شاهکار هالیوود با هوش مصنوعی احیا می‌شود

فیلم «آمبرسون‌های باشکوه»، محصول سال ۱۹۴۲، دومین فیلم اورسن ولز پس از اثر تاریخ‌سازش «همشهری کین» بود. نسخه اولیه کارگردان ۱۳۱ دقیقه بود، اما استودیوی RKO فیلم را به ۸۸ دقیقه کاهش داد و یک پایان خوش تحمیلی به آن اضافه کرد.

به گزارش دیجیاتو به نقل از Hollywood Reporter، تراژدی بزرگ‌تر زمانی رخ داد که استودیو برای خالی‌کردن فضای انبار، نگاتیوهای تمام صحنه‌های حذف‌شده را برای همیشه از بین برد. ولز که از این اقدام سرخورده شده بود، نسخه استودیو را رد کرد و بعدها گفت: «آن‌ها آمبرسون‌ها را نابود کردند و این اتفاق مرا نابود کرد.» این ۴۳ دقیقه گمشده، از آن زمان به یکی از «جام‌های مقدس» تاریخ سینما برای سینمادوستان تبدیل شده است. 

احیای فیلم اورسن ولز با هوش مصنوعی

شرکت Showrunner که خود را «نتفلیکس هوش مصنوعی» می‌نامد و توسط آمازون حمایت می‌شود، قصد دارد با یک رویکرد ترکیبی این فیلم را احیا کند. آن‌ها از مدل هوش مصنوعی داخلی خود به نام FILM-1 برای تولید فریم‌های اصلی صحنه‌های گمشده استفاده خواهند کرد. پایه و اساس این بازسازی، عکس‌های آرشیوی متعدد از پشت صحنه فیلم و همچنین تحقیقات گسترده فیلم‌سازی به نام «برایان رز» (Brian Rose) است که سال‌ها زمان صرف بازسازی مدل‌های سه‌بعدی از دکورها و ردیابی حرکات دوربین در صحنه‌های حذف‌شده کرده است. 

جنجالی‌ترین بخش این پروژه، فیلم‌برداری مجدد برخی سکانس‌ها با بازیگران زنده و سپس استفاده از فناوری دیپ‌فیک برای جایگزینی چهره آن‌ها با چهره بازیگران اصلی فیلم است. برای این کار، آن‌ها از «تام کلایو» (Tom Clive)، یک متخصص برجسته در زمینه جلوه‌های ویژه و تعویض چهره، کمک گرفته‌اند. 

این پروژه درحالی کلید خورده است که Showrunner هیچ‌گونه مجوزی از صاحبان فعلی حقوق فیلم، یعنی شرکت‌های برادران وارنر دیسکاوری و کنکورد، دریافت نکرده است. «ادوارد ساعتچی» (Edward Saatchi)، مدیرعامل Showrunner، تأکید کرده است که هدف تجاری‌سازی این ۴۳ دقیقه نیست، بلکه این است که «پس از ۸۰ سال، ببینیم آیا این فیلم در نسخه اصلی خود می‌توانست بهترین فیلم تاریخ باشد یا خیر.» او افزوده است که در صورت تمایل صاحبان حقوق فیلم، این بازسازی را به آن‌ها واگذار خواهد کرد. 

ادوارد ساعتچی اذعان دارد که هوش مصنوعی درحال‌حاضر نمی‌تواند یک داستان بلند را به تنهایی روایت کند، اما این پروژه را «گامی به سوی آینده‌ای ترسناک و عجیب در داستان‌گویی مولد» می‌داند. درکل این اقدام بحث‌های داغی را درمورد نقش هوش مصنوعی، حق مالکیت معنوی و مرزهای اخلاقی در بازآفرینی آثار هنری کلاسیک در هالیوود برانگیخته است.