فرارو- در شرایطی که آمریکا نیروهای خود را از افغانستان خارج می کند و سیاست خود را از مبارزه مستقیم به ماموریت محدودتر مقابله با تروریسم و آموزش نیروهای افغان تغییر می دهد، برخی ممکن است تصور کنند که زمان اعلام «پایان کار» رسیده و آمریکا باید توجه خود را به مسائل دیگر معطوف کند. اما بحران فعلی عراق نشان می دهد دستاوردهای ارتش آمریکا شکننده هستند. صلحی که یکبار به دست می آید باید حفظ شود.
به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از سی ان ان، افغانستان در حال حاضر در فرآیند حساس بناکردن پایه های انتقال سیاسی دموکراتیک- برای نخستین بار از زمان ریاست جمهوری حامد کرزای- قرار دارد. نزدیک به هفت میلیون افغانی یا حدود 60 درصد از رای دهندگان واجدشرایط تاکنون دوبار طالبان را به مبارزه طلبیده اند و برای انتخاب رئیس جمهوری بعدی خود پای صندوق های رای رفته اند، نخست در انتخابات عمومی و یک بار دیگر در دور دوم انتخابات که طی ماه جاری میلادی برگزار شد.
مشارکت بالا و خشونت کمی که دور از انتظار بود، نشان می دهد که راه حل های غیرخشونت آمیز و ایجاد صلح چطور می تواند سرمایه گذاری های آمریکا و هزینه هایی که نیروهای این کشور داده اند را تکثیر و تشدید کند. پتانسیل کمک بین المللی برای حل اختلافات انتخاباتی که که طی هفته گذشته بروز کرده بیانگر نیاز به تداوم حضور در افغانستان است.
سازمان هایی مانند موسسه صلح آمریکا به ایجاد شرایطی برای انتقال صلح آمیز قدرت کمک کرده اند و همین مسئله می تواند به ثبات بیشتر و خشونت کمتر در افغانستان کمک کند و سطح زندگی مردم افغان را بهبود بخشد. یک افغانستان باثبات و موفق می تواند یک متحد حیاتی برای آمریکا در منطقه باشد و عدم حضور دوباره القاعده در کوه ها و دره های منطقه را تضمین کند.
سرمایه گذاری روی ابزارهای قدرتمند صلح ساز هم موثر و هم مقرون به صرفه است اما صلح سازی فرآیندی زمان بر است. طی سال های گذشته آمریکا و دیگر سازمان های بین المللی در افغانستان از موسسات محلی و گرو های جامعه مدنی در کنار هم کار کرده اند تا برنامه های خلاقانه را توسعه دهند و از این طریق به تضمین یک انتخابات معتبر، شفاف و فراگیر کمک کنند.
افغان ها نیز در این مسیر از هیچ تلاشی دریغ نکردند. این تلاش ها با حمایت های تحقیقاتی، کارشناسی و مالی آمریکا و دیگر خیران بین المللی تقویت شد. نتیجه تمام این تلاش ها می تواند به خروج اکثریت نیروهای آمریکا و شرکای عضو ناتوی این کشور از افغانستان کمک کند و اطمینان بیشتری نسبت به حفظ دستاورهای بیش از یک دهه جنگ ایجاد کند.
ابزارهای جلوگیری، کاهش و حل و فصل درگیری های خشونت آمیز- گفتگوهای ملی یا دینی، تسهیل مهارت ها، مذاکرات چندجانبه و آموزش و پرورش برای حمایت از حکومت قانون- با گسترش فناوری و افزایش قدرت جهانی بیش از پیش اهمیت خواهند داشت. و هزینه های چنین ابرازهایی نسبتا کم است. تخصیص 35 میلیون دلار بودجه گنگره ای سالانه به موسسه صلح آمریکا تقریبا برابر با هزینه لازم برای تامین یک جوخه پیاده نظام در افغانستان است. تصور کنید با تلاش های هماهنگ تر و تامین بودجه صلح سازی و حل و فصل درگیری ها، چه دستاوردهایی در انتظار آمریکا خواهد بود.
صلح سازی درست می تواند مانع از دست رفتن جان آمریکایی ها شود، امنیت آنها را تامین کند و دلارهای مالیاتی آمریکا را حفظ کند و از سوی دیگر، رنج های مردم را تسکین دهد و نمایشی از تعهد آمریکا به صلح باشد. این فرآیند همچنین می تواند دیگر سرمایه گذاری های دولت آمریکا در دیپلماسی، کمک خارجی و نیروهای نظامی را افزایش دهد.