايت را در برخي موضع‌گيري‌ها قبول كنند. در آن سو در كميسيون انرژي اما
مسعود ميركاظمي هر?چند يك اصولگراست اما رقيبي جدي‌تر براي اصولگرايان سنتي
محسوب مي‌شود. هر چه باشد انتصاب وي به تيم نزديكان احمدي‌نژاد و جبهه
پايداري باعث شده بود تا تحركاتش در قامت رييس كميسيون انرژي، خصوصا بعد از
آغاز وزارت بيژن زنگنه با گرفتن رنگ و بوي سياسي جهتي متفاوت از سياست‌هاي
اصولگرايان سنتي در مجلس بگيرد. نمود پر رنگ اين گرايش در جريان فشار به
وزير نفت با بهانه پرونده كرسنت و توتال بود. در انتخابات ديروز غلامرضا
تاجگردون با 13 راي در مقابل 12 راي مصباحي مقدم، او را پشت سر گذاشت و علي
مروي و مسعود كاظمي هر كدام توانستند 12 راي از 24 راي اعضاي كميسيون
انرژي را كسب كنند تا نهايتا رييس اين كميسيون با قرعه كشي انتخاب شود. هر
چند در نگاه اول به نظر مي‌رسد كه اين آرا نمي‌توانند آرايي قاطع تلقي شوند
اما توجه به انتخاب بدون دردسر و اما و اگر ميركاظمي و مصباحي مقدم در سال
گذشته براي رياست دو كميسيون انرژي و برنامه و بودجه نشان مي‌دهد كه آنها
در اين يك سال اعتماد اعضاي كميسيون متبوع خود را از دست داده‌اند. مهم‌تر
آنكه علي مروي به عنوان يك نماينده نه‌چندان معروف مجلس توانسته وزير سابق
نفت را براي رياست كميسيون انرژي شكست دهد و غلامرضا مصباحي‌مقدم نيز به
عنوان يك چهره شاخص جريان اصولگرا و جامعه روحانيت مبارز و با وجود حضور به
ظاهر تثبيت شده خود در سال‌هاي گذشته در راس كميسيون‌هاي اقتصادي و برنامه
و بودجه مجلس رقابت را به رقيبي واگذار كرده كه از نظر گرايش سياسي در
زمره جريان اقليت مطلق مجلس نهم قرار دارد. به نظر مي‌رسد قسمت عمده‌يي از
اين تغيير را بايد به حساب تغيير دولت در سال گذشته گذاشت. از ياد نبايد
برد كه غلامرضا تاجگردون يك ماه پيش براي نايب‌رييسي مجلس نيز در همين
فراكسيون رهروان كه خود عضو آن نيست، نامزد شد و نهايتا در رقابت داخلي با
محمدرضا باهنر كه نه تنها از چهره‌هاي تاثيرگذار اين فراكسيون و مجلس كه
حتي از متنفذين جريان اصولگرايي محسوب مي‌شود به راي برابر رسيد. به نظر
مي‌رسد طيفي از نمايندگان مجلس كه داراي گرايش سياسي چندان خط‌كشي شده‌يي
نيستند و در همين حال گرفتن امتياز از مديران دولتي و اجرايي را از رئوس
اصلي اقدامات خود مي‌دانند، بيشترين تاثير را در اين دست تغييرات
داشته‌اند. اينجاست كه حتي مي‌توان از انتخاب مهرداد بذرپاش براي عضويت در
هيات رييسه مجلس هم ياد كرد كه به گواه بسياري از نمايندگان نه با يك راي
جرياني و جناحي، بلكه به دليل برخي همكاري‌ها با ديگر نمايندگان براي حل و
فصل مشكلات حوزه‌هاي انتخابيه توانست راي لازم را كسب كند.
شايد بهتر باشد
براي اثبات بيشتر اين موضوع به بهار دوسال پيش، يعني زماني كه دو فراكسيون
اصلي مجلس در حال شكل‌گيري بودند برگرديم. در آن روز از مجموع نزديك به 290
نماينده منتخب مجلس 120 نفر از ليست‌هاي مشترك وارد بهارستان شده بودند؛
120 نفري كه قسمت عمده آنها براي انتخاب بين عضويت در فراكسيون رهروان
ولايت و فراكسيون اصولگرايان ترديد جدي داشتند و نهايتا اين احتمال قريب به
يقين رياست مجدد علي لاريجاني بر مجلس نهم و تجميع چهره‌هاي شاخص‌تر
اصولگرا در فراكسيون رهروان بود كه در جلسه معروف «باغ گيلاس» تعداد بيشتري
را براي عضويت در جمع رهرواني‌ها قانع كرد. نمايندگان مجلس به شكلي مشهود
بيش از آنكه در تصميمات خودبه جز موارد خاصي به صورت جناحي عمل كنند، در
فكر اين هستند كه رفتار آنها مي‌تواند چه آورده‌يي براي حوزه انتخابيه‌شان
داشته باشد. شايد بتوان از همين منظر نزديك شدن نسبي كف مجلس به جريان
هوادار دولت را كه اكنون در انتخابات رياست دو كميسيون تاثيرگذار نيز خود
را نشان داده است بررسي كرد. علي الخصوص كميسيون انرژي كه بودن يا نبودن
ميركاظمي در راس آن تحولي چمشگير محسوب مي‌شود. دليل آن هم احساس رقابت
سياسي او به عنوان وزير اسبق نفت با بيژن زنگنه است، چيزي كه در شروع
ناگهاني پيگيري بحث كرسنت بعد از آغاز وزارت زنگنه خود را نشان داد و در
اختلاف‌نظر شديد بر سر موضوع آلودگي هوا، توليد بنزين در پتروشيمي‌ها در
دوران ميركاظمي و واردات بنزين از سال گذشته عيان شد.
