در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۷۸ مطلب
سیاست‌های ترامپ پراکنده، غیرمنسجم و تحت تأثیر منافع شخصی‌اش است. از تعرفه‌های تجاری و روابط خارجی تا سیاست‌های داخلی، همه چیز بر محور وفاداری به او می‌چرخد، نه اصول اقتصادی یا امنیت ملی. او ساختارهای سنتی نظم جهانی را تخریب کرده و با بی‌ثباتی، رکود تورمی و بحران اقتصادی، ایالات متحده را به دشمن بالقوه متحدانش بدل ساخته است. برخلاف کندی، ترامپ سودجویی شخصی را جایگزین رهبری جهانی کرده و آمریکا را از یک قدرت پایدار به یک «دزد ژئوپلیتیکی» تنزل داده است.
کانادا و مکزیک با دیپلماسی موفق شدند تعرفه‌های ترامپ را موقتاً به تعویق بیندازند، در حالی که چین رویکردی محتاطانه‌تر اتخاذ کرده است. شی جین‌پینگ، رئیس‌جمهور چین از واکنش‌های تند اجتناب کرده و به‌جای آن، خود را برای یک جنگ تجاری طولانی آماده می‌کند. چین با وضع تعرفه‌های تلافی‌جویانه و تهدید به مقابله با فشار‌های ایالات متحده، نشان داد که در برابر جنگ تجاری ترامپ آماده است.
حمایت از ترامپ، که در ابتدا با شعار‌های ضدنخبگانی شروع شد، حالا به دست گروه‌های نخبه و ثروتمند آمریکا هدایت می‌شود؛ از جمهوری‌خواهان محافظه‌کار گرفته تا ملی‌گرایان اقتصادی و جناح راست فناوری. این گروه‌ها، با وجود اختلاف‌های عمیق به‌خاطر منافع مشترک کنار هم ایستاده‌اند. با این حال، تضاد منافع و تفاوت‌های ایدئولوژیک میان آنها، خطر فروپاشی این ائتلاف را بیشتر کرده است. در این میان، همان طبقه کارگر کم‌تحصیل که زمانی موتور اصلی حمایت از ترامپ بود، همچنان بیشترین آسیب را تحمل می‌کند.
دونالد ترامپ برای دستیابی به اهداف گسترده، از تهدید به اعمال تعرفه‌ها و زورگویی در روابط دیپلماتیک استفاده کرده است. اگرچه این رویکرد می‌تواند در کوتاه‌مدت مؤثر باشد، اما اعتماد را کاهش داده، همکاری‌های اساسی را از بین برده و اعتبار تهدیدات را در بلندمدت تضعیف می‌کند. به‌کارگیری زورگویی علیه کشور‌های بزرگ‌تر کمتر موفقیت آمیز است و هزینه‌های ناشی از آن، احتمال دستیابی به اهداف بلندمدت ایالات متحده را کاهش می‌دهد.
نشریه فارن‌پالیسی گزارش داده است که سیاست‌های ترامپ، با وجود ظاهر رقابت‌طلبانه، فرصتی برای تقویت موقعیت چین فراهم کرده است. تغییر تمرکز آمریکا به رقابت با چین، در کنار تنش‌ها با متحدان و سیاست‌های ضدائتلافی، زمینه‌ساز بهره‌برداری چین شده است. در عین حال، احتمال توافق اقتصادی یا بیانیه مشترک جدید میان واشنگتن و پکن نیز مطرح است که می‌تواند موجب بازتعریف مواضع و تنظیم روابط دو کشور شود.
نگرانی اصلی درباره‌ی سیاست‌های تعرفه‌ای ترامپ این است که او بدون هدف مشخص یا برنامه‌ریزی، این تعرفه‌ها را اعمال می‌کند و پیامد‌های آنها به‌ویژه برای اکوسیستم‌های اقتصادی جهانی قابل‌توجه است. در دنیای امروز، تولید محصولات پیچیده نیازمند همکاری و اعتماد میان کشور‌ها و شرکت‌هاست. این اکوسیستم‌های گسترده که بر پایه تقسیم دانش و تخصص استوارند، بدون اعتماد و مقررات شفاف نمی‌توانند رشد کنند. اقدامات ترامپ، با تخریب این اعتماد، ممکن است به زیان آمریکا و جهان تمام شود.
دولت ترامپ، در دو هفته آغازین خود، مواضع سخت‌گیرانه‌ای اتخاذ کرده است: اعمال تعرفه‌های تجاری، تشدید فشار بر ایران و برنامه‌ریزی برای اشغال غزه. هدف اصلی ترامپ، دستیابی به توافق‌هایی بهتر از گذشته است، اما این رویکرد‌ها واکنش‌های متفاوتی در داخل و خارج از کشور ایجاد کرده‌اند. تحلیلگران معتقدند این تصمیمات، در عین جسارت، پیامد‌های اقتصادی و امنیتی پیچیده‌ای به همراه دارند.
چین با کسب تجربه نخستین دوره ترامپ، همزمان با تقویت اقتصاد داخلی و کاهش وابستگی به صادرات، به گسترش شبکه‌های تأمین و توسعه روابط با کشور‌های جنوب جهانی پرداخته است. پکن، ضمن ایجاد توازن میان ابزار‌های واکنش کوتاه‌مدت و استراتژی‌های بلندمدت، تلاش می‌کند تا با بهره‌برداری از فرصت‌های ژئوپلیتیکی، جایگاه خود را در نظام جهانی تثبیت کند.
تعرفه‌های جدید ترامپ، نقطه آغاز یک جنگ تجاری گسترده است. او تعرفه‌هایی ۲۵ درصدی بر واردات از کانادا و مکزیک و ۱۰ درصدی بر چین اعمال کرده که می‌تواند رشد اقتصادی را کند و بازار‌ها را بی‌ثبات کند. در حالی که ترامپ این سیاست‌ها را ابزاری برای حمایت از اقتصاد داخلی می‌داند، هزینه آن را مصرف‌کنندگان و کسب‌وکار‌های آمریکایی خواهند پرداخت.
چین و آمریکا با چالش‌های اقتصادی و ژئوپلیتیکی رو‌به‌رو هستند که رابطه آنها را پرتنش کرده است. ترامپ می‌خواهد از رویکرد آغوش خرسی برای مذاکره استفاده کند، راهکاری که فشار اقتصادی بر چین را کاهش داده و همکاری دوجانبه را تقویت می‌کند. این استراتژی بر تعامل اقتصادی، تعدیل تعرفه‌ها و کاهش تنش‌های ژئوپلیتیکی با حفظ محوریت دلار تأکید دارد و در صورت موفقیت، می‌تواند نظم اقتصادی جدیدی شکل دهد.
