خسرو جعفرزاده، موسیقی‌شناس، معمار و نویسنده کتاب«موسیقی ایرانی»، روز پنجشنبه (۲۷ تیر) بدورد حیات گفت و جامعه نویسندگان موسیقی ایران را در اندوه و درد باقی گذاشت.
به گزارش خبرآنلاین، خسرو جعفرزاده متولد سال ۱۳۲۰ در همدان است. در سال ۱۳۳۹ بعد از اتمام دوره دبیرستان به شهر وین درکشور اتریش کوچ کرد. بعد از تحصیل معماری در دانشگاه فنی وین، در همان شهر به شغل معماری و طرح و نظارت ساختمان پرداخت. از سال ۱۳۵۹ صاحب یک دفتر مستقل معماری در وین و عضو کانون مهندسان اتریش است. نخستین کار معماری او تئاتر تجربی در خانه هنرمندان وین درمارس ۱۹۷۵ و نخستین مقاله او به فارسی درباره «پیدایش معماری مدرن در وین» جولای۱۹۷۹ در مجله هنر و معماری تهران، در ایران منتشر شد.
آشنایی او با موسیقی از ۱۲سالگی با مشق ویلن در اصفهان آغاز شد و تا ۱۹سالگی در ایران ادامه داشت. دوران زندگی دانشجویی او (دیپلم مهندسی معماری در سال ۱۳۴۷) و نخستین سال‌های فعالیت شغل مهندسی معماری او در دهه پنجاه شمسی در وین، به غور و تحقیق در فرهنگ، هنر، موسیقی و به‌ویژه تاریخ هنر و فلسفه غرب گذشت.
رویکرد او به فرهنگ و هنر و موسیقی ایرانی از سال ۱۳۵۵ شروع شد؛ به‌ویژه آشنایی‌اش با هوشنگ ظریف، در سال‌های اقامتش در وین به مشق تار و شناخت ردیف‌های موسیقی ایرانی را نزد این استاد آموخت و بعد تأسیس انجمن هنرمندان ایرانی در وین، نشر فصلنامه ره‌آورد وین، هم‌نوازی در گروه شیراز، برگزاری کنسرت‌های موسیقی ایرانی در وین (آشنایی با استادان حسین علیزاده، محمدرضا شجریان، پرویز مشکاتیان، داریوش طلایی، علی‌اکبر شکارچی، محمدرضا لطفی، شهرام ناظری، سیما بینا، حمید متبسم، کیهان کلهر، ارشد تهماسبی و…) بررسی برای شناخت موسیقی ایرانی از سال ۱۳۵۸ شروع شد. کتاب« موسیقی ایرانی» شناسی به قلم او توسط انتشارات هنر موسیقی منتشر شده و به چاپ دوم رسیده است.
