در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۵ مطلب
مقایسه با دوره قبلی تحریم‌ها (۲۰۱۲ تا ۲۰۱۵) نیز تفاوت را نشان می‌دهد. آن زمان ایران علاوه بر چین، به هند، کره و حتی ژاپن با معافیت‌های خاص نفت می‌فروخت و رقابت بین خریداران اجازه نمی‌داد تخفیف‌ها خیلی بالا برود. اما اکنون با توجه به این که نفت روسیه به عنوان یک کشور تحریم‌شده با تخفیف بالا وارد چین می‌شود، قدرت چانه‌زنی ایران به شدت کاهش یافته است.
نفت ایران بار دیگر به «شبحی روی آب» تبدیل شده است؛ شبحی که موسسات غربی آن را نشانه بحران فروش می‌دانند و تهران آن را نشانه مقاومت و هوشمندی در بازاریابی. اما برای اقتصاد ایران، اصل ماجرا این است که هر بشکه‌ای که روی آب معطل بماند، یعنی تأخیر در ورود دلارهای نفتی به خزانه. این تأخیرها اگر تداوم یابد، به کسری بودجه، افزایش پایه پولی و فشار بر بازار ارز تبدیل خواهد شد.
این نکته بسیار بسیار مهمی است که باید از تولید کنندگان داخل حمایت کنیم. تعدادی از کارخانه‌ها به دلیل نبود انرژی کافی تعطیل یا نیمه‌تعطیل شده‌اند. بنابر برخی گزارش‌ها، در اوج بحران انرژی بین ۳۰ تا ۵۰ درصد ظرفیت کارخانه‌های ایران غیرفعال بوده است .
در سایه کمبود انرژی از رقابت بین الملل حذف می شویم/ تا دولت شانزدهم برای عبور از ابربحران انرژی زمان لازم است...
متاسفانه فقط عادت کرده ایم از صبح تا شب وعده ارائه کنیم. سال گذشته نیز وعده های متعددی داده شد و قرار بود تا تابستان سال جاری، 20 گیگ برق وارد مدار می شود و کسری برق نداشته باشیم. پس چه اتفاقی افتاد؟ باید در بحث مدیریت کشور واقع بینی را بیاموزیم و واقعیت ها را بنویسیم و سپس ملزم و مجبور به اجرا باشیم. در سال 1399 نوشتیم که قرار است در سال 1405، در شبکه 74 گیگ برق برای تابستان داشته باشیم. اگر نداریم، باید تمامی مسئولان از سال 1399 تا سال آینده پاسخگو باشند.
