شعری از وحشی بافقی
از گوشه بامی که پریدیم، پریدیم!
وحشی بافقی از شاعران سده دهم ایران بود. او از شاعران مکتب موسوم به واسوخت بود.
فرارو- وحشی بافقی از معروف‌ترین شاعران ادبیات فارسی است. او علاوه بر منظومه‌های عاشقانه‌ای مانند شیرین و فرهاد، غزل‌های بی‌نظیری نیز دارد.
به گزارش فرارو، بعضی از غزل‌های وحشی بافقی از شهرت زیادی برخوردار هستند. یکی از معروف‌ترین غزل‌های او را در ادامه بخوانید.
غزل
ما چون ز دری پای کشیدیم، کشیدیم
امید ز هر کس که بریدیم، بریدیم
دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند
از گوشهٔ بامی که پریدیم، پریدیم
رم دادن صیدِ خود از آغاز غلط بود
حالا که رماندی و رمیدیم، رمیدیم
کوی تو که باغ ارم روضهٔ خلد است
انگار که دیدیم ندیدیم، ندیدیم
صد باغ بهار است و صلای گل و گلشن
گر میوهٔ یک باغ نچیدیم، نچیدیم
سر تا به قدم تیغ دعاییم و تو غافل
هان واقف دم باش رسیدیم، رسیدیم
وحشی سبب دوری و این قسم سخن‌ها
آن نیست که ما هم نشنیدیم، شنیدیم
