چرا خرید خانه برای مردم عادی دیگر بهترین سرمایهگذاری نیست؟

سرمایه لازم برای خرید یک واحد ۷۰ متری در سال ۹۰ حدود ۸۰ میلیون تومان بود. صاحب چنین خانهای در آن سالها میتوانست در ماه روی درآمد ماهیانه ۶۰۰ هزار تومانی حساب باز کند. در این حالت سود این سرمایهگذاری در سال معادل ۹.۶ درصد میشد. بعد از گذشت حدود ۱۰ سال برای خرید همان خانه باید حداقل یک میلیارد تومان سرمایه وسط بگذارید و بهطور متوسط ماهی یک میلیون و ۶۰۰ هزار تومان اجاره بگیرید. این یعنی سود سالانه سرمایهگذاری در این بازار از ۹.۶ درصد به ۱.۹ درصد رسیده در حالی که مثلا سود سالانه خواباندن همین مقدار پول در بانک ۱۵ درصد است
خرید خانه دیگر یک سرمایهگذاری آسان نیست
این روزها که هر مترمربع واحد مسکونی حدود ۱۵ میلیون تومان است، اگر بخواهید یک واحد ۷۰ متری بخرید، باید بیش از یک میلیارد تومان پول داشته باشید. کسی که چنین سرمایهای دارد، دیگر سرمایهگذار خرد محسوب نمیشود و همین موضوع باعث شده دیگر نتوانیم روی مسکن بهعنوان سرمایهگذاری حساب باز کنیم. اگر نگاهی به روند ۱۰ ساله قیمت مسکن بیاندازیم، به خوبی حساب کار دستمان میآید. در این ۱۰ سال قیمت واحدهای مسکونی در تهران تقریبا ۱۰ برابر شده است.
سود صاحبخانهها از اجاره مسکن کاهش پیدا کرده است
احتمالا شما هم تا حالا چشمتان به ملاکها خورده است. خرید خانه و اجاره دادن آن تبدیل به شغل آنها شده است. چند واحد مسکونی دارند و هر کدام را به یک نفر اجاره دادهاند و زندگیشان با اجارهخانهای که سر ماه دریافت میکنند میگذرد. در سالهایی که قیمت خرید و فروش مسکن افزایش پیدا میکند، میزان تورم اجاره عموما عقب میافتد. مثلا در سال ۹۷ با اینکه قیمت مسکن دو برابر شد، اجارهخانهها چنین افزایشی نداشت. آمارها نشان میدهد در تابستان سال ۹۷ میانگین مبلغ اجارهخانه در تهران برای یک خانه ۷۰ متری تقریبا یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان ماهانه در کنار ۲۱ میلیون تومان پول پیش بود. سال ۹۸ با وجود افزایش چشمگیر قیمت مسکن، اجارهخانهها به یک میلیون و ۶۰۰ هزار تومان ماهانه در کنار ۲۷ میلیون پول پیش رسید که نشان دهنده افزایش ۳۰ درصدی مبالغ اجاره بود. سرعت پایین افزایش مبالغ اجاره در مقایسه با قیمت خرید و فروش، در ۱۰ سال گذشته درآمد ملاکها را کاهش داده است. بیایید به سال ۹۰ برگردیم. آن زمان که با ۷۷ میلیون تومان میشد یک خانه ۷۰ متری خرید، اجاره خانهها در حد ۶۰۰ هزار تومان بود. یعنی یک ملاک با سرمایهگذاری ۷۷ میلیونی میتوانست ماهانه ۶۰۰ هزار تومان معادل هشت دهم درصد سود کند.
وام مسکن نمیتواند به خرید خانه و سرمایهگذاری کمک کند
به گزارش فرارو، خانهدار شدن نه الان و نه ۱۰ سال پیش کار سادهای نبوده و نیست. الان حداقل بودجه لازم برای خرید خانه یک میلیارد تومان است و وام مسکن یکم با مبلغ ۱۶۰ میلیون تنها ۱۶ درصد این رقم را پوشش میدهد. حتی با به جان خریدن مشکلات وام اوراق و اقساط نجومی آن، باز تنها میتوان ۲۴۰ میلیون تومان سرمایه دست و پا کرد که ۲۴ درصد هزینه لازم برای خرید یک واحد ۷۰ متری را پوشش میدهد. بیایید به ابتدای دهه ۹۰ برگردیم. زمانی که میانگین قیمت یک مترمربع واحد مسکونی در تهران یک میلیون و ۱۰۰ هزار تومان بود و خرید خانه ۷۰ متری تقریبا ۷۷ میلیون بودجه لازم داشت، وام مسکن تنها ۱۸ میلیون تومان بود. رقمی که سال ۸۶ تصویب شده بود و تا ۹۰ به کلی ارزشش را از دست داده بود. آن زمان همین مشکلات این روزها را داشتیم. وام مسکن ۲۳ درصد هزینههای خرید خانه ۷۰ متری را تامین میکرد. هرچند در حال حاضر این سهم به ۱۶ درصد کاهش پیدا کرده است.
سال ۹۵ اوج قدرتنمایی وام مسکن بود. در این سال وام مسکن یکم همان مبلغ فعلی را داشت. یعنی آن زمان یک زوج خانه اولی برای خرید یک واحد مسکونی در تهران میتوانست با سپردهگذاری ۸۰ میلیونی، ۱۶۰ میلیون تومان وام بگیرد. آن زمان قیمت یک متر مربع واحد مسکونی تقریبا چهار میلیون و ۲۰۰ هزار تومان بود و این یعنی یک واحد ۷۰ متری به طور میانگین ۳۰۰ میلیون بودجه لازم داشت. با این حساب کسانی که میخواستند خانه بخرند، میتوانستند بیش از نصف بودجه مورد نیازشان را وام بگیرند. همین موضوع نشان میدهد خرید خانه و ورود به بازار مسکن در سال ۹۵ خیلی راحتتر بود و آن زمان سرمایهگذارهای خرد میتوانستند تا حدودی روی بازار مسکن حساب باز کنند.
مشتری برای خانههای اجارهای در شهرهای بزرگ کم شده است
خودتان را جای یک زوج جوان بگذارید که تازه میخواهند زندگی مشترکشان را زیر یک سقف شروع کنند. نگاهی به آخرین اطلاعات از معاملات اجاره مسکن نشان میدهد میانگین مبلغی که برای اجاره یک خانه ۷۰ متری در تهران در نظر گرفته میشود، رقمی حدود یک میلیون و ۶۰۰ هزار تومان به اضافه ۲۸ میلیون تومان پول رهن است. کسی که بخواهد چنین خانهای اجاره کند، باید حداقل سه میلیون و ۵۰۰ هزار تومان درآمد داشته باشد. خیلیها چنین درآمدی ندارند و ترجیح میدهند به شهرهای اقماری بروند. این موضوع محدود به تهران نیست. تقریبا در تمام شهرها بزرگ شاهد جابهجایی مستاجرها از مناطق گرانقیمت به ارزانقیمت و از مناطق ارزانقیمت به شهرهای اقماری قابل مشاهده است. اتفاقی که باعث رونق بازار مسکن در این شهرها شده. مثل بازار مسکن کرج در چند سال اخیر با افزایش قیمت فروش و اجاره خانه در تهران، رونق گرفته است.