فیلمی مه‌گرفته و ماخولیایی دربارۀ یک فرزند عجیب
نگاهی به فیلم «برّه» (Lamb)
اگر فیلم‌ها بو داشتند، فیلم «بره» بوی پشم خیس گوسفند، علف خشک، مه یخ‌زده و نفس حیوانات می‌داد. سراسر این فیلم غرق در نوری یخ‌زده است. این اولین فیلم ولادیمیر یوهانسون است و همزمان هم یک داستان پریان است و هم یک فیلم ژانر وحشت.
فرارو- ماریا و اینگوار (با بازی نومی ریپیس و هیلمر اسنایر گادناسون) یک زوج بدون فرزند هستند که یک دامداری دورافتاده را در ایسلند اداره می‌کنند. فصل زاییدن گوسفند‌ها رسیده و نوعی ماخولیای اسرارآمیز و بدون توضیح بر فضای زندگی آرام این زوج سایه انداخته است. یک میش باردار چیزی به دنیا می‌آورد که نه انسان است و نه جانور؛ یک جور موجود مرکب کوچک که ما به تدریج آن را می‌بینیم. چیزی که نگران کننده است این است که ماریا و اینگوار اصلا آشفته و هراسان نشده‌اند بلکه موجود عجیب را قنداق‌پیچ کرده‌اند و آن را در تختخوابی در اتاقشان نگه می‌دارند. آنها اسم او را آدا گذاشته‌اند.
به گزارش فرارو؛ فیلم بره ریتم کندی دارد، اما با اینحال از سادگی و صراحت نیرومندی برخوردار است. یوهانسون و همکار نویسنده‌اش سجون، با این فیلم هشداری ترسناک به بیننده می‌دهند که نباید شادی و خوشبختی را در توهم جستجو کند؛ این خطری است که برادر مطرود اینگوار که برای دیدن آنها آمده است سعی می‌کند از آن جلوگیری کند، اما موفق نمی‌شود. همینطور که فیلم به سمت نقطۀ اوج خود می‌رود، حال و هوا و لحن عجیب و غریب آن هم حفظ می‌شود.
مناظر فیلم چشم‌نواز هستند و الی آرنسون به عنوان فیلمبردار توانسته است منظره‌های مه‌گرفته و اسب‌های وحشت‌زده را با ترس و وحشتی آرام و خونسردانه به تصویر بکشد. وقتی دوربین به سمت آدا می‌چرخد (ترکیبی از بازیگر، حیوان، عروسک و جلوه‌های ویژه)، آنچه که می‌بینیم هم خنده‌دار است و هم متاثرکننده. اما خب مگر اینطور نیست که همه پدر و مادر‌ها بچه‌هایشان را زیبا و کامل می‌بینند؟
- کارگردان: ولادیمیر یوهانسون (Valdimar Jóhannsson).
- فیلمنامه‌نویس: سجون (Sjón)؛ ولادیمیر یوهانسون.
- بازیگران: نومی ریپیس (Noomi Rapace)، هیلمیر اسنایر گادناسون (Hilmir Snær Guðnason) و دیگران.
- امتیاز: ۶.۳/۱۰
منبع: nytimes.com
