ستون طنز «عینک دودی»؛ ماجرای یکی از علما که بسیار متواضع بود!

فرارو – محسن صالحی‌خواه؛ .خدا رفتگان شما و همه اسیران خاک را بیامرزد. پدربزرگ من – رضا قندی - شوفر تریلی بود. ۸۶ سال از خدا عمر گرفت و دور از جان شما همین اردیبهشت دو سال قبل به رحمت خدا رفت. اسناد به جا مانده از مرحوم می‌گوید سال‌ها شوفر اتوبوس بود و بعداً تغییر رشته داد و به سمت تریلی رفت. یک ماک اف – ۷۰۰ نارنجی آمریکایی داشت که سال‌ها مسیر تهران – بندر را با آن رفت و آمد. شوفر تریلی‌ها، بر اساس یک قاعده نانوشته، دست‌فرمان خوبی دارند. بالاخره راندن یک غول با ۱۸ چرخ، در حالی که یک کانتینر ۴۰ فوت هم پشت آن است، مهارت‌های خاص خود را می‌طلبد. آقارضا قندی تا وقتی که به خاطر سن و سالش دیگر نتوانست پشت فرمان بنشیند و در واقع گواهینامه‌‌اش را بعد از حدود ۶۰ سال رانندگی گرفتند، یک بار نگفت من راننده‌ام. چرا؟ احتمالاً به خاطر این که می‌دانست غرورِ پشت این جمله، یک روز در جاده کار دستش می‌دهد. پس تلاش می‌کرد تواضع پیشه کند و مغرور نشود.

القصه؛ چرا در این گیرودار یاد مرحوم رضا قندی کردم؟ به خاطر شیخ غلامرضا قاسمیان. رسیدن از غلامرضا قاسمیان به غلامرضا صالحی‌خواه معروف به رضا قندی، خود هنری می‌خواهد که فقط از دست این نوه ناخلف برمی‌آید. حاج‌آقای قاسمیان بالاخره از عربستان به ایران آورده شد. همه می‌دانیم چه گفت و چطور برگشت و چگونه هیچ کس او را گردن نگرفت. بحث ما در عینک دودی، به آن امورات جدی ارتباطی پیدا نمی‌کند. آن بحث‌ها بماند برای اهلش. بحث ما، صحبت‌های قاسمیان در یک ویدیویی است که علت کارش را توضیح می‌دهد و یک جمله طلایی می‌گوید که علت اصلی پرداختن به اوست. آنجایی که گفت ما دیپلمات نیستیم، جزو علما محسوب می‌شویم!

بله حاج آقا! ما هم به شوخی به دوستانِ روحانی‌مان می‌گوییم شما جزو علما هستید. اما هم ما می‌دانیم که شوخی می‌کنیم هم آن بنده خدا. یک بار از زبان یک مرجع تقلید، استاد اخلاق، استاد حوزه نشنیدیم که خود او خودش را در زمره علما قرار بدهد! همواره از این آدم‌ها شنیدیم که خودشان را طلبه‌ای ساده می‌دانند. یک بار از یکی از دوستان طلبه‌ام پرسیدم درس شما کی تمام می‌شود؟ گفت هیچ وقت. چون درس حوزه اینطور نیست که انتها داشته باشد. یک نفر چقدر در حوزه درس خوانده باشد، در زمره علما قرار می‌گیرد؟ به نظر من آقای قاسمیان شاید جزو علما نباشد، اما قطعاً استاد و نماد تواضع است. چون یک تنه مرزهای این مفهوم را جابجا کرد.