راهبرد «صلح از مسیر قدرت» و بازتعریف نقش آمریکا در جهان
تناقض حامیان ترامپ در دفاع از سیاست خارجی مداخله گر
برخلاف تصور رایج، پایگاه رأی‌دهندگان ترامپ (جنبش ماگا) از سیاست خارجی مداخله جویانه آمریکا حمایت می‌کند. نظرسنجی‌ها بیانگر حمایت بالای جمهوری‌خواهان از نقش جهانی آمریکا، مداخلات نظامی و حتی حمایت از اوکراین و اسرائیل است.
فرارو– آدریان کاراتنیتسکی، پژوهشگر ارشد اندیشکده شورای آتلانتیک و نویسنده کتاب «میدان نبرد اوکراین: از استقلال تا جنگ با روسیه»
به گزارش فرارو به نقل از نشریه فارن پالیسی، تحولات اخیر در سیاست خارجی و امنیت ملی دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده، گویای چرخشی آشکار به سوی رویکردی تهاجمی در صحنه بین‌الملل است.
از حملات موشکی علیه نیروهای حوثی در یمن و حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران گرفته تا اعمال فشار مؤثر بر متحدان اروپایی در پیمان ناتو به‌منظور آمادگی در برابر تهدیدات نظامی روسیه و تصمیم اخیر برای ارسال تسلیحات بیشتر به اوکراین بیانگر عزم ترامپ برای هدایت نظم جهانی در جهت منافع آمریکا تلقی می‌شود.
آیا ترامپ واقعاً از سیاست «اول آمریکا» به مداخله‌گری بازگشته است؟
این تحولات، فاصله‌ای چشمگیر با فضای درون‌گرایانه‌ای دارد که کمپین انتخاباتی ترامپ بر آن تأکید می‌کرد؛ فضایی که در آن سیاست خارجی تحت‌الشعاع مسائل داخلی مانند تورم و مهاجرت قرار داشت. در واقع، ترامپ پیش از ورود به کاخ سفید، تمرکز خود را بر انتقاد از نخبگان سیاست خارجی آمریکا معطوف ساخته بود؛ کسانی که به باور او، بی‌دلیل و بدون درک صحیح واقعیت‌ها، کشور را وارد جنگ‌های پرهزینه‌ای چون عراق و افغانستان کردند.
در برابر این سیاست‌های ناکام، ترامپ و تیمش راهبردی با عنوان «صلح از مسیر قدرت» را مطرح کردند؛ رویکردی که بر تقویت توان دفاعی آمریکا تکیه داشت تا با ایجاد بازدارندگی، کشور را از ورود به مناقشات خارجی بی‌نیاز کند. ترامپ همواره بر مهارت خود در مذاکره‌های سخت‌گیرانه تأکید می‌کرد و وعده می‌داد که می‌تواند به سرعت به جنگ‌های جاری در اروپا و خاورمیانه پایان دهد.
برای نمایش هرچه بیشتر این چرخش از مداخله‌گری مستقیم به رویکردی منزوی‌تر، ترامپ بسیاری از انتصابات کلیدی خود را از میان حامیان سرسخت دکترین «اول آمریکا» برگزیده است؛ از جمله جِی‌دی ونس به عنوان معاون رئیس‌جمهور، ایلان ماسک، غول رسانه‌های اجتماعی در جایگاه مدیریتی، تولسی گابارد به عنوان مدیر اطلاعات ملی و دیوید ساکس به عنوان مشاور ارشد فناوری. با این حال، سعی کرد با حضور برخی چهره‌ها از جناح سنتی‌تر حزب جمهوری‌خواه مانند مارکو روبیو در مقام وزیر امور خارجه و مایک والتز، مشاور امنیت ملی پیشین همراه با حامیان سیاست تقویت نظامی آمریکا در آسیا نظیر البرج کولبی، معاون سیاست‌گذاری وزارت دفاع، نوعی توازن و تنوع رویکرد را در کابینه جدید به نمایش بگذارد.
رأی‌دهندگان ترامپ چه نگاهی به چرخش او به‌سوی مداخله‌گری بین‌المللی دارند؟
ترامپ به‌وضوح به سمت سیاست خارجی مداخله‌جویانه‌تری گرایش پیدا کرده است؛ موضوعی که به‌طور طبیعی بحث‌ها و مناقشات گسترده‌ای را میان هواداران اصلی او در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی برانگیخته است. در حالی که چهره‌هایی مانند شان هنیتی، بن شاپیرو و مارک لوین از این رویکرد حمایت می‌کنند، منتقدانی چون تاکر کارلسن، نماینده مارجوری تیلور گرین و استیو بنن انتقادات جدی و صریحی نسبت به این تغییر مسیر ابراز داشته‌اند.
این جدل، یک پرسش اساسی را در کانون توجه قرار می‌دهد: رأی‌دهندگان ترامپ واقعاً چه نگاهی به چرخش او به‌سوی مداخله‌گری بین‌المللی و حتی حضور نظامی آمریکا در خاورمیانه دارند؟
بر اساس نظرسنجی مؤسسه ریگان در ژوئن ۲۰۲۵، حمایت پایگاه ماگا از سیاست خارجی، از میانگین سایر جمهوری‌خواهان بالاتر بوده است؛ هرچند مؤسسه ریگان توضیح نداده که دقیقاً چه معیاری برای طبقه‌بندی جمهوری‌خواهان ماگا در این نظرسنجی در نظر گرفته شده است.
از همه مهم‌تر، درصد بیشتری از جمهوری‌خواهان (۷۳ درصد) نسبت به دموکرات‌ها (۶۵ درصد) معتقدند که آمریکا باید «در صحنه جهانی نقش رهبری ایفا کند». این آمار نشان می‌دهد که فضای غالب جامعه آمریکا به‌سوی رویکرد مداخله گر در سیاست خارجی گرایش یافته است.
در همین نظرسنجی، میزان حمایت از مداخله آمریکا در جهان به بالاترین سطح خود در شش سال اخیر رسیده و تنها ۲۳ درصد پاسخ‌دهندگان خواستار کاهش حضور کشور در عرصه بین‌المللی بوده‌اند.
تردید جریان ماگا نسبت به مداخله جهانی، بیش از آنکه ناشی از مخالفت اصولی با دخالت آمریکا در جهان باشد، ریشه در بی‌اعتمادی عمیق آن‌ها به دستگاه سیاست خارجی ایالات متحده یا دولت پنهان دارد.
چرا پایگاه ترامپ به دستگاه سیاست خارجی آمریکا بی‌اعتماد است؟
همانند اکثریت مردم آمریکا، رأی‌دهندگان ماگا نیز منتقد جدی مداخلات نظامی ایالات متحده در افغانستان و عراق هستند؛ جنگ‌هایی که هزینه‌های سنگینی از جان و مال مردم آمریکا گرفت. طبقه متوسط و متوسط رو به پایین، که بخش عمده پایگاه رأی ترامپ را تشکیل می‌دهند، معتقدند خود آن‌ها و فرزندانشان قربانیان اصلی اشتباهات و ماجراجویی‌های نخبگان بوده‌اند.
این تجربه تلخ، به شکل‌گیری بی‌اعتمادی عمیق و پایدار نسبت به دستگاه سیاست خارجی انجامیده است؛ دستگاهی که از منظر رأی‌دهندگان ماگا، حاضر است برای تحقق اهداف «جهانی‌گرایانه» یا تأمین منافع مجتمع نظامی-صنعتی، جان شهروندان آمریکایی را به خطر اندازد.
صرف‌نظر از این برداشت، اقدامات اخیر دولت ترامپ در تضعیف آژانس توسعه بین‌المللی آمریکا، حذف بخش عمده کمک‌های خارجی، کاهش ساختارهای امنیت ملی، جابجایی رهبران ارتش و کاهش نیروهای وزارت خارجه، از منظر رأی‌دهندگان ترامپ، ضربه‌ای مستقیم به طبقه حاکم نخبه و جدا از بدنه جامعه یعنی همان مدافعان لیبرالیسم جهانی و موج بیداری اجتماعی تلقی می‌شود.
تناقض ماجرا اینجاست که تضعیف همین نهادهای نرم‌افزاری قدرت و دیپلماسی، به تقویت حمایت پایگاه ماگا از یک سیاست خارجی مداخله جویانه تر انجامیده است؛ سیاستی که اکنون در اختیار رهبرانی قرار گرفته که از نظر این پایگاه، قابل اعتماد و همسو با ارزش‌های آنان هستند.
ماگا طرفدار واقعی اسرائیل و مداخله گری آمریکا
اما این تحولات چه پیامی برای چالش‌های اساسی پیش‌روی آمریکا در عرصه جهانی دارد؟
در حوزه خاورمیانه، اقدامات اخیر ترامپ با استقبال از سوی پایگاه رأی‌دهندگانش روبه‌رو شده است. براساس نظرسنجی گروه تایسون، کسانی که در انتخابات ۲۰۲۴ به ترامپ رأی داده‌اند، حمایت بسیار بیشتری از اسرائیل ابراز داشته‌اند؛ موضوعی که بخشی از آن ناشی از حمایت گسترده جامعه انجیلی‌های آمریکا از اسرائیل است.
نگرش رأی‌دهندگان ماگا نسبت به مسئله اوکراین، ابعاد پیچیده‌تری دارد. آن‌ها با پذیرش بار مالی جنگ مخالف هستند.
پس از مشاجره ترامپ، ونس و ولودیمیر زلنسکی در دفتر بیضی کاخ سفید، حمایت رأی‌دهندگان ترامپ از اوکراین به‌طور موقت کاهش یافت؛ اما طبق نظرسنجی ماه مه هریس، ۵۹ درصد جمهوری‌خواهان همچنان حامی ارسال کمک به کی‌یف بودند.
رسانه‌ها معمولاً بر منتقدان پرصدای جناح راست مانند استیو بنن، تاکر کارلسن و مارجری تیلور گرین تمرکز می‌کنند، اما واقعیت این است که پایگاه ماگا عمیقاً خواهان حضور و دخالت آمریکا در سایر کشورهای جهان است.
