سید عباس عراقچی، وزیر امور خارجه ایران، در یادداشتی تأکید کرد که ایران کانال رسمی و مجاری دیپلماتیک را برای گفت‌و‌گو با حکومت سوریه ترجیح می‌دهد و بر اهمیت حفظ حاکمیت ملی سوریه تاکید کرد.
وزیر امور خارجه گفت که برای گفت‌و‌گو با حکومت جدید سوریه، کانال رسمی و مجاری دیپلماتیک ترجیح ایران است.
به گزارش میزان، سید عباس عراقچی، وزیر امور خارجه در یادداشتی در روزنامه النهار لبنان با اشاره به این که برای گفت‌و‌گو با حکومتی که در سوریه قدرت را در دست دارند، کانال رسمی و مجاری دیپلماتیک ترجیح ما است، گفت: تعیین خسارت‌های وارده و گزارش آن به مقامات سوری، آماده‌سازی سفارت در دمشق و سرکنسولگری در حلب برای ارائه خدمات توسط بخش فنی هیئت انجام خواهد شد و همزمان گفت‌و‌گو‌ها و ارزیابی‌های سیاسی توسط دیپلمات‌ها با مقامات مسئول و آگاهان مطابق وظایف معمول کاری آنها شروع خواهد شد.
در این یادداشت آمده است:
برخلاف فضای رسانه من شخصاً تحولات سوریه را غیرمترقبه ندیدم. تحولاتی که در نگاه ظاهری خیلی سریع و غافلگیرانه حادث شد، به هرحال دارای زمینه‌های واقعی بود که تاریخچه طولانی حداقل ۱۲-۱۰ ساله داشت.
طی ۱۴ ماه اخیر هم حملات مستمر رژیم صهیونیستی به زیرساخت‌های دفاعی سوریه با هدف تضعیف دولت سوریه صورت گرفت.
ما از مدت‌ها قبل با بررسی تحرکات منطقه‌ای اسرائیل، خاصه پس از هفتم اکتبر به این ارزیابی رسیده بودیم که شرایط برای دولت سوریه سخت و ادامه حکمرانی با چالش اساسی رو‌به‌رو خواهد شد؛ لذا این نظرات را به صراحت در سپتامبر امسال به رئیس دولت سوریه منعکس نمودیم.
انتظار می‌رفت مقامات تصمیم‌گیر در دولت سوریه از مدت‌ها قبل نسبت به ابتکار‌ها و پیشنهاد‌های دیپلماتیک برای مشارکت‌دادن معارضه در قدرت انعطاف نشان بدهند که چنین نشد. جمهوری اسلامی ایران از زمانی که روند آستانه آغاز شد، همواره در کنار مذاکرات سه‌جانبه با ترکیه و روسیه، تماس‌های مستقیم با هیئت معارضان سوری داشت و ساعت‌ها گفت‌و‌گو و تبادل نظر با آنها انجام داده است.
حمایت ما از سوریه حمایت از یک کشور بنا به درخواست رسمی دولت مستقر و برای جلوگیری از سیطره تروریسم و افراطی‌گری خشن و هولناک داعش بود
خط قرمز ایران همان‌طور که قبل از سفر آخرم به سوریه در فرودگاه تهران گفتم، همانا حفظ مرز‌های سیاسی و حاکمیت ملی کشور‌های منطقه است.
ما برعکس آمریکا که بدون هیچ مجوز یا مبنای قانونی بخش مهمی از سوریه را در اشغال خود گرفته است، هیچ‌گاه بدون درخواست و مجوز دولت سوریه به آنجا نرفتیم.
برای گفت‌و‌گو با حکومتی که در سوریه قدرت را در دست دارند، کانال رسمی و مجاری دیپلماتیک ترجیح ما است و البته این منوط به آن است که هماهنگی و تضمین لازم مطابق کنوانسیون وین برای حضور هیئت بخش فنی وزارت خارجه، همراه با دیپلمات‌های معرفی شده صورت پذیرد. تعیین خسارت‌های وارده و گزارش آن به مقامات سوری، آماده‌سازی سفارت در دمشق و سرکنسولگری در حلب برای ارائه خدمات توسط بخش فنی هیئت انجام خواهد شد و همزمان گفت‌و‌گو‌ها و ارزیابی‌های سیاسی توسط دیپلمات‌ها با مقامات مسئول و آگاهان مطابق وظایف معمول کاری آنها شروع خواهد شد.
انتظار داریم دولت جدید در سوریه مانند هر کشوری؛ حاکمیتی منطبق بر آرای مردم خود و در برگیرنده همه افراد و اقشار صالح که بتواند جامعه سوریه را نمایندگی کند. مسیر گفتگوی ملی را هموار سازد و مسیر ساخت یک سوریه متحد و مجتمع در مرز‌های سیاسی خود را فراهم آورد.
حزب‌الله همواره برای ما یک نیروی اجتماعی اثرگذار؛ یک قوة نظامی مدافع؛ و همچنین یک جریان سیاسی موثر در حفظ انسجام ملی، تثبیت امنیت و بنیۀ دفاعی و همدل در هدایت کشتی لبنان از بستر حوادث در کنار سایر لبنانیان بود. این مبنای اصلی نگاه ما به حزب‌الله بوده و هست.
حزب‌الله یک نقش اساسی در کنار سایر ملت‌های مسلمان و قوۀ عربی در دفاع از کیان فلسطین و مقاومت در برابر توسعه‌طلبی خشن و بی‌حد و مرز اسرائیل هم داشت که آن سبب اتفاق میان ما است و باور دارم که همه ملت‌های منطقه از این لحاظ وامدار مجاهدت‌های حزب‌الله و مردم لبنان هستند. ایران در کنار مجموعه نیرو‌های مقاومت جبهۀ ضدصهیونیستی قرار دارد و به یقین از تمام قوای اسلامی و عربی که در این محور هستند حمایت می‌نماید.
باز هم تاکید می‌کنم که مقاومت در برابر اشغالگری و توسعه‌طلبی مستمر اسراییل صرفاً یک موضوع اعتقادی نیست بلکه یک امر واقع و مهمترین ابزار برای حفظ امنیت و ثبات کل منطقه است.
سرنوشت منطقه غرب آسیا با کنش‌ها و رفتار‌های تک‌تک کشور‌های منطقه شکل می‌گیرد؛ همه مسئول هستیم که سرنوشت تلخی را با انتخاب اشتباه در شرایط سختی که سوریه با آن رو‌به‌رو است، رقم نزنیم.
یک نیروی ویرانگر و مخرب با وحشیگری بسیار بیش از یکسال است مردم این منطقه را «هدف» گرفته است.
ما فارغ از آنکه در تهران و قاهره، بیروت و ریاض، آنکارا و ابوظبی، دوحه و بغداد باشیم، باید بدانیم یک مجموعه متنوع تاریخی با زبان‌های متنوع فارسی، عربی، ترکی، کردی، قبطی، آرامی هستیم که باید با هم گفت‌و‌گو کنیم.
زبانِ این گفت‌و‌گو دیگر مهم نیست بلکه «مبانی این گفت‌و‌گو» را باید پیدا نمایم. اما در جهان؛ مردم ما در هر یک از کشور‌های منطقه صلح و همکاری می‌خواهند و امیدوارند کشور‌های بزرگ این پیام را درک کنند و در برابر گذشته خود مسئولانه عمل کنند؛ بنابراین در نگاه به جهان آنگونه که شما خواستید مایلم بگویم: «جبران تاریخ برای ما فرصتی است که آیندۀ نزدیک به جهان بیرونی می‌دهد».
