پس از دیدار کیم جونگ اون با ولادیمیر پوتین، کره شمالی تمام ردهای رهبر پیونگ‌یانگ را پاک کرده است.
در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۸۰۹ مطلب
پس از دیدار کیم جونگ اون با ولادیمیر پوتین، کره شمالی تمام ردهای رهبر پیونگ‌یانگ را پاک کرده است.
در پی مذاکرات اخیر، احتمال پذیرش عضویت اوکراین در اتحادیه اروپا از سوی روسیه به‌عنوان بخشی از توافق صلح مطرح شده است؛ اقدامی که اوکراین را نظامی بی‌طرف، اما سیاسی و اقتصادی به اروپا پیوند می‌دهد. پوتین شرط اصلی خود را توقف گسترش ناتو و احیای مذاکرات کنترل تسلیحات اعلام کرده است. این روند می‌تواند ثبات، شکوفایی اقتصادی و بازگشت پناهجویان اوکراینی را تقویت کند و به‌عنوان ابزاری برای صلح سازشی عمل نماید.
نشریه سان انگلیس در گزارشی به فعالیت‌های یک گروه مخفی در مقابله با روسیه پرداخت.
جنگ روسیه و اوکراین معادلات ژئوپلیتیکی اروپا را دگرگون کرده و اروپا را در موقعیت دشواری میان امنیت و سیاست قرار داده است. نشست آلاسکا با وجود برجسته کردن جایگاه پوتین، دستاورد عملی در توقف جنگ نداشت و اروپا را نگران حفظ منافع راهبردی‌اش ساخت. اختلاف نگاه ترامپ و اروپا، صلحی شکننده و موقت را محتمل کرده است. در نهایت، آینده اوکراین و اروپا به کیفیت مذاکرات، موازنه قدرت و پایه‌های واقعی هر توافق صلح وابسته می باشد.
نشست‌های اخیر آلاسکا و واشنگتن درباره اوکراین نشان دادند پوتین در جلب حمایت آمریکا ناکام مانده است. او با امید به پیروزی نظامی و سرسختی در مصالحه، فرصت صلح را از دست داده و همچنان بر اهداف حداکثری چون تسلیم اوکراین و حق وتوی امنیتی پافشاری می‌کند. ترامپ خواهان توافقی طولانی‌مدت است اما اروپا و زلنسکی بر استقلال اوکراین ایستاده‌اند. تحلیلگران تأکید دارند مسکو جنگ را ابزار بازتعریف قدرت جهانی خود می‌بیند، اما پیروزی کامل در میدان یا دیپلماسی، همچنان خارج از کنترلش است.
ترامپ با وجود تمایل به پایان جنگ اوکراین، به دلیل نادانی نسبت به ماهیت واقعی پوتین و بی‌اعتمادی عمیق به ناتو و اروپا، درک درستی از بحران ندارد. او ساختارهای امنیتی آمریکا را تضعیف کرده و با اتکا به چاپلوسی و توهمات، گرفتار خودبزرگ‌بینی و ضدغرب‌گرایی شده است. در حالی‌که پوتین نه به‌دنبال صلح، بلکه به‌دنبال سلطه کامل بر اوکراین است. تنها راه پایدار توقف جنگ، تجهیز گسترده اوکراین و تعهد جدی غرب است.
پس از دیدار ترامپ و پوتین، واشنگتن نشانه‌هایی از عقب‌نشینی در اعمال فشار بر روسیه نشان داده است. در مقابل، اروپا با نمایش اتحاد رهبرانش در کنار زلنسکی تلاش دارد جای خالی قاطعیت آمریکا را پر کند. گزینه‌های اروپا شامل تشدید تحریم‌ها علیه «ناوگان سایه» نفتی روسیه، محدودسازی مسیرهای دریایی و حتی مصادره ذخایر ارزی مسکو است. با این حال، نگرانی از تبعات اقتصادی و انرژی مانع اصلی بوده و اروپا ناچار است برای حفظ امنیت خود نقش پررنگ‌تری بپذیرد.
پوتین همچنان بر این هدف اصرار دارد که اوکراین را به یک دولت دست‌نشانده و ضعیف تبدیل کند، کشوری منزوی از متحدان غربی‌اش. در چنین فضایی، «صلح» بیشتر شبیه بازتنظیم موازنه به سود کرملین است تا توافقی پایدار. شاید به همین دلیل باشد که ترامپ، اگرچه مشتاق است خود را معمار صلح معرفی کند، برای دریافت جایزه نوبل باید بیش از این‌ها صبر کند.
نشست آلاسکا میان ترامپ و پوتین نه دستاوردی برای واشنگتن داشت و نه به آتش‌بس در اوکراین انجامید. ترامپ پس از تهدیدهای اولیه، از مطالبه آتش‌بس عقب نشست و توافق کرد مذاکرات مستقیم برای «توافق صلح» آغاز شود؛ اقدامی که فشار را از دوش پوتین برداشت. رهبر کرملین با مهارت همیشگی توانست بار دیگر ابتکار عمل را در دست گیرد. هرچند ترامپ تلویحاً به تضمین امنیتی برای اوکراین اشاره کرده است.
در نشست آلاسکا، نمایش قدرت هسته‌ای آمریکا پیام روشنی به پوتین داد: تهدید هسته‌ای تنها ابزار او نخواهد بود. در حالی‌که بایدن به‌دلیل هراس از تشدید بحران، حمایت از اوکراین را محدود کرد، ترامپ با رویکردی تهاجمی‌تر به «بازی هسته‌ای» وارد شده است. او تهدید می‌کند که در صورت تداوم جنگ، زرادخانه آمریکا در اروپا گسترش یافته، پیمان استارت نو کنار گذاشته و فشار بر خریداران انرژی روسیه افزایش خواهد یافت؛ راهبردی که هدفش کشاندن مسکو به میز مذاکره است.
