در مورد
در فرارو بیشتر بخوانید
۶۶ مطلب
در میانه‌ی تنش‌های ژئوپولیتیکی، مذاکرات تجاری آمریکا و چین در لندن در حالی دنبال شد که بحران عناصر خاکی کمیاب به نقطه ضعف واشنگتن تبدیل شده است. درحالی‌که صادرات چین به آمریکا کاهش یافته، صنایع آمریکایی با تهدید کمبود مواد حیاتی مواجه‌اند. سیاست‌های متغیر ترامپ و هدف‌گذاری بر بازتعریف نظم تجارت جهانی با انتقادات گسترده روبه‌روست. کارشناسان هشدار می‌دهند که بدون دیپلماسی پایدار، این جنگ تجاری می‌تواند هزینه‌های سنگینی بر اقتصاد آمریکا تحمیل کند.
دونالد ترامپ در سیاست خارجی خود از تهدیدهای نظامی و تجاری استفاده می‌کند، اما در عمل اغلب از اقدام واقعی پرهیز می‌کند. این رویکرد به‌ویژه در جنگ تجاری با چین و تهدیدات علیه ایران و تایوان مشاهده می‌شود. ترامپ بیشتر به لفاظی‌های تند و تهدیدهای بی‌عمل متکی است و در مواجهه با تهدیدات جدی از رویارویی خودداری می‌کند.
دونالد ترامپ در دوره دوم ریاست‌جمهوری خود به نیروی تعیین‌کننده‌ای در سیاست جهانی تبدیل شده است. دیدارهای ژوئن ۲۰۲۵ با رهبران جهانی از جمله فریدریش مرتس و اعضای ناتو، چالش‌های جدیدی مانند تعرفه‌ها، روابط با پوتین و هزینه‌های دفاعی را به همراه دارد. ترامپ با رویکرد «اول آمریکا»، اتحادهای جهانی را دستخوش تغییر کرده و برخی منتقدان نگرانی‌هایی درباره تأثیر آن بر روابط متقابل دارند.
رابطه پرتنش دونالد ترامپ و ایلان ماسک که زمانی از محوری‌ترین ائتلاف‌های سیاسی-فناوری آمریکا بود، با درگیری‌های متعدد بر سر سیاست‌گذاری، سبک مدیریتی و اختلافات شخصی به مرحله‌ای بحرانی رسیده است. از لابی‌های ناکام گرفته تا انتقادات تند ماسک و تصمیمات یک‌جانبه‌اش، مجموعه‌ای از تنش‌ها شکل گرفت که سرانجام به خروج تدریجی او از کاخ سفید منجر شد؛ اگرچه ترامپ همچنان علاقه‌اش را به ادامه این رابطه پنهان نمی‌کند.
استفان والت در تحلیلی انتقادی از سیاست خارجی دونالد ترامپ، بی‌توجهی او به قواعد و نهادهای بین‌المللی را تهدیدی جدی برای نظم جهانی می‌داند. او تأکید می‌کند که حتی قدرت‌های بزرگ برای حفظ اعتبار، به رعایت قواعد نیاز دارند. ترامپ با رویکرد بی‌ثبات، رفتارهای غیرقابل‌پیش‌بینی و بی‌اعتنایی به تعهدات، نه‌تنها اعتماد متحدان را از بین برده، بلکه فضا را برای بازنویسی نظم جهانی توسط چین و روسیه فراهم کرده است.
در آغاز دور دوم ریاست‌جمهوری ترامپ، روابط اسرائیل و آمریکا حالتی شبیه به «ماه عسل» داشت، اما اکنون این رابطه به بحرانی عمیق رسیده است. ترامپ برخلاف دوره نخست، دیگر منافع اسرائیل را در اولویت نمی‌بیند و اقداماتش از مذاکره با ایران تا عقب‌نشینی از حمایت‌های اقتصادی و امنیتی، نتانیاهو را به حاشیه رانده است. تحلیلگران معتقدند که ترامپ، نتانیاهو را نه شریک، بلکه مانعی برای سیاست‌های منطقه‌ای خود می‌داند.
تور خاورمیانه‌ای ترامپ بار دیگر نشان داد که او دیپلماسی را با نمایش، معاملات سنگین و تمجیدهای شخصی می‌پسندد. کشورهای عربی با استقبال مجلل، به این سبک پاسخ دادند، درحالی‌که چین با مقاومت محتاطانه و بدون چاپلوسی امتیازاتی گرفت. اروپا و بریتانیا مسیرهای متفاوتی در برابر تعرفه‌های ترامپ پیموده‌اند. همزمان، تحلیلگران بر این باورند که تنها راه تعامل مؤثر با ترامپ، یا اطاعت و نمایش قدرت است یا ایستادگی جمعی و سنجیده.
بحران اخیر هند و پاکستان، ادعای ترامپ درباره کناره‌گیری از نقش «پلیس جهان» را به چالش کشید و بار دیگر آمریکا را به میانه میدان کشاند. در حالی‌که کاخ سفید در ظاهر بر انزواگرایی و اولویت منافع اقتصادی تأکید دارد، اما واقعیت‌های ژئوپلیتیک، از غزه تا اوکراین و ایران، دولت ترامپ را به دخالت‌های ناگزیر و پرتناقض سوق داده است؛ دخالت‌هایی که با مدیریت یک سرمایه‌دار املاک به نام استیو ویتکاف، رنگی از طنز و خطر گرفته‌اند.
دونالد ترامپ با وجود رونمایی از توافق تجاری جدید با بریتانیا، بار دیگر در سایه رقیبی پرقدرت قرار گرفت: کی‌یر استارمر. نخست‌وزیر بریتانیا همزمان با توافق‌هایی مهم با آمریکا و هند، جایگاه خود را تحکیم کرد و نشان داد که برخلاف رویکرد هیجانی و پرریسک ترامپ، می‌توان با عمل‌گرایی تدریجی به نتایج ملموس دست یافت. در این میان، تجربه‌ای چون اتحاد دانشگاه‌ها در برابر ترامپ، الگویی برای ایستادگی جهانی در برابر سیاست‌های مخرب او ارائه می‌دهد.
در دور دوم ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، سیاست خارجی آمریکا دچار دگرگونی اساسی شده است: چرخش به‌سوی روسیه، فشار تعرفه‌ای بر متحدان سنتی، حمایت بی‌قید از اقدامات نظامی اسرائیل و آغاز مذاکراتی غافلگیرکننده با ایران. همزمان، بی‌اعتنایی به تضعیف دموکراسی و تشدید تنش در نیم‌کره غربی، بازتاب رویکردی یک‌جانبه‌گرایانه است. آینده سیاست جهانی اکنون بیش از هر زمان، به تصمیمات فردی ترامپ گره خورده است.
