مدیران باید به یاد داشته باشند که در زمان دورکاری کارکنان‌شان نباید آنها را به حال خود رها کنند بلکه باید آنها را به هنجار‌های کاری جدیدی عادت دهند.
«دورکاری اضطراری» به زودی به‌دلیل ظهور آثار واکسیناسیون در خیلی از کشور‌ها به پایان می‌رسد؛ اما شرکت‌های موفق خود را برای «دورکاری دائمی در شرایط نرمال» آماده می‌کنند؛ چون اثر «کار از خانه» بر «افزایش بهره‌وری کارکنان» اثبات شده است. یک مطالعه می‌گوید، مدیران برای شکل جدید دورکاری باید «هنجار‌های جدید» تعریف کنند.
به گزارش دنیای اقتصاد به نقل از Forbes، از زمان همه‌گیری بی‌سابقه کووید-۱۹ تاکنون بسیاری از شرکت‌ها از جمله شرکت‌های تکنولوژیک به سمت دورکاری کامل حرکت کرده‌اند و ترجیح داده‌اند تا دفاتر کار و محیط‌های کاری‌شان را از کارکنان خالی کنند. با این همه این فرآیند دورکاری کامل بدون چالش و بی‌دردسر نیست و مشکلات منحصربه‌فردی را به دنبال دارد. با این همه، اغلب کارکنان شرکت‌های تکنولوژیک ترجیح می‌دهند در خانه بمانند و از راه دور کار کنند.
اما مدیران باید به یاد داشته باشند که در زمان دورکاری کارکنان‌شان نباید آنها را به حال خود رها کنند بلکه باید آنها را به هنجار‌های کاری جدیدی عادت دهند که اگر این کار را به درستی انجام دهند و حمایت‌های کافی از کارکنان‌شان داشته باشند خواهند توانست حتی بعد از پایان همه‌گیری کووید-۱۹ نیز به دورکاری صد درصدی کارکنان ادامه دهند و دورکاری را به تحولی بزرگ و موفق در شرکت یا سازمان‌شان تبدیل کنند.
افزایش بهره‌وری در یک محیط کاری راه دور: کارکنانی که از خانه کار می‌کنند می‌توانند مدت زمان بیشتری را با خانواده‌هایشان بگذرانند و زندگی شخصی مطلوب‌تری را تجربه کنند. با دورکار شدن کارکنان، آنها دیگر زمان زیادی را صرف رفت و آمد به محل کارشان تلف نمی‌کنند و این زمان صرفه‌جویی شده را صرف کار‌های مهم‌تری می‌کنند و به این ترتیب نه تنها بهره‌وری کارکنان افزایش چشمگیری پیدا می‌کند بلکه آنها خواهند توانست زندگی شخصی و خانوادگی شادتری را تجربه کنند.
با وجود گرایش روزافزون بسیاری از شرکت‌ها برای دورکار کردن کارکنان‌شان و استفاده از دورکاری به عنوان فرصتی برای افزایش بهره‌وری سازمانی، هنوز هم هستند شرکت‌هایی که به دلایل گوناگون در برابر دورکاری کارکنان‌شان مقاومت می‌کنند و آنها را ملزم می‌کنند تا در محل کارشان حاضر شوند که این مساله شامل برخی از شرکت‌های تکنولوژیک شناخته‌شده‌ای نیز می‌شود که خودشان تکنولوژی‌های مرتبط با دورکاری را به مشتریان شرکتی‌شان ارائه می‌دهند و این مساله تا حد زیادی عجیب است و دلیل آن می‌تواند شامل مواردی همچون بی‌میلی یا مقاومت کارکنان این شرکت‌ها در برابر دورکاری یا عدم تطابق دورکاری با فرهنگ سازمانی آنها باشد.
به هر حال، اکثریت قابل ملاحظه‌ای از کارکنان شرکت‌های تکنولوژیک خواهان دورکاری و کار کردن در خانههایشان هستند و تمایلی برای بازگشت به میز‌های کارشان از خود نشان نمی‌دهند.
اما از سوی دیگر دورکاری کامل کارکنان نیازمند فراهم بودن یکسری امکانات و تجهیزات در منازل کارکنان است و بدون وجود این تجهیزات، دورکاری کارکنان نه تنها باعث افزایش بهره‌وری کارکنان نمی‌شود بلکه موجب به هم‌ریختگی و بی‌نظمی در انجام فعالیت‌ها و انجام وظایف کارکنان نیز خواهد شد؛ بنابراین شرکت‌ها و سازمان‌های مشتاق دورکاری کامل کارکنان باید حتما امکانات و زیرساخت‌های لازم برای این نوع کار کردن را برای کارکنان‌شان فراهم کنند و پس از تهیه مقدمات کار وارد این نوع کار کردن شوند.
با این همه، باید به خاطر داشت که دورکاری اجباری کارکنان در دوران همه‌گیری کووید -۱۹ به صورت شتابزده و بدون فراهم بودن امکانات و زیرساخت‌های لازم برای این سیستم کاری انجام شد. اما اکنون که وضعیت دورکاری اضطراری در بسیاری از کشور‌ها برطرف شده و شرایط اجتماعی و بهداشتی کشور‌ها تا حد زیادی تثبیت شده است می‌توان به شکلی نظام‌مندتر وارد عرصه دورکاری کامل کارکنان شد و با تهیه امکانات و تجهیزات لازم برای دورکاری کارکنان در خانههایشان تجربه دل‌انگیزتری را برای دورکاری کامل کارکنان شکل داد.
تبدیل خانه به یک محیط کار ایده‌آل: شناسایی مشکلات و چالش‌های کارکنان در زمان دورکاری و یافتن راه‌حل‌هایی مطمئن و موثر برای آنها یکی از مهم‌ترین وظایف مدیران و رهبران سازمان‌ها در حال حاضر و البته در آینده به شمار می‌آید. در این میان یکی از اقدامات موثر هر مدیری این است که خود را در تجربه دورکاری کارکنان سهیم کند و به این ترتیب به بهترین شکل ممکن از نیاز‌ها و چالش‌های کارکنان دورکار آگاهی یابد و پس از آن برای حل آنها راه‌حل‌های کاربردی ارائه کند.
علاوه بر این مدیران هر سازمانی می‌توانند از طریق بازخورد گرفتن‌های مداوم و مستمر از کارکنان دورکار هم از وضعیت آنها در زمان دورکاری مطلع شوند و هم به آنها نشان دهند که در حال رصد کردن‌شان هستند و عملکرد آنها حتی زمانی که در خانههایشان هستند برای شرکت حائز اهمیت است.
یکی از راه‌های تبدیل خانه کارکنان به یک محیط کار ایده‌آل پارتیشن‌بندی و جداسازی محل استقرار کارکنان در منازلشان از سایر قسمت‌های خانه است؛ به این ترتیب از به وجود آمدن تداخل و بی‌نظمی در فعالیت‌های کاری کارکنان جلوگیری می‌شود و فراهم آوردن تجهیزات و امکانات این پارتیشن‌بندی و همچنین تهیه ملزومات مربوط به آن از جمله کارکرد‌های سازمان‌ها و شرکت‌هایی است که این کارکنان برای آنها کار می‌کنند و این نوع اقدامات جزو ضرورت‌های دورکاری کارکنان بوده و هر گونه اهمال و سستی مدیران در فراهم آوردن این ملزومات به‌طور حتم به بهره‌وری دورکاران لطمه خواهد زد و باعث بی‌میلی کارکنان نسبت به کار کردن می‌شود.
ایجاد تعادل بین دورکاری و زندگی شخصی: چه بخواهیم و چه نخواهیم دورکاران در زمان حضور در خانه نیازمند توجه به خانواده و به ویژه فرزندان‌شان هستند و این طور نیست که آنها بتوانند در ساعات کاری خاصی که برایشان مشخص شده است تمام ارتباط خود با خانواده‌هایشان را قطع کنند و شش دانگ حواس‌شان را معطوف به کار کردن کنند؛ بنابراین بهتر است به جای اصرار بیش از حد بر قطع ارتباط کامل با اعضای خانواده در ساعات کاری این اجازه به کارکنان داده شود تا در فواصل زمانی مشخصی و برای چند دقیقه به کار‌های شخصی‌شان بپردازند و پس از آن به سر کارشان برگردند و به این ترتیب می‌توان از مختل شدن زندگی کاری و شخصی کارکنانی که از راه دور در حال انجام وظایف کاری‌شان هستند جلوگیری کرد.
برای این کار می‌توان در حین برگزاری جلسات ویدئوکنفرانس یا زوم این اجازه را به دورکاران داد تا برای چند دقیقه‌ای دوربین لپ تاپ یا کامپیوتر‌های آن را خاموش کنند و به کار‌های مربوط به زندگی شخصی‌شان بپردازند و در عوض مدت زمان بیشتری بر سر کارشان حضور داشته باشند. این نوع ابتکار‌ها می‌تواند به ارتقای سلامت ذهنی و جسمی دورکاران کمک شایانی کند و از بروز بسیاری از چالش‌های ناشی از به هم خوردن تعادل بین کار و زندگی کارکنان جلوگیری خواهد کرد.
