در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۳۰۵ مطلب
احمد زیدآبادی روزنامه‌نگار و فعال سیاسی درباره سخنان اخیر رئیس جمهور آمریکا نوشت: سخنان ترامپ هم در حقیقت هیچ نشانی از شورشگری و طغیان علیه نظام انتخاباتی و دمکراسی آمریکا به همراه ندارد. او از یک طرف می‌گوید که انتقال قدرت صورت نخواهد گرفت چرا که بر این باور است که خودش حتماً پیروز می‌شود و از طرف دیگر تلویحاً می‌گوید که در صورت باخت احتمالی به نتیجۀ انتخابات معترض خواهد شد یعنی به همان طریقی که ال گور اعتراض کرد.
آمریکا می‌کوشد تا یک‌تنه کار تداوم تحریم تسلیحاتی نامحدود ایران را پیش ببرد. البته این کشور می‌توانست همانطور که تحریم‌های اقتصادی را با استفاده از مکانیزم تحریم‌های ثانویه علیه ایران اِعمال کرده است، تحریم تسلیحاتی ایران را نیز با همین ابزار ادامه دهد، اما مقام‌های کاخ سفید اصرارشان بر این است که مسیر خود را از طریق شورای امنیت دنبال کنند
احمد زیدآبادی روزنامه‌نگار تبعید شده به گناباد در یادداشتی دراین باره می‌نویسد: گناباد که شهری باستانی و با مردمی بسیار نجیب و آرام بود، به سرعت مرا به خود علاقه‌مند کرد. روز‌ها با مهمانان یا دوستان گنابادی به مناطق ییلاقی در کوهستان جنوب شرقی و سرچشمه قنات‌های مختلف و آثار دیدنی شهر و بقاع سلاطین دراویش در بیدخت می‌رفتیم و یک ریز به بحث و گفتگو درباره همه امور دنیوی و اخروی می‌پرداختیم!
در هر صورت، لبنان خواسته یا ناخواسته تابعی از نوع نظم منطقه‌ای در خاورمیانه است. این کشور کوچک در صف مقدم قربانیان این نظم یا به عبارتی بی‌نظمی قرار گرفته است. از این رو، انفجار بندر بیروت عمدتاً سبب تشدید مشکلات و افزایش نزاع‌های فرقه‌ای بخصوص پس از اعلام رأی دادگاه مربوط به ترور رفیق حریری نخست وزیر فقید این کشور خواهد شد.
تجربه‌های مکرر، اما نشان داده است که بدون خواست و ارادۀ ارکان اصلی قدرت در ایران، چهره‌های اعتدالی و اصلاح‌طلب در مقام ریاست جمهوری، قادر به گشودن گرۀ رابطه با آمریکا نیستند و اغلب وضع را پیچیده‌تر و بغرنج‌تر می‌کنند.
بهتر است در این شرایط ابتدا قدرت یکپارچه بشود. این دوگانگی قدرت یک حالت تعلیق در تصمیم‌گیری ایجاد می‌کند که کل بنیان‌های ملی را آسیب می‌زند. اگر اصلاحات به دنبال دوگانگی قدرت باشد، باید به صراحت گفت ما چنین چیزی را نمی‌خواهیم.
بسیاری از نمایندگان با وعدۀ بهبودِ سریع شرایط اقتصادی و اجتماعی کشور از برخی اقشار جامعه رأی گرفته‌اند و در حوزه‌های انتخاباتی خود، با فشار شدید رأی دهندگان برای تحقق وعده‌های خود روبرو هستند. تحقق وعده‌ها حتی به طور نسبی، اما اگر عملی هم باشد، راهکار علمی کلانی می‌طلبد که نه این نمایندگان با ظرایف آن آشنایند و نه التفات و علاقه‌ای به آن دارند.
در خاورمیانه چین می‌کوشد تا با همۀ کشور‌های منطقه بخصوص اسرائیل و عربستان و ایران، روابط گرم و متوازنی برقرار کند و نزدیکی به یکی را به بهای دوری از دیگری با منافع خود سازگار نمی‌بیند. بر این پایه، چین بیش از هر چیز خواهان ثبات در خاورمیانه است، ثباتی که اسرائیل هم یکی از بازیگران اصلی آن باشد. این در حالی است که نگاه جمهوری اسلامی به خاورمیانه معطوف به حذف اسرائیل است و اساساً همین سیاست منطقه‌ای ایران به ریشۀ تمام اختلافات و درگیری‌های آن با آمریکا و متحدان آن تبدیل شده است!
در شرایط کنونی تقریباً همۀ طیف‌های حاکم متوجه معضلات پیش روی جامعه شده‌اند و هر کدام نیز با زبان تندتری نسبت به دیگری آن‌ها را مطرح می‌کنند. مشکل، اما این است که آن‌ها در تعلیل - علت یابی - معضلات از خود بی مسئولیتی نشان می‌دهند و هر کدام می‌خواهند مشکلات را به پای رقیب خود بنویسند.
