(عکس) استاد موسوی قهار درگذشت
استاد سید قاسم موسوی قهار سحر امروز در بیمارستان توس به رحمت خدا رفت.
استاد "سید قاسم موسوی‌قهار" شاعر، مناجات‌خوان و نوحه‌خوانی که از ابتدای پیروزی انقلاب در برنامه‌های مذهبی رادیو و تلویزیون بار‌ها صدایش را شنیده‌ایم، صبح امروز به رحمت ایزدی پیوست.
سیدقاسم موسوی قهار که نوای بی‌نظیر و سِحرانگیز او در دعا و مناجات‌خوانی در ذهن تمام ایرانیان و حتی مسلمانان ماندگار است، این روزها در بیمارستان بستری شده بود. او که روزگاری صاحب حنجره طلایی بود، به علت عفونت شدید در حنجره، به سختی سخن می‌گفت.
مراسم تشییع و تدفین استاد موسوی قهار متعاقباً اعلام خواهد شد.
مراسم تشییع و تدفین استاد موسوی قهار متعاقباً اعلام خواهد شد.
مرحوم موسوی قهار در بستر بیماری
روایتی خواندنی از زندگی سید قاسم موسوی قهار
از مرحوم موسوی نقل شده است که مدت دو سال از بیماری گرفتگی صدا و حنجره ام گذشت شب ۲۳ ماه رمضان آمدم حرم حضرت عبدالعظیم الحسنی آن حالی که باید می‌آمد نیامد، آن اشک و ارتباطی که باید می‌آمد نیامد، چون اشک خیلی چاره ساز است بی تفاوت به اشک نباشیم، اشک در‌های بسته را باز می‌کند.
در کتاب نسیم سحر که از اشعار بنده است گفتم: اشک تو را از زمین به آسمان می‌برد/دست تو را می‌کشد به کهکشان می‌برد. اگر بگوییم اشک تو را به کربلا می‌برد بی انصافی است، چون کم است، اشک تو را به عرش خدا می‌برد، خداکند آن اشک را مولایمان به ما بدهد، شب ۲۳ ماه رمضان به حرم سیدالکریم رفتم، ولی نمی‌توانستم بخوانم.
در پی اشک می‌گشتم. یک پیرزنی از آن طرف ضریح با گریه و صدای بلند گفت: یاسیدالکریم بحق شب شهادت علی علیه السلامموسوی قهار را شفا بده. من با خودم گفتم آن زن آن طرف است چه میداند موسوی قهار الان اینجاست، همین باعث شد این اشک چاره ساز بطرف ما آمد، با اشک ارتباط برقرار شد تاجایی که فردای آن روز فرزندانم داد میزدند بابا دارد حرف می‌زند، چون حرف هم نمی‌تواستم بزنم، ده روز به محرم مانده بود خواندن را شروع کردم با گام‌های پایین.
روز اربعین در محبان الرضا صدای من در حال نوحه خوانی باز شد که فیلم آن نیز موجود است که لحظه‌ای که عنایتی شد یک حالتی بوجود آمد چه در صدا و چهره من چه در چهره مستمعین، در طول این مدت خیلی طعنه‌ها شنیدم، اگر بناست گردن کج کنید در خانه‌ی مولا علی (ع) در خانه‌ی امام حسین (ع) در خانه طبیبی که دست رد به سینه ات نمی‌زند بروید. در خانه طبیبی که به ما امیداواری بدهد و با آبروی ما بازی نکند و آن هم جز مولا چه کسی است، جز علی (ع) چه کسی است.
در کتاب نسیم سحر که از اشعار بنده است گفتم: اشک تو را از زمین به آسمان می‌برد/دست تو را می‌کشد به کهکشان می‌برد. اگر بگوییم اشک تو را به کربلا می‌برد بی انصافی است، چون کم است، اشک تو را به عرش خدا می‌برد، خداکند آن اشک را مولایمان به ما بدهد، شب ۲۳ ماه رمضان به حرم سیدالکریم رفتم، ولی نمی‌توانستم بخوانم.
در پی اشک می‌گشتم. یک پیرزنی از آن طرف ضریح با گریه و صدای بلند گفت: یاسیدالکریم بحق شب شهادت علی علیه السلامموسوی قهار را شفا بده. من با خودم گفتم آن زن آن طرف است چه میداند موسوی قهار الان اینجاست، همین باعث شد این اشک چاره ساز بطرف ما آمد، با اشک ارتباط برقرار شد تاجایی که فردای آن روز فرزندانم داد میزدند بابا دارد حرف می‌زند، چون حرف هم نمی‌تواستم بزنم، ده روز به محرم مانده بود خواندن را شروع کردم با گام‌های پایین.
روز اربعین در محبان الرضا صدای من در حال نوحه خوانی باز شد که فیلم آن نیز موجود است که لحظه‌ای که عنایتی شد یک حالتی بوجود آمد چه در صدا و چهره من چه در چهره مستمعین، در طول این مدت خیلی طعنه‌ها شنیدم، اگر بناست گردن کج کنید در خانه‌ی مولا علی (ع) در خانه‌ی امام حسین (ع) در خانه طبیبی که دست رد به سینه ات نمی‌زند بروید. در خانه طبیبی که به ما امیداواری بدهد و با آبروی ما بازی نکند و آن هم جز مولا چه کسی است، جز علی (ع) چه کسی است.
