«در ایران تنها ۷ زندانی سیاسی وجود دارد»؛ توضیح الیاس حضرتی درباره یک برداشت اشتباه
«بی‌شک برخی برداشت‌های اشتباه ناشی از بی‌اطلاعی و بخشی از این فضاسازی‌ها برآمده از عصبانیت سلطنت‌طلب‌ها و منافقان و… است، اما من از تلاش‌های خود دست بر نمی‌دارم؛ من این راه را ادامه خواهم داد و همچنان از حقوق زندانیان سیاسی و ضرورت ایجاد فضای آشتی ملی دفاع می‌کنم.»
الیاس حضرتی طی یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: در جریان دیدار رییس قوه قضاییه با مدیران رسانه‌ای مباحثی مطرح شد که لازم است برای تنویر افکار عمومی توضیحاتی درخصوص آن داده شود.
شخصا یکی از موضوعاتی که پس از پایان جنگ ۱۲ روزه در هر نشست و دیداری ازجمله نشست‌های هیات دولت، جلسات با مسوولان و… پیگیری می‌کردم، نخست بحث آزاد شدن زندانیان سیاسی به عنوان نشانه قدردانی از مردم و دوم موضوع آزادی تردد و آیند و روند ایرانیان خارج از کشور به داخل است. در واقع همواره تلاش برای شکل‌گیری یک عفو عمومی و دامنه‌دار که می‌تواند ضامن افزایش اتحاد ملی و انسجام اجتماعی باشد را پیگیری کرده‌ام.
در جلسه‌ای که روز یکشنبه ۱۹ مرداد با رییس محترم قوه قضاییه برگزار شد من به عنوان دومین سخنران تلاش کردم همین رویکرد و همین مباحث را پیگیری کنم. صحبت‌هایم را در ۲ محور با رییس عدلیه مطرح کردم: نخست بر ضرورت اصلاحات وسیع‌تر و عمیق‌تر در قوه قضاییه پافشاری کردم و گفتم که قوه قضاییه تا رسیدن به دستگاهی که بدل به پناه و ملجا مردم شود، فاصله بسیاری دارد.
دومین محور صحبت‌های من درباره ضرورت آزادی زندانیان سیاسی به عنوان یک اقدام ضروری برای تحقق آشتی ملی بود. به این نکته اشاره کردم که بررسی‌های من نشان می‌دهد وقتی از اغلب افراد درباره آزادی زندانیان سیاسی طرح پرسش می‌شود، نخست ۴ الی ۵ اسامی به عنوان زندانی سیاسی به ذهن آن‌ها خطور می‌کند. در واقع این افراد معروف‌تر از سایر زندانیان هستند و می‌توانند به عنوان مبدا و آغازی برای آزادی همه زندانیان سیاسی تلقی شوند.
وقتی نوبت به صحبت‌های آقای اژه‌ای رسید، ایشان ابتدا درباره وجود برخی اختلاف‌نظرها در تعریف مفهوم «زندانی سیاسی» و «زندانی امنیتی» صحبت کرده و سپس یادآوری کردند که از بسیاری از فعالان سیاسی، گروه‌ها، احزاب و… خواسته‌اند تا اسامی زندانیان سیاسی مدنظر خود را معرفی کنند تا بررسی‌های لازم درباره آن‌ها انجام شود. در این مرحله من بلافاصله نام ۵ زندانی سیاسی معروف را در برگه‌ای نوشتم، از یکی از افراد نزدیک به خود هم نظرخواهی کردم و او هم ۲ اسم دیگر به این ۵ نام اضافه کرد.
نهایتا این برگه را به عنوان «افراد مطرح» دراختیار رییس قوه قضاییه قرار دادم تا زمینه آزادی آن‌ها به عنوان نخستین گروه از زندانیان سیاسی آزاد شده فراهم شود. باز هم تاکید کنم این اسامی با عنوان «افراد مطرح» و نه همه زندانیان سیاسی دراختیار ریاست محترم قوه قضاییه قرار گرفته است، اما پس از انتشار اخبار این نشست، این برداشت اشتباه برای برخی فعالان سیاسی، اصحاب رسانه و گروه‌های حزبی و… ایجاد شد که من عنوان کرده‌ام در ایران تنها ۷ زندانی سیاسی وجود دارد!
بی‌شک برخی برداشت‌های اشتباه ناشی از بی‌اطلاعی و بخشی از این فضاسازی‌ها برآمده از عصبانیت سلطنت‌طلب‌ها و منافقان و… است، اما من از تلاش‌های خود دست بر نمی‌دارم؛ من این راه را ادامه خواهم داد و همچنان از حقوق زندانیان سیاسی و ضرورت ایجاد فضای آشتی ملی دفاع می‌کنم. این نوع فضاسازی‌ها و حاشیه‌افکنی‌ها تاثیری در تلاش‌های من برای تحقق این مطالبات عمومی ندارد.
معتقدم همه ظرفیت‌های کشور برای حفاظت از این آشتی ملی و انسجام اجتماعی باید به کار گرفته شود. لازم است مردم گرامی، دوستان سیاسی و اهالی رسانه و… بدانند که دشمن از هر گشایشی در عرصه سیاسی و داخلی در کشور عصبانی شده و تلاش می‌کند، آن را به حاشیه بکشاند.
لازم است همگی در راستای یک هدف کلی که تعالی ایران و مردم ایران است، تمرکز کرده و اعتبار خود را به کار بگیریم تا کشور در راستای رشد واقعی و اتحاد فراگیر گام بردارد. نهایتا از همه حقوقدانان، فعالان سیاسی و احزاب و… می‌خواهم که نظرات، دیدگاه‌ها و اسامی موردنظر خود را به عنوان زندانیان سیاسی تهیه و آن‌ها را گردآوری کنند تا ذیل یک مطالبه همگانی از دستگاه قضایی مطرح شود.
