پزشکیان؛ کد ۲۴۷ حکمرانی

محمد گلزاری، دبیر شورای اطلاع‌رسانی دولت چهاردهم طی یادداشتی در روزنامه ایران نوشت: کد ۲۴۷ در اورژانس یک کد حیاتی است. کدی برای احیا. کدی برای بازگشت ضربان امید. دولت چهاردهم کار خود را در وضعیت «کد ۲۴۷ اورژانس حکمرانی» آغاز کرد. رژیم صهیونیستی علاوه بر جنایت در فلسطین و لبنان، با ترور میهمان مراسم تحلیف، تمامیت ارضی ایران را نقض و تقابل و پاسخ به آن وارد مرحله جدیدی شده بود. 

از دیگر سو و پیش از انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۴۰۳، میزان مشارکت سیاسی و اجتماعی کاهش چشمگیری یافته و اعتماد عمومی بشدت آسیب دیده بود. تنها چند ماه قبل از انتخابات ریاست جمهوری، سیر نزولی میزان مشارکت مردم در انتخابات مجلس، پایین‌ترین میزان خود را ثبت کرد. 

ناترازی‌ها و مشکلات را هم دیگر نمی‌شد زیر فرش پنهان کرد. ناترازی برق و آب، بحران‌های محیط زیست، ورشکستگی صندوق‌های بازنشستگی، تورم و گرانی، فقر رو به افزایش و از همه مهم‌تر شکاف دولت-ملت رخ نمایان کرده بود. دکتر پزشکیان که خود پزشکی آشنا با مفهوم احیا است، در عرصه سیاست نیز همین مأموریت را بر عهده گرفت: بازگرداندن تپش اعتماد و دمیدن جان تازه در سرمایه اجتماعی و نظام حکمرانی ایران. 

می‌توان گفت دولت چهاردهم کار خود را در وضعیت «کد ۲۴۷ اورژانس» آغاز کرد؛ شرایطی که تنها با اقدام فوری و دقیق می‌بایست ضربان زندگی را به آن بازگرداند. دکتر پزشکیان که خود پزشکی آشنا با مفهوم احیا است، در عرصه سیاست نیز همین مأموریت را بر عهده گرفت: «بازگرداندن تپش اعتماد و دمیدن جان تازه در سرمایه اجتماعی ایران.» این احیا بدون وفاق ملی ممکن نبوده و نیست. وفاق ملی به معنای نادیده گرفتن تفاوت‌ها نیست، بلکه هنر تبدیل اختلاف به هم‌افزایی و همکاری برای حل مسائل و مشکلات است. نخستین سال دولت چهاردهم نشان داد که تنها در سایه وفاق می‌توان سرمایه اجتماعی را بازسازی کرد و کشور را از تلاطم عبور داد. 

نمونه‌ای روشن از این وفاق را می‌توان در جنگ ۱۲ روزه با رژیم صهیونیستی دید. در آن روزهای دشوار، فارغ از گرایش‌های سیاسی، همه اقشار جامعه در کنار یکدیگر ایستادند و دولت نشان داد که نظام اجرایی با قدرت به دفاع از مردم و کشور می‌پردازد.

این همراهی، ثمره همان روح وفاقی بود که دولت چهاردهم کوشیده است به آن جان دوباره‌ای ببخشد. دولت در یکسال گذشته «شنیدن» را یک اصل برای خود فرض کرده و تلاش کرده صدای جامعه مدنی، نهادهای واسط، کنشگران و تحلیل‌گران و از همه مهم‌تر صدای بی‌صدایان را بشنود و تصمیمی نگیرد که مردم متضرر و یا عصبانی شوند. این شنیدن نه تاکتیکی مقطعی، بلکه راهبردی برای احیای اعتماد است. در کنار آن، دولت بر اصل مهم دیگری پای می‌فشارد: «دعوا نمی‌کنیم».

باور دولت این است که در فضای منازعه، سرمایه اجتماعی دوام نمی‌آورد و با سعه صدر از کنار منازعات و حتی توهین‌ها می‌گذرد. بی‌تردید، راهی که پیش روست دشوار و پرسنگلاخ است. هم باید در شرایط هشیاری کامل نسبت به دشمن بود و هم برای رفع ناترازی‌ها، کمبودها و بی‌عدالتی‌های برجای مانده از سیاست‌های غلط دهه‌های گذشته با جدیت و برنامه پیش رفت.

امروز، در آستانه دومین سال فعالیت، دولت چهاردهم متعهد است که همچنان شنونده مردم باشد، از نزاع و جدال بپرهیزد و با صداقت و عدالت، قلب سرمایه اجتماعی کشور را به تپشی پایدار برساند. ایران در سایه وفاق از اورژانس خارج خواهد شد. همان با هم بودنی که رمز پیروزی است.