کره جنوبی با بحران شدید جمعیت مواجه است و دولت برای تشویق به فرزندآوری، کمک‌های مالی بسیاری را برای زوج‌ها در نظر گرفته است، اما به نظر نمی‌رسد این اقدامات نتیجه‌بخش باشند و عوامل دیگری در تمایل نداشتن خانواده‌ها برای تولد فرزند اثر دارند.
به گزارش تجارت‌نیوز به نقل از الجزیره، والدین در کره جنوبی معتقدند که اگر چیز‌های غیرضروری نخرند و از حمایت دولت استفاده کنند، بزرگ کردن نوزاد و فرزندآوری در این کشور مقرون به صرفه است. در برخی ساختمان‌های این کشور، حتی مراکز تحت حمایت دولت محلی وجود دارد که خانواده‌ها می‌توانند وسایلی مانند اسباب‌بازی یا کالسکه را به رایگان قرض بگیرند.
اما با وجود تمام این حمایت‌ها، نرخ زاد و ولد کره جنوبی همچنان پایین است. این کشور با پایین‌ترین نرخ زاد و ولد در جهان، با یک فاجعه جمعیتی و اقتصادی مواجه است. در سال ۲۰۲۲، میانگین تعداد نوزادان مورد انتظار برای هر زن در کره جنوبی به ۰.۷۸ کاهش یافت که از رکورد قبلی ۰.۸۱ در سال هم پایین‌تر رفته بود. نرخ جایگزینی در کشور‌های توسعه یافته یعنی تعداد تولد‌های مورد نیاز برای ثابت نگه‌داشتن جمعیت، معمولاً حدود ۲.۱ است.
برای معکوس کردن این رون نزولی، دولت‌های مرکزی و محلی کره جنوبی در تلاش هستند تا برای هر کسی که فرزندی به دنیا می‌آورد، کمک‌های نقدی و سایر مزایا را فراهم کنند. کره جنوبی که در طول یک نسل از حالت فقر به وضعیت کشور توسعه‌یافته رسید، هزینه‌های اجتماعی آن در میان کمترین هزینه‌های سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) قرار دارد.
اما حتی در مقایسه با کشور‌های اروپایی که با سیستم‌های رفاه اجتماعی توسعه‌یافته‌شان شناخته می‌شوند، طرح‌های مشوق فرزندآوری کره جنوبی سخاوتمندانه‌تر و دارای محدودیت‌های کمی هستند.
از سال ۲۰۲۲، مادران پس از تولد فرزند، ۲ میلیون وون (۱۵۱۰ دلار) پول نقد دریافت کرده‌اند که بیشتر از کشور فرانسه است. در کنار آن خانواده‌ها ماهانه ۷۰۰ هزار وون (۵۲۸ دلار) برای نوزادان تا یک سال و ۳۵۰ هزار وون (۲۶۴ دلار) در ماه برای نوزادان زیر دو سال دریافت می‌کنند که این پرداخت‌ها در سال ۲۰۲۴ به ترتیب به ۱ میلیون وون (۷۵۵ دلار) و ۵۰۰ هزار وون (۳۷۷ دلار) افزایش می‌یابد.
علاوه بر این، ۲۰۰ هزار وون دیگر (۱۵۱ دلار) در ماه برای کودکان تا سن مدرسه ابتدایی ارائه می‌شود، همچنین برای خانواده‌های کم‌درآمد و والدین مجرد پرداخت‌های اضافی در نظر گرفته شده است.
از دیگر مزایا می‌توان به تقبل هزینه‌های پزشکی برای زنان باردار، درمان ناباروری، خدمات مراقبت از کودک و حتی هزینه‌های قرار ملاقات برای همسریابی اشاره کرد.
در منطقه‌ای در بوسان، دومین شهر بزرگ کره جنوبی، پاداش جداگانه برای زایمان سه بار یا بیشتر اخیراً از ۵۰۰ هزار وون (۳۷۷ دلار) به ۱۰ میلیون وون (۷۵۵۲ دلار) افزایش یافته است. در منطقه روستایی جنوب غربی استان جئولا جنوبی، تا سن ۷ سالگی برای هر کودک، کمک هزینه ماهانه ۶۰۰ هزار وون (۴۵۳ دلار ماهانه و در مجموع ۳۸ هزار دلار) ارائه می‌شود.
اما اینکه آیا این مقدار کمک نقدی هم می‌تواند مشکلات جمعیت کره را حل کند، هنوز مورد بحث است. برخی از زوج‌ها با هیچ میزانی از کمک هزینه دولت، فرزندآوری را در گزینه‌های خود قرار نمی‌دهند. آن‌ها به مسئولیت‌های داشتن یک فرزند اشاره می‌کنند و برخی نیز می‌گویند حرفه و شغل خود را فدای یک کودک نمی‌کنند. آن‌ها فرزندآوری را یک کار تجملی و غیرضروری می‌دانند که بدون آن می‌توانند روی خودشان تمرکز کنند.
به عبارتی برای بسیاری از مردم کره جنوبی، ازدواج نکردن یا بچه‌دار نشدن صرفاً یک ترجیح است و مسائل مالی در آن دخالتی ندارد. در یک نظرسنجی که سال گذشته توسط دفتر هماهنگی سیاست‌های دولتی انجام شد، ۳۶.۷ درصد از افراد ۱۹ تا ۳۴ ساله تمایلی به بچه‌دار شدن نداشتند.
از طرفی در نظرسنجی که در اوایل سال جاری انجام شد، ۲۷.۴ درصد از پاسخ‌دهندگان گفتند که هزینه‌های مراقبت از کودکان دلیل اصلی نرخ پایین فرزندآوری است. از دیگر دلایل ذکر شده می‌توان به ناامنی شغلی، بی‌ثباتی مسکن و سایر عوامل اقتصادی اشاره کرد.
طبق نظرسنجی بنیاد زنان و خانواده سئول از هر ۱۰ جوان این شهر، ۶ نفر نمی‌خواستند فرزندی به دنیا بیاورند. سئول پایین‌ترین نرخ زاد و ولد را در میان شهر‌ها و استان‌های کره جنوبی دارد.
تنها ۴ درصد از زنان جوان کره جنوبی، ازدواج و فرزندآوری را ضروری می‌دانند و بیش از نیمی از آن‌ها هیچ کدام را در زندگی‌شان حائز اهمیت نمی‌بینند و در سال ۲۰۲۲، تنها ۱۹۲ هزار ازدواج در کره جنوبی رخ داد، که پایین‌ترین رقم در تاریخ این کشور است.
برخی از راه حل‌های بحث‌برانگیز که توسط سیاستمداران مطرح شده است شامل معافیت مردان دارای سه فرزند یا بیشتر از خدمت سربازی اجباری و اجازه دادن به کارگران خارجی برای کار کردن با کمتر از حداقل دستمزد برای کاهش بار کار‌های خانه است.
یون سوک یول، رئیس جمهوری کره جنوبی اخیراً اعلام کرد که برنامه اختصاص هزینه ۲۸۰ تریلیون وون (۲۱۱ میلیارد دلار) برای این مشکل در ۱۶ سال گذشته شکست خورده است و خواستار اقدامات جسورانه و مطمئن برای مقابله با این بحران شد.
با این حال، دولت مشوق‌های مالی را دو برابر کرده است. پروفسور سونگ دایونگ، استاد رفاه اجتماعی در دانشگاه ملی اینچئون، گفت که کمک هزینه نقدی راه حل مناسبی برای بلندمدت نیست. سانگ به الجزیره گفت: «فرزندپروری به معنای حمایت مالی در دو سال اول زندگی کودک نیست. زمانی که کودک بزرگ می‌شود می‌خواهد به مدرسه برود، دردسر‌های واقعی شروع می‌شوند».
در سال ۲۰۲۲، مخارج کره جنوبی برای آموزش خصوصی رکورد جدیدی را به ثبت رساند، به طوری که مجموع هزینه‌های سالانه به ۲۶ تریلیون وون (۱۹.۶ میلیارد دلار) رسید و تقریبا ۸۰ درصد از کل دانش آموزان به نوعی آموزش خصوصی دریافت کردند.
سانگ گفت که دولت باید به جای صرفا حمایت مالی، بر ایجاد محیطی تمرکز کند که والدین بتوانند بین کار و مراقبت از کودکان تعادل ایجاد کنند.
کره جنوبی از طولانی‌ترین ساعات کاری را در میان کشور‌های توسعه‌یافته دارد و در فهرست سالانه اکونومیست به عنوان بدترین کشور سازمان همکاری اقتصادی و توسعه برای زنان برای دستیابی به فرصت‌های برابر در محل کار رتبه‌بندی شده است.
سانگ با تأکید بر نیاز به محیطی که زنان پس از زایمان از بازار کار اخراج نشوند، گفت: «این سیاست باید شامل مواردی استفاده از تمام مرخصی‌های والدین، کاهش ساعات کار و انعطاف‌پذیری آن‌ها باشد».
اگرچه نگرش‌های سنتی مردسالارانه کره جنوبی به تدریج در حال تغییر است، اما اغلب از زنان انتظار می‌رود پس از زایمان مادری تمام وقت شوند. حتی زنان خود نیز در این مساله احساس وظیفه می‌کنند و برخی معتقدند که این مساله در چندین نسل وجود دارد و تغییر آن کار مشکلی است.
