شماره ۹
ستون طنز «عینک دودی»؛ اخراجی‌ها۴
چرا اخراجی‌ها ۴؟ سه تای اول را استاد دهنمکی ساخته که اتفاقا با امیرآباد و دانشگاه تهران هم خاطرات خیلی خوبی دارد؛ البته خاطراتش مربوط به امیرآباد، بالاتر از جلال است. پس کپی‌رایت سه اخراجی‌های اول برای آقامسعود است. چهارمی برای من است و اگر استاد خواست بعدی را بسازد، باید اسمش را بگذارد اخراجی‌ها ۵. اما چرا اخراجی‌ها؟
فرارو – محسن صالحی‌خواه؛ آقا محمدجواد، دیروز عکسی چهارنفره از خودش، آن یکی آقامحمدجواد، دکتر طیب و عبدالناصر همتی منتشر کرد. اول باید به مکان عکس بپردازیم که مجهول است. بررسی‌های تخصصی به ما نشان می‌دهد دکتر طیب اگر چه کت پوشیده اما دمپایی به پا دارد. ساق پای دکتر بین بخش کش جوراب تا نقطه آغاز پاچه شلوار، توجه را به سمت دمپایی‌ها جلب می‌کند. آدم که با دمپایی مهمانی نمی‌رود. البته اگر کراکس را دمپایی حساب نکنیم. پس محل جلسه در دفتر کار علی طیب‌نیا بوده. دفتر کار دکتر طیب کجاست؟ دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران. پس اخراجی‌های این عکس، در دانشکده اقتصاد، امیرآباد نبش اتوبان جلال آل احمد جمع شدند.
البته این وسط کار ظریف از همه راحت‌تر بود. چون محل کار او دانشکده مطالعات جهان است. از این دانشکده تا آن دانشکده خیلی راهی نیست. می‌شود پیاده رفت.
اما چرا اخراجی‌ها ۴؟ سه تای اول را استاد دهنمکی ساخته که اتفاقا با امیرآباد و دانشگاه تهران هم خاطرات خیلی خوبی دارد؛ البته خاطراتش مربوط به امیرآباد، بالاتر از جلال است. پس کپی‌رایت سه اخراجی‌های اول برای آقامسعود است. چهارمی برای من است و اگر استاد خواست بعدی را بسازد، باید اسمش را بگذارد اخراجی‌ها ۵. اما چرا اخراجی‌ها؟ وجه مشترک چهار بزرگوار داخل این تصویر، اخراج از تیم و دولت پزشکیان است. اگر ساعتگرد بخواهیم حساب کنیم، اولی را یک کنسرسیوم فرادولتی اخراج کرد. دومی اصلاً به دولت راه پیدا نکرد و دم در ریاست‌جمهوری اخراج شد. سومی را مجلس اخراج کرد. چهارمی هم دولتی‌ها انقدر اذیتش کردند که عطای مشاور رئیس‌جمهور بودن را به لقایش بخشید و خودش خودش را اخراج کرد. همتی که هیچ. اما سه نفر دیگر در کارزار انتخاباتی پزشکیان نقش زیادی داشتند. اصلاً شما تا قبل از این انتخابات چندبار ظریف را آن شکلی دیده بودید؟ خیلی محدود. فکر می‌کردید یک روز آذری جهرمی برود کنسرت علی یاسینی و بگوید یاد اکسم افتادم! طیب‌نیا هم که بنده خدا نیامده رفت. این سه نفر ویترین پزشکیان بودند، یک هو رفتند، عارف و قائم‌پناه و شهرام دبیری آمدند. در این جلسات توطئه‌آمیز چه می‌گذرد؟ خدا داند!
