احمد رضا معتمدی نوشت: از آنجایی که بنده هنوز فیلم «عنکبوت مقدس» را ندیده‌ام، طبعاً نظر خاصی معطوف به فیلم نمی‌توانم بدهم، اما توصیه‌ای کلی به همه هنرمندان دارم که خودم بیش از همه به این تذکر نیاز دارم. به تعبیر مارتین هایدگر، شاید بزرگترین فیلسوف معاصر، هنر حقیقی آن است که روزنه‌ای در کوره راه بشری به جانب نور بگشاید، نه آنکه همین کورسو‌های موجود را فروبندد.
احمدرضا معتمدی در واکنش به حواشی فیلم سینمایی «عنکبوت مقدس» در متن کوتاهی تأکید کرد: باید به‌جای شیوع خطا، کرامت‌مندانه بر آن چشم فرو بندیم و فرزندان خود را به حریم موطن خویش باز خوانیم.
به گزارش مهر، احمد رضا معتمدی، دانشیار دانشگاه و کارگردان باسابقه سینمای ایران که فیلم‌هایی همچون «دیوانه‌ای از قفس پرید»، «آلزایمر»، «قاعده بازی» و «سوء تفاهم» را در کارنامه کاری خود دارد، در واکنش به حواشی مرتبط با رونمایی از فیلم «عنکبوت مقدس» در جشنواره فیلم کن و بازتاب رویکرد وهن‌آمیز این فیلم به ساحت مقدس حضرت رضا (ع) در داخل کشور، متن کوتاهی را منتشر کرد.
در این متن کوتاه آمده است: «از آنجایی که بنده هنوز فیلم «عنکبوت مقدس» را ندیده‌ام، طبعاً نظر خاصی معطوف به فیلم نمی‌توانم بدهم، اما توصیه‌ای کلی به همه هنرمندان دارم که خودم بیش از همه به این تذکر نیاز دارم. به تعبیر مارتین هایدگر، شاید بزرگترین فیلسوف معاصر، هنر حقیقی آن است که روزنه‌ای در کوره راه بشری به جانب نور بگشاید، نه آنکه همین کورسو‌های موجود را فروبندد.
حرم اولیاء الهی در زمین، پنجره‌های گشوده رحمت الهی به جانب نور و حقیقت‌اند، زمین آسمانی و قطعه‌ای از بهشت‌اند. برساخته هیچ هنرمند اصیلی، آن هم ایرانی، غبار افروزی بر فراز بهشت و فروبستگی پنجره آسمان نیست.
همه ما در لحظه‌ای از عمر نیاز به آغوشی برای پناه و مِی بی‌غشی برای آرام داریم؛ انسان کامل مِی صاف و بی‌غش و آغوش او پناهگاه ماست. به قول حافظ «به جز مقام امن و می‌بی‌غش، جمله کار جهان هیچ در هیچ است».
قطعاً سهو شده و باید به‌جای شیوع خطا، کرامت‌مندانه بر آن چشم فرو بندیم و فرزندان خود را به حریم موطن خویش باز خوانیم.»
