فیلم سینمایی «نگاهی رنگ‌پریده به تپه‌ها»؛ روایتی متفاوت از بمباران ناکازاکی

فرارو- فیلم سینمایی «نگاهی رنگ پریده به تپه‌ها» (A Pale View of Hills)  برای اولین بار در جشنواره فیلم کن به نمایش درآمد، همچنیندر روزهای اخیر در جشنواره فیلم تورنتو اکران شد  تا داستانی جدید از زندگی مردم ژاپن بعد از بمباران اتمی را روایت کند.

 به گزارش فرارو؛ این فیلم اقتباسی از رمان «نگاهی رنگ پریده به تپه‌ها» نوشته «ایشی گورو» است که داستان دونسل از مردم ژاپن را روایت می‌کند و بر نمایش تبعات جنگ، مهاجرت و تبعید تمرکز دارد.

این اثر با وجود زیبایی بصری تلاش می‌کند تاثیری به یادماندنی برای مخاطب داشته باشد، با این حال به نظر می‌رسد تبدیل به یک اثر معمولی شده است.

فیلم با صحنه‌ای آغاز می‌شود که تداعی کننده شروع بسیاری از آثار کلاسیک است، از سر کنجکاوی برای شناخت است که مخاطب را به درون قصه می‌برد.

داستان در دو بازه زمانی روایت می‌شود، سال 1952 هفت سال بعد از بمباران اتمی ناکازاکی ژاپن، زنی به نام «اتسوکو» تلاش می‌کند تا به زندگی عادی برگردد. او بعد از مدتی با فردی به نام «ساچیکو» آشنا می‌شود، زنی مرموز که به دلیل رابطه با یک سرباز آمریکایی باعث تعجب و کنجکاوی «اتسوکو» شده است.

با پیوندی که میان آنها شکل می‌گیرد، او به این موضوع فکر می‌کند که آیا زندگی سنتی در کنار خانواده و خانه‌داری همان چیزی است که می‌خواهد.

 فیلم بعد از نمایشی کوتاه از ژاپن به انگلستان در سال 1982 می‌رود، جایی که او در دوران پیری با دخترش «نیکی» زندگی می‌کند.  در حالی که آنها به دنبال یک خانه بهتر برای زندگی بهترند، نیکی تلاش می‌کند تا از گذشته مادرش در ناکازاکی بداند. با این حال، مرور و یادآوری اتفاقات  تلخ و مرگ نزدیکان هر دو آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

زیبایی بصری جذاب با روایتی ضعیف

از نظر بصری داستان ماهرانه میان گذشته و آینده در رفت و آمد است، با این حال مخاطب احساس سردرگمی در روایت قصه ندارد. همچنین در «نگاهی رنگ‌ پریده به تپه‌ها»، داستان لحن دردناکی دارد و فقدان خواهر کوچکتر «نیکی» در شروع روایت در سال 1982 بر همه چیز سایه انداخته است.

این اندوه حتی به گذشته هم نفوذ کرده، چرا که در ژاپن سال 1952 مخاطب شاهد مرگ گروهی از کودکان به خاطر جنگ است که تا پایان عمر در ذهن کاراکترها می‌ماند.

با این حال فیلم در روایت‌گری و نمایش نقطه دراماتیک قصه دچار لغزش می‌شود. اوج داستان با توضیح‌ها و سکانس‌های اضافی باعث تضعیف روایت شده است. رابطه میان «اتسوکو» و «ساچیکو» که در کتاب به صورت رازآلود و چندلایه ترسیم شده، در اینجا به یک روایت سطحی تقلیل پیدا کرده است و مخاطب از تماشی رابطه آنها لذت نمی‌برد.

علاوه بر زخم‌های جنگ که خیلی واضح در فیلم نمایش داده می‌شود، هر کاراکتر لایه‌های پنهانی دارد که تماشاگر باید آنها را کشف کند، با این حال به جز شخصیت «اتسوکو» به باقی کاراکترها کمتر پرداخته شده و بیننده به سختی با آنها ارتباط برقرار می‌کند.

در نتیجه «نگاهی رنگ پریده به تپه‌ها» در موقعیتی عجیب قرار می‌گیرد، اثری با فضایی مالیخولیایی، داستان و تصاویر زیبا که ضعف در شخصیت‌پردازی دارد، در واقع تبدیل به فیلمی شده که از درون تهی است.