مرتضی عارفی خرمی
اَندکی صبر...
مرتضی عارفی خُرّمی؛ عرصه ی نویسندگی بر پایه ی عشق اُستوار و مستلزم علم، مهارت، هنر و کسب مطالعات، تحقیقات و اِطلاعات علمی، تخصّصی و تجربی درست می باشد، اگر چه دقّت بیش از حد، مُنجر به حساسیّت و شاید هم نوعی وسواسیّت ذهنی، عقلی یا متنی بشود امّا هدف، قطعاً بازی با کلمات نیست بلکه تولید یک اَثر با عنوان، قالب و محتوا مشخص، دارای وزن و در حد کمال است و تجربه ی آزمون و خطا به معنای کشف ضعف و قوّت و مهم تر این که تعهّد به قانون، مستقل از تعصّب و در همه حال دفاع از منافع عمومی، یک اَصل و اِبراز مخالفت یا اِنتقاد به همه ی شئونات حق، خود، یک حقِّ ذاتی، حقوقی، مدنی و عامل آسیب شناسی، ترمیم و ثِبات آن است که منشا آن در فلسفه ی آفرینش اِصالت دارد، هر چند، نقد به معلوم یعنی غفلت و نقد به نا معلوم یعنی فرا فکنی و نقد به فردا یعنی تدبیر که صرفاً در حد اِرائه ی طرح، برنامه و پیشنهاد کار گشا، شاید مؤثر باشد.
در این کشور، حکومت و نظام:
اِنتخابات، مبنا، رضایت، علّت و مشارکت، معلول حکومت مردم و اَساساً فرصتی برای حرکت، تغییر و توسعه قلمداد می شود.
نکته:
قانون اِنتخابات در همه ی عرصه های موجود، نیازمند آسیب شناسی، اِصلاحات و اِرتقا می باشد.
نکته:
یک واقعیّت وجود دارد که اَغلب مردم حتی برخی از خواص، تقاضاها، اِنتقادات و توقّعاتی ولو منطقی را بعضاً از رئیس جمهور به عنوان مسئول اِجرای قانون اَساسی مطالبه دارند که اَساساً ربطی به مسئولیت، وظایف و اِختیارات دولت ندارد و صرفاً منوط به بررسی، تصمیم و اِقدام حکومت است ولی در عین حال، رایزنی دولت با نهادهای مختلف حاکمیّتی، جهت تامین مطالبه ی مخاطب، قابل تقدیر می باشد.
اِنتخاب رئیس جمهور دوازدهم:
عِلم، پیش نیاز، هم نیاز و حتی متمّم ثروت است چون به لحاظ فلسفی، بزرگ ترین ثروت قلمداد می شود، حتی اگر ثروت، حفظ و اِرتقا زندگی، سلامتی، دانائی و یا میزان پول، دارائی یا اِعتبار باشد چون هر ثروتی که فاقد عِلم باشد، محکوم به ضعف، فنا و فقر که عین ظلم و عامل فساد، فحشا و کُفر و در نهایت مرگ است، بنابراین همه چیز به عِلم، آگاهی و اِنتخاب مبتنی بر تدبیر بستگی دارد، هر چند، هیچ برکتی جُز صداقت، هیچ سرمایه ای جُز اِعتماد، هیچ حقوقی جُز رضایت و البته هیچ شافعی جُز پروردگار، وجود ندارد و در واقع، تنها اوست که شفا می دهد و شفاعت او، تنها به نیّت، میل و هدف آدم بستگی دارد و بر همین اَساس، اِنتخابات، تنها، یک اِنتخاب است، اِنتخابی از جنس علم، تخصّص و تجربیّات مفید که نقش مهمی را در اِرتقا کمّی و کیفی خدمات ایفا می کنند، از این رو، اِنتخاب کاندیدا متعهّد، وفادار و فداکار که در مسیر خدمت بی منّت به اَقشار مختلف مردم و جلب رضایت آن ها، تلاش، اِمداد و جهاد کند، بسیار مهم تلقّی می شود.
اِمروز، در حالی با بررسی، تحلیل و آسیب شناسی عینی، محسوس و ملموس نسبت به هر آن چه که بر کشور، شهر و به تاثر از آن ها، بر کمیّت و کیفیّت زندگی ملّت گذشت و با تجربیّات، عبرت ها و توقّعاتی، اِنتخاب مدنی سرنوشت ساز اَنجام می شود که باید قبل از هر اِقدام، تصمیم و اِنتخابی، به دور از اِحساسات، عواطف و هیجانات مقطعی، غیر علمی و غیر واقعی و عدم تاثر از جنگ های روانی که در فضاهای غبار آلود، بذر اِختلاف، نیرنگ و خیانت را می پاشاند و مغز، قلب و عزم ها را مست، مسموم و سست می کند، با تفکّر، تدبّر و اِحساس مسئولیت ملّی، با توجه به مشکلات، معضلات و آسیب های بسیار فراوانی که در زمینه های مختلف، در عرصه های گوناگون کشور وجود دارد و موجب اَفزایش شکاف های (بین نسلی، اَرزشی و مادّی) و تبعات وخیم آتی آن می گردد، اُمید است که عزم ملّی، با عبرت از سرگذشت، همگام با سرنوشت، مصلحت کشور، ملّت و نظام را به درستی تامین کند.
قوّت و ضعف دولت یازدهم:
دولت یازدهم، در حالی آغاز شد که دکتر حسن روحانی با حمایت بی منّت شخصیّت های مذهبی، سیاسی، اِقتصادی، اِجتماعی و فرهنگی اِعتدال گرا، اِصلاح طلب و اُصول گرا سنِتی و نوین محبوبی همانند علی اَکبر ناطق نوری، اَکبر هاشمی رفسنجانی، سیّد حسن خمینی، سیّد محمّد خاتمی، محمّد رضا عارف، علی مطهری، علیرضا محجوب و ... و با اِستقبال گرم، پُر شور و معنا دار اَقشار مختلف ملّت و کسب آرای میلیونی که پیام روشنی برای همه بود، به عنوان رئیس جمهور محترم ایران اِنتخاب شد که بنا به همه ی مشکلات، معضلات و آسیب ها، ماجراجویی های هزینه اَفزا، فشارها و تنش های داخلی و بین المللی که در قالب یک اِرث ناگوار از دولت های پوپولیست، اِلتقاطی و بی کفایت نهم و دهم به او تحمیل گشت امّا ضمن صبر، تحمّل و ایستادگی، با تدبیر، اِقدام و عمل، بخش بزرگی از مسیر خدمت را در مسئولیت، وظیفه و تعهّد خود با ملّت بر اَساس قانون، منویات نظام و با مشارکت جامعه ی مدنی، با موفقیّت به سر اَنجام مطلوب رساند و در طول خدمت نیز، بر اَساس گزارشات رسمی نهادهای بازرسی، نظارت و مردم نهاد، به طور شفاف، در مسیر اِختیارات قانونی خود گام برداشت و دچار تضاد اِختیارات، اِقدامات
فرا قانونی و یا تضعیف نشد، از این رو، دولت یازدهم، جدا از برند اَصلی خود که تدبیر و اُمید نام دارد، دولت ثبات نیز قلمداد می شود. البته به طور طبیعی، بنا بر هزینه هایی که دولت قبل ایجاد نمود، عدم تغییر نیروها به لحاظ سایر گرایشات و حجم بزرگ دولت، قطعاً مسائلی حادث می گردد که پیرو آن ها، اِنتقاداتی نیز بر دولت وارد بود و هست که در صدد آسیب زدایی آن ها می باشد.
هشدار اَساتید:
خیلی از اَصحاب مسائل سیاسی، اِقتصادی، اِجتماعی، فرهنگی، به خصوص سازمان های مردم نهاد، نشریات و رسانه ها با فهم، درک و باور وضعیت قبل از سال 92 و اَکنون و سایر چالش ها، تهدیدات و خطرات پیش رو، از بین چهار کاندیدای موجود یعنی روحانی، رئیسی، قالیباف و میر سلیم و بر حسب معیارهایی که جهت میزان حمایت، مقبولیّت و پیروزی یک کاندیدا مدِّ نظر قرار می دهند، لذا اِجماعاً بر روی رئیس جمهور فعلی یعنی دکتر حسن روحانی و تداوم مسیر او تمرکز دارند چون از نظر آن ها، روحانی با توجه به این که اَغلب ویژگی هایی که باید برای شخص، قدرت و پایه ی دوم کشور اِحراز شود، را دارا است و کارنامه ی قابل قبول، دفاع و خوبی به دور از سیاست زدگی، شُعار گرایی و عوام فریبی در مسئولیت های مختلف دارد و مهم‌تر این که تنها کاندیدایی است که تقریباً همه گرایش های دینی، مذهبی، عقیدتی، سیاسی، اِجتماعی و فرهنگی اِعتدال گرایی، اِصلاح طلبی و اُصول گرایی، بر آن واقف، توجّه و وحدت نظر داشتند و دارند ولی برنامه های رئیسی یا قالیباف را که صرفاً دچار سیاست زدگی، شُعار گرایی و فاقد نظر کارشناسی، منابع مالی و اِعتبار قانونی می باشد را اَبزار فریب اًقشار محروم،
جهت کسب قدرت تلقّی می کنند و در خصوص حزب سیاسی نا کارآمد، برنامه ی مبهم و عدم اِقبال عمومی نسبت به میر سلیم نیز، نظر خاصی وجود ندارد.
پیش بینی:
بر اَساس برخی نظر سنجی ها مبتنی بر آمار میدانی، پیروزی دکتر حسن روحانی، با آرایی بیش از سال 92 ارزیابی می شود.
