در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۷۴۳ مطلب
سیاست ترامپ در قبال روسیه، قمار بزرگی است که با هدف مهار چین و بازتنظیم نظم جهانی انجام می‌شود، اما با هزینه‌هایی سنگین همراه است. اعطای امتیازات گسترده به پوتین بدون تضمین تعهدات متقابل، مشروعیت این راهبرد را زیر سؤال برده است. تاریخ نشان می‌دهد که کرملین به تعهدات واشنگتن بی‌اعتماد است و هر توافقی را موقتی تلقی می‌کند. در نهایت، این سیاست ممکن است بیش از آنکه آمریکا را تقویت کند، هزینه‌های استراتژیک آن را افزایش دهد.
سیاست ترامپ در قبال روسیه، قمار بزرگی است که با هدف مهار چین و بازتنظیم نظم جهانی انجام می‌شود، اما با هزینه‌هایی سنگین همراه است. اعطای امتیازات گسترده به پوتین بدون تضمین تعهدات متقابل، مشروعیت این راهبرد را زیر سؤال برده است. تاریخ نشان می‌دهد که کرملین به تعهدات واشنگتن بی‌اعتماد است و هر توافقی را موقتی تلقی می‌کند. در نهایت، این سیاست ممکن است بیش از آنکه آمریکا را تقویت کند، هزینه‌های استراتژیک آن را افزایش دهد.
ولادیمیر پوتین روز چهارشنبه ۲۲ اسفند ماه برای نخستین‌بار از حمله اوکراین به کورسک از این منطقه بازدید و دستور «آزادسازی کامل» آن را صادر کرد.
دو جاسوس بازنشسته روسی اعتراف کرده‌اند که ترامپ در سال ۱۹۸۷ به شوروی سابق سفر کرده و حتی به وی یک نام مستعار با نام "کراسنوف" هم داده شده است. هیچ بعید نیست که ترامپ در جریان این سفر زیر چتر آژانس اطلاعاتی شوروی سابق قرار گرفته باشد. حتی این دیدگاه مطرح می‌شود که روسیه در دهه ۱۹۹۰ میلادی به ترامپ پول داده تا امپراطوری تجاری در حال سقوط وی را از خطر ورشکستگی نجات دهد.
پس از سقوط بشار اسد، روسیه تلاش‌های خود برای گسترش نفوذ اقتصادی و نظامی در سوریه را شدت داده است. با واریز میلیون‌ها دلار به بانک مرکزی دمشق و انعقاد قرارداد‌های جدید در زمینه معادن، انرژی و زیرساخت‌ها، مسکو حضور خود را در این کشور تثبیت کرده است. از سوی دیگر، با کاهش کمک‌های مالی قطر و عربستان و بلاتکلیفی سیاست‌های آمریکا، سوریه در جستجوی شریک جدیدی برای بازسازی اقتصادی و کاهش وابستگی به ترکیه به روسیه نزدیک‌تر شده است.
بنابر اعلام منابع آگاه، روسیه به شرطی حاضر به گفتگو در مورد آتش‌بس موقت در اوکراین شده که «درک روشنی در مورد اصول چارچوب توافق نهایی صلح وجود داشته باشد.»
نیکلای کوژانوف، استادیار مرکز مطالعات خلیج فارس در دانشگاه قطر معتقد است که «ایالات متحده و ایران هر دو در جستجوی راه‌هایی برای ایجاد کانال‌های ارتباطی جدید هستند که بتواند به آغاز یک گفت‌وگوی سازنده منجر شود.»
روابط روسیه و ایران در زمینه نظامی، اقتصادی و مالی با تقویت همکاری‌ها از جمله توافقات بانکی، حذف دلار از مبادلات و ادغام سیستم‌های پرداخت، به‌شدت گسترش یافته است. اما نزدیکی مسکو به ایران ناشی از تحریم‌های غرب و نیاز روسیه به جایگزین‌های تجاری است و ممکن است با تغییرات در سیاست‌های تحریمی آمریکا یا توافقات احتمالی روسیه و واشنگتن متزلزل شود.
ترامپ با تضعیف دموکراسی‌های سنتی و نزدیکی به مستبدان، آمریکا را از اتحاد‌های باثبات و ارزشمند اروپایی و آسیایی دور کرده است. این سیاست کوتاه‌بینانه، روابط با همسایگان شمالی و جنوبی را به خطر می‌اندازد و منافع درازمدت کشور را قربانی منافع آنی و غیرشفاف می‌کند. برخلاف نظام‌های دموکراتیک که با اعتماد، شفافیت و همکاری پایدار همراه هستند، تعامل با مستبدان نه تنها پرهزینه و نامطمئن است، بلکه نظم جهانی را شکننده‌تر و غیرقابل پیش‌بینی‌تر می‌سازد.
در کنفرانس امنیتی مونیخ، جی‌دی ونس بر همراهی اروپا با سیاست‌های ترامپ تأکید کرد، اما نتیجه آن دگرگونی توازن سیاسی در آلمان و تقویت چپ‌گرایان رادیکال بود. در همین حال، ترامپ با پیشنهاد یک «معامله بزرگ» به پوتین، به دنبال بازآرایی نظم جهانی و کاهش وابستگی روسیه به چین است. این تحولات اروپا را در برابر چالش‌های استراتژیک جدیدی قرار داده و نیازمند تخیل سیاسی برای استفاده از فرصت‌های پیش‌رو و تعریف نقش خود در نظم نوین جهانی است.
