مرگ شعارهای حقوق‌بشری غرب با تشدید گسل‌های اختلاف دینی در میانمار

به گزارش ایکنا:

طی هفته‌های اخیر وضعیت مسلمانان میانمار بسیار بحرانی‌تر از گذشته شده است. اتفاقاتی که در این کشور علیه مسلمانان از جانب افراطی‌گرایان بودایی در جریان است، مصداق بارز نسل‌کشی است. متأسفانه درباره این نسل‌کشی، دولت‌های غربی و اکثر کشورهای اسلامی موضوع جدی و تهاجمی را علیه دولت میانمار اتخاذ نکرده‌اند. عدم موضع‌گیری جدی از سوی دولت های غربی و اسلامی، سرنوشت غمناکی را برای این مسلمانان رقم زده است.

با توجه به قدمت ورود اسلام به منطقه شرق آسیا، اسلام عموماًً از طریق مسلمانان تجار که به آن منطقه سفر کرده‌اند، در آن‌ جا نشر پیدا کرده که حاصل آن شکل‌گیری برخی از کشورهای شرق آسیا با اکثریت جمعیت مسلمان مانند مالزی و اندونزی است. اما در دیگر کشورهای این منطقه، مسلمانان در اقلیت هستند و در نهایت آن کشورها با اقلیت مسلمان و اکثریت بودایی تشکیل شده‌اند. اما باید به این نکته اشاره کنم که ورود اسلام به این مناطق، شکوفایی فرهنگی و علمی را برای آن‌ها به همراه داشت که متأسفانه به مرور زمان به دلیل بدرفتاری‌ها با مسلمانان و رشد افراط‌گرایی بودایی، از جمعیت مسلمان این منطقه کاسته شد و به تبع آن دستاوردهای منفی‌ای برای میانمار به بار آورد.

در نسل‌‌‌کشی‌ مسلمانان میانمار، فرضیه‌ای مطرح است که می‌گویند هدف از این کشتار جلوگیری از رشد جمعیت مسلمانان و بهبود قدرت اسلام در مناطق شرق آسیاست، تحلیل شما در این‌باره چیست؟

باید بگویم که سیاست غرب و صهیونیست‌ها از همان ابتدا بدین گونه بوده است که به هر نحوی مانع گسترش و روی آوردن مردم به دین اسلام در مناطق مختلف جهان شوند که طرح مباحثی همچون اسلام‌هراسی در این چارچوب تعریف می‌شود. بنابراین ما شاهد فعالیت‌های مخرب شدید آن‌ها در مناطقی هستیم که به گسل‌های دینی مشهور هستند. البته سابقه زندگی مسالمت‌آمیز مسلمانان در کنار دیگر ادیان یک سابقه درخشانی است و مسلمانان هیچ‌گاه در هیچ‌کدام از این مناطق به حمله و یا تحت فشار قرار دادن پیروان ادیان مبادرت نورزیده‌اند. اما اگر این گسل‌ها همیشه فعال باشند و به زعم غربی‌ها مانع از انتشار و پیشروی اسلام شوند برای غربی‌ها کفایت می‌کند.

درست است که منطقه شرق آسیا دور از خاورمیانه است اما تأثیرگذاری زیادی در منافع قدرت‌های بزرگ دارد. بنابراین آن‌ها به دنبال تأثیرگذاری در چنین مناطقی برای توسعه قدرت خود هستند و از هیچ ابزاری در جهت تأمین منافع و قدرت ملی خود دریغ نمی‌کنند. نباید فراموش کنیم که غرب خودش را مدعی حقوق بشر معرفی کرده می‌کند اما بر خلاف شعارهای حقوق‌بشری، کمک‌های خودشان را غالباً به کشورهایی معطوف می‌کنند که ناقض حقوق اقلیت‌های قومی و مذهبی بوده‌اند.