فاجعه‌ای به نام نتانیاهو

فرارو- نخست وزیر اسرائیل به جای عذرخواهی از ترکیه به دلیل کشتن 9 تن از فعالان ترک در کشتی ماوی مرمره، آنقدر بر خواسته های خود پافشاری کرد که سفیر رژیم صهیونیستی از آنکارا اخراج شد.

به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از الجزیره، در چنین شرایطی، روابط ترکیه و اسرائیل که زمانی از اهمیت ویژه ای برخوردار بود به زودی به پایان می رسد تا تنها متحد و کشور دوست برای دولت نتانیاهو اردن متزلزل باشد.

پیمان صلح با مصر وجود دارد اما امید چندانی به تداوم آن نیست و مصر را به سختی می توان یک دوست و هم پیمان تلقی کرد. مردم این کشور اسرائیل را کوچک می شمارند و آن را با حسنی مبارک، رئیس جمهور مخلوع مصری به خاطر می آورند. روابط بالفعل اسرائیل با سوریه با رفتن بشار اسد، رئیس جمهور این کشور به پایان می رسد. وی یک صهیونیست نیست اما برای ثبات مرز سوریه با اسرائیل و مرز لبنان، یک وزنه محسوب می شود.

اگر وی برود، در شرایطی که حزب الله نقش غالب را در دولت لبنانی ایفا می کند، شرایط بخش های شمالی تغییری آشکار خواهد داشت. در مورد فلسطین، نتانیاهو اعلام کرده اگر مقامات تشکیلات خودگردان طی ماه جاری میلادی به سازمان ملل بروند، قرارداد اسلو را لغو خواهد کرد. به عبارت دیگر، فلسطینی ها بار دیگر دشمن اسرائیل تلقی خواهند شد.

در مجموع، بنیامین نتانیاهو به رویکرد بازگرداندن اسرائیل به موقعیتی که پیش از قرارداد 1993 اسلو داشت، نزدیک تر می شود. امکان بسیار قوی نیز وجود دارد که وی موقعیت اسرائیل را به پیش از پیمان صلح کمپ دیوید با مصر بازگرداند، با این فاجعه که روابط با ترکیه که در سال 1948 محقق شد نیز از میان خواهد رفت.

در یک کشور با شرایط عادی، به ثبت رساندن چنین ناکامی های فاجعه آمیزی که در اسرائیل رخ داده، منجر به ترک قدرت از سوی نتانیاهو می شد اما در اسرائیل اینطور نیست. علیرغم تمام آسیب هایی که وی به امنیت و اقتصاد رژیم خود وارد کرد (با توجه به اعتراضات گسترده علیه سیاست های اقتصادی نتانیاهو)، در قدرت مانده، چراکه راستگراها از وی حمایت می کنند و اسرائیل توسط ائتلافی کاملاً راستگرا اداره می شود.

بدترین مسئله این است که تقریباً تمام مشکلات اسرائیل با کشورهای همسایه می تواند در سایه پایان دادن به اشغالگری حل شود. اگر رژیم صهیونیستی حجم هنگفتی از بودجه را صرف مهاجران و خواسته های گزاف آنها نمی کرد، این رژیم حتی می توانست بر مشکلات اقتصادی خود نیز غلبه کند.

واقعیت های جدید
ماشین تبلیغاتی اسرائیل اما این مسائل را به گونه ای دیگر به نمایش می گذارد؛ رژیم صهیونیستی تاکید دارد که فلسطینی ها و تمام عرب ها و مسلمانانی که در سراسر جهان از آنها حمایت می کنند، اهمیت چندانی به اشغالگری نمی دهند و هدف اصلی شان، همانطور که رژیم صهیونیستی بارها اعلام کرده، ویران کردن خود اسرائیل است. به عقیده آنها «فلسطینی ها هرگز حقوق ایالتی اسرائیل را به رسمیت نشناخته اند.»

این همان مسئله ای است که «دورغ بزرگ» نام گرفته است. فلسطینی ها به کرات اعلام کرده اند که حقوق ایالتی و امنیتی اسرائیل براساس مرزهای 1967 را به رسمیت می شناسند. همان مسئله ای که کلینتون، رئیس جمهور، رابین، نخست وزیر و یاسر عرفات، رئیس سازمان آزادی بخش فلسطین طی سال 1993 در کاخ سفید در موردش توافق کردند. از آن زمان تاکنون هیچ یک از دو طرف به ابطال این قرارداد تهدید نکرده بودند تا ماه گذشته که نتانیاهو اعلام کرد در صورت رفتن فلسطین به سازمان ملل، قرارداد اسلو را لغو می کند.

اما چرا؟
رفتن فلسطین به سازمان ملل راه حلی را مطرح می کند که عملاً راه حل تمام مشکلات اسرائیل خواهد بود. به گفته محمود عباس، رئیس جمهور تشکیلات خودگردان فلسطین زمانیکه فلسطین به عنوان کشوری مستقل از سوی سازمان ملل شناخته شود، مذاکرات با رژیم صهیونیستی در خصوص تمام مسائل مورد اختلاف دو طرف از سر گرفته خواهد شد. تنها تفاوت این است که مذاکرات میان دو کشور مستقل انجام خواهد شد، نه یک کشور قدرتمند و یک درخواست کننده ملتمس که در انتظار عنایت طرف مقابل است.

نتانیاهو از رای سازمان ملل وحشت دارد. وی و فرستادگانش با سفر به کشورهای جهان خواستار رای منفی در به رسمیت شناخته شدن فلسطین هستند. از سویی دیگر فشارهای نتانیاهو و رایزنی های وی باعث شده دولت اوباما نیز در پذیرش رای منفی به وی بپیوندد.
واضح است که نتانیاهو می خواهد شرایط موج را به هر قیمتی حفظ کند، حتی اگر این امر به معنی ورود اسرائیل به موقعیتی باشد که تمام همسایگانش این رژیم را دشمن خود بدانند، یا حتی روابط استراتژیک با ترکیه پایان یابد و یا حتی تمام حامیان خود در منطقه را از دست بدهد.