اعتماد به مردم، رعایت دغدغه علما و نمایش شعور حسینی و شور ملی
برگزاری مناسب مسابقه فوتبال ایران و کره جنوبی و رعایت حرمت روز تاسوعا، هرچند نافی ابراز نگرانی‌های مراجع و علما در این رابطه نیست و باید مسئولان مراقب باشند دوباره این شرایط تکرار نشود، ولی از طرفی دیگر به برخی افراد و گروه‌ها که فضار را منحرف کرده بودند، نشان داد که باید اعتماد بیشتری به مردم داشته باشند و در مسیر رهبری نظام اهمیت و نقش «حضور مردم در صحنه» در تمامی حوزه‌ها را به باور قلبی، زبانی و رفتاری خود بدل کنند.
برگزاری مناسب مسابقه فوتبال ایران و کره جنوبی و رعایت حرمت روز تاسوعا، هرچند نافی ابراز نگرانی‌های مراجع و علما در این رابطه نیست و باید مسئولان مراقب باشند دوباره این شرایط تکرار نشود، ولی از طرفی دیگر به برخی افراد و گروه‌ها که فضار را منحرف کرده بودند، نشان داد که باید اعتماد بیشتری به مردم داشته باشند و در مسیر رهبری نظام اهمیت و نقش «حضور مردم در صحنه» در تمامی حوزه‌ها را به باور قلبی، زبانی و رفتاری خود بدل کنند.
انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی از ابتدا تا به امروز با حضور مردم در صحنه‌ها و اعتماد مسئولان به مردم پیش رفته و تداوم یافته است. عبارت «حضور مردم در صحنه» و تأکید بر ضرورت آن کلیدواژه‌ای است که امام خمینی(ره)؛ بنیانگذار کبیر انقلاب و رهبر معظم انقلاب همواره بر آن تأکید کرده‌اند و مشی هر دو بزرگوار تکیه به نیروی مردم و استفاده از ظرفیت‌های آنها در عرصههای سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی بوده است.
تأکید همیشگی رهبران نظام بر ضرورت «حضور مردم در صحنه»
این تأکید همیشگی رهبری نظام نیز الزاماتی دارد که مهمترین آن اعتماد و باور قلبی به مردم است که آن هم به دلیل شناختی است که رهبران انقلاب اسلامی از مردم داشته و دارند. به عبارتی اعتمادی که در سطح رهبری نظام از ابتدای انقلاب تا به امروز وجود داشته سبب شده که بر مسئله حضور مردم در صحنه همواره تأکید شود و همواره به مسئولان کشور در جهت فراهم ساختن بسترهای این حضور و فعالیت مردم توصیه و تذکر داده شود.
در عرصه سیاسی شاهد بودیم که خود انقلاب اسلامی، دفاع مقدس، انتخابات‌های فراوان، حضور در راهپیمایی‌های مناسبتی مانند ۲۲ بهمن و روز قدس با حضور خودجوش و به‌هنگام مردم به ثمر رسید و برگزار شد. زمانی برخی مسئولان در برخی دوره‌ها به واسطه مشکلات اقتصادی و سیاسی از حضور مردم ناامید بودند و انتظار مشارکت بالا یا حضور پرشور در راهپیمایی‌ها را از سوی مردم نداشتند اما امام خمینی(ره) و رهبر معظم انقلاب هیچ‌گاه نگران این امر نبودند و با امیدواری از حضور به موقع و گسترده مردم سخن می‌گفتند که نمونه آن حضور مردم در انتخابات‌های دوران دفاع مقدس و حضور باشکوه در راهپیمایی در سرما و گرما و یا در دوران تحریم‌های شدید و گسترده دشمنان بود که نشان داد مردم با وجود مشکلات اقتصادی و گله‌هایی که از مسئولان دارند آرمان‌های خود را کنار نمی‌گذارند و بر اصول خود پایبند می‌مانند.
همچنین مسئله تأکید رهبر معظم انقلاب بر سپردن مسئله اقتصاد و فعالیت اقتصادی به مردم که در سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی نیز بر آن تأکید شده است نمونه‌ای دیگر از اعتقاد، باور و اعتماد رهبری نظام به مردم و ظرفیت‌های آنهاست که این مسئه ریشه در شناخت دقیق ایشان از مردم ایران دارد.
مسابقه فوتبال ایران ـ کره و تبلور بی‌اعتمادی به مردم
اما با این اوصاف هنوز هم کسانی هستند که به این مردم اعتماد ندارند و از رفتارهای آنان در برخی حوزه‌ها احساس نگرانی می‌کنند که اوج این بی‌اعتمادی در مسئله برگزاری مسابقه فوتبال ایران و کره جنوبی در روز تاسوعا متبلور شد.
درست است که در یک جامعه دینی باید نسبت به حرمت‌شکنی و هنجارشکنی حساسیت نشان داد و ابراز نگرانی کرد و در جهت رفع این مسئله بر مبنای قانون و شرع عمل کرد که در همین راستا شاهد ابراز نگرانی به حق برخی علما و مراجع بودیم، اما متاسفانه روند اعتراضات و ابراز نگرانی‌ها درباره برگزاری این مسابقه در ادامه به گونه‌ای پیش رفت که بیشتر حکایت از عدم اعتماد به مردم و رفتار آنها در حین برگزاری این رقابت داشت.
ضمن احترام به نگرانی‌ها و حساسیت‌های علما و متدینین جامعه باید گفت متأسفانه برخی افراد پا را از دلسوزی‌ها و تذکرات خیرخواهانه علما، فراتر نهاده و به شکلی رفتار کردند که گویی امام حسین(ع) تنها به آنان تعلق دارد و آنها هستند که تنها حرمت‌گزاران و عزاداران واقعی سیدالشهدا(ع) و یارانشان می‌باشند و ۸۰ هزار نفری که به ورزشگاه آمده بودند از این جامعه نیستند و با این فرهنگ و این ایام و الزامات آن غریبه و بیگانه‌اند.
آیا ما در این ایام با چشمان خود ندیده‌ایم که در گوشه گوشه شهر جوانان از قشرها، اعتقادات و سلایق مختلف فرهنگی و سیاسی و حتی از طبقات مختلف اقتصادی سیاه می‌پوشند و عزاداری می‌کنند و برای برپایی مراسم عزاداری فعالانه وارد عمل می‌شوند؟ آیا این مردم و این جوانان که در ورزشگاه حاضر شدند از جنس مردم در خیابان نبودند که با بی‌اعتمادی برخی افراد و گروه‌های سیاسی و فرهنگی مواجه شدند؟
عدم شناخت و نگاه قیم‌مأبانه؛ ریشه اصلی بی‌اعتمادی به رفتار مردم
متأسفانه برخی با نوع برخورد و اعتراضات خود نشان دادند که اولا هیچ شناختی از جامعه و مردم ندارند و ثانیا نوعی نگاه قیم‌مآبانه نسبت به مردم دارند که این کاملا برخلاف ادعاهایی است که تا پیش از این داشتند و مردم را ولی نعمت بیان می‌نمودند. آنها با این کار این گزاره را تقویت کردند که برخلاف ادعای ولایتمداری، فاصله زیادی میان نگاه آنان با رهبر معظم انقلاب نسبت به مردم وجود دارد و این مسابقه آزمونی بود تا عیار ادعاهای آنها سنجیده شود.
مسابقه برگزار شد و همه دیدند که مردم با لباس‌های مشکی و پرچم‌های «لبیک یا حسین» وارد ورزشگاه شدند و حقیقتا ورزشگاه را به یک حسینیه عظیم تبدیل کردند و این قدر این حضور حسینی مؤثر بود که باعث خشم رسانه عربستانی نسبت به تبدیل مسابقه فوتبال به یک مکان مذهبی کرد.
کدام کار ارزشی می‌توانست چنین مؤثر و هوشمندانه یک ورزشگاه را تبدیل به مکانی معنوی و فرهنگی کند و از آلوده شدن این مکان به بی‌اخلاقی‌ها و بداخلاقی‌هایی که همه با آن آشنا هستند جلوگیری کند؟
بهتر است همیشه به این مردم، انتخابشان و رفتارشان در عرصههای سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی اعتماد داشته باشیم و با آنها از مقام دانای کل سخن نگوییم و بدانیم مردم نیز برای اعتقادات و باورهای دینی و معنوی‌شان احترانم قائلند و امام حسین(ع) و عزاداری ایشان از جایگاه بسیار ویژه‌ای برای ایرانیان از هر دین و مسلکی برخوردار است.
البته این مسئله نافی خیرخواهی، نصیحت و یادآوری به مردم و مسئولان نیست. البته وظیفه اصلی با مسئولان است که امکانات و مقدمات لازم برای رخ ندادن اتفاق خاص و نگران‌کننده در چنین تجمعات و حضورهای گسترده را فراهم کنند، اما باید باور داشت که خود مردم می‌دانند که چگونه اعتقادات و مقدسات خود را حرمت گذاشته و پاس بدارند.
پس بهتر است که تا دیر نشده این عده که بدون شناخت از مردم، حرف‌هایی زدند که دل عزاداران حسینی در ورزشگاه را شکستند هر چه زودتر در گام اول عذرخواهی کنند و در گام دوم به اصلاح نگاه خود نسبت به مردم پرداخته و همسو با امام و رهبری، باور و اعتماد قلبی به مردم و حضور مؤثر آنان در صحنه‌ها بیابند.
منبع: ایکنا
نویسنده: مهدی مخبری
انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی از ابتدا تا به امروز با حضور مردم در صحنه‌ها و اعتماد مسئولان به مردم پیش رفته و تداوم یافته است. عبارت «حضور مردم در صحنه» و تأکید بر ضرورت آن کلیدواژه‌ای است که امام خمینی(ره)؛ بنیانگذار کبیر انقلاب و رهبر معظم انقلاب همواره بر آن تأکید کرده‌اند و مشی هر دو بزرگوار تکیه به نیروی مردم و استفاده از ظرفیت‌های آنها در عرصههای سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی بوده است.
تأکید همیشگی رهبران نظام بر ضرورت «حضور مردم در صحنه»
این تأکید همیشگی رهبری نظام نیز الزاماتی دارد که مهمترین آن اعتماد و باور قلبی به مردم است که آن هم به دلیل شناختی است که رهبران انقلاب اسلامی از مردم داشته و دارند. به عبارتی اعتمادی که در سطح رهبری نظام از ابتدای انقلاب تا به امروز وجود داشته سبب شده که بر مسئله حضور مردم در صحنه همواره تأکید شود و همواره به مسئولان کشور در جهت فراهم ساختن بسترهای این حضور و فعالیت مردم توصیه و تذکر داده شود.
در عرصه سیاسی شاهد بودیم که خود انقلاب اسلامی، دفاع مقدس، انتخابات‌های فراوان، حضور در راهپیمایی‌های مناسبتی مانند ۲۲ بهمن و روز قدس با حضور خودجوش و به‌هنگام مردم به ثمر رسید و برگزار شد. زمانی برخی مسئولان در برخی دوره‌ها به واسطه مشکلات اقتصادی و سیاسی از حضور مردم ناامید بودند و انتظار مشارکت بالا یا حضور پرشور در راهپیمایی‌ها را از سوی مردم نداشتند اما امام خمینی(ره) و رهبر معظم انقلاب هیچ‌گاه نگران این امر نبودند و با امیدواری از حضور به موقع و گسترده مردم سخن می‌گفتند که نمونه آن حضور مردم در انتخابات‌های دوران دفاع مقدس و حضور باشکوه در راهپیمایی در سرما و گرما و یا در دوران تحریم‌های شدید و گسترده دشمنان بود که نشان داد مردم با وجود مشکلات اقتصادی و گله‌هایی که از مسئولان دارند آرمان‌های خود را کنار نمی‌گذارند و بر اصول خود پایبند می‌مانند.
همچنین مسئله تأکید رهبر معظم انقلاب بر سپردن مسئله اقتصاد و فعالیت اقتصادی به مردم که در سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی نیز بر آن تأکید شده است نمونه‌ای دیگر از اعتقاد، باور و اعتماد رهبری نظام به مردم و ظرفیت‌های آنهاست که این مسئه ریشه در شناخت دقیق ایشان از مردم ایران دارد.
مسابقه فوتبال ایران ـ کره و تبلور بی‌اعتمادی به مردم
اما با این اوصاف هنوز هم کسانی هستند که به این مردم اعتماد ندارند و از رفتارهای آنان در برخی حوزه‌ها احساس نگرانی می‌کنند که اوج این بی‌اعتمادی در مسئله برگزاری مسابقه فوتبال ایران و کره جنوبی در روز تاسوعا متبلور شد.
درست است که در یک جامعه دینی باید نسبت به حرمت‌شکنی و هنجارشکنی حساسیت نشان داد و ابراز نگرانی کرد و در جهت رفع این مسئله بر مبنای قانون و شرع عمل کرد که در همین راستا شاهد ابراز نگرانی به حق برخی علما و مراجع بودیم، اما متاسفانه روند اعتراضات و ابراز نگرانی‌ها درباره برگزاری این مسابقه در ادامه به گونه‌ای پیش رفت که بیشتر حکایت از عدم اعتماد به مردم و رفتار آنها در حین برگزاری این رقابت داشت.
ضمن احترام به نگرانی‌ها و حساسیت‌های علما و متدینین جامعه باید گفت متأسفانه برخی افراد پا را از دلسوزی‌ها و تذکرات خیرخواهانه علما، فراتر نهاده و به شکلی رفتار کردند که گویی امام حسین(ع) تنها به آنان تعلق دارد و آنها هستند که تنها حرمت‌گزاران و عزاداران واقعی سیدالشهدا(ع) و یارانشان می‌باشند و ۸۰ هزار نفری که به ورزشگاه آمده بودند از این جامعه نیستند و با این فرهنگ و این ایام و الزامات آن غریبه و بیگانه‌اند.
آیا ما در این ایام با چشمان خود ندیده‌ایم که در گوشه گوشه شهر جوانان از قشرها، اعتقادات و سلایق مختلف فرهنگی و سیاسی و حتی از طبقات مختلف اقتصادی سیاه می‌پوشند و عزاداری می‌کنند و برای برپایی مراسم عزاداری فعالانه وارد عمل می‌شوند؟ آیا این مردم و این جوانان که در ورزشگاه حاضر شدند از جنس مردم در خیابان نبودند که با بی‌اعتمادی برخی افراد و گروه‌های سیاسی و فرهنگی مواجه شدند؟
عدم شناخت و نگاه قیم‌مأبانه؛ ریشه اصلی بی‌اعتمادی به رفتار مردم
متأسفانه برخی با نوع برخورد و اعتراضات خود نشان دادند که اولا هیچ شناختی از جامعه و مردم ندارند و ثانیا نوعی نگاه قیم‌مآبانه نسبت به مردم دارند که این کاملا برخلاف ادعاهایی است که تا پیش از این داشتند و مردم را ولی نعمت بیان می‌نمودند. آنها با این کار این گزاره را تقویت کردند که برخلاف ادعای ولایتمداری، فاصله زیادی میان نگاه آنان با رهبر معظم انقلاب نسبت به مردم وجود دارد و این مسابقه آزمونی بود تا عیار ادعاهای آنها سنجیده شود.
مسابقه برگزار شد و همه دیدند که مردم با لباس‌های مشکی و پرچم‌های «لبیک یا حسین» وارد ورزشگاه شدند و حقیقتا ورزشگاه را به یک حسینیه عظیم تبدیل کردند و این قدر این حضور حسینی مؤثر بود که باعث خشم رسانه عربستانی نسبت به تبدیل مسابقه فوتبال به یک مکان مذهبی کرد.
کدام کار ارزشی می‌توانست چنین مؤثر و هوشمندانه یک ورزشگاه را تبدیل به مکانی معنوی و فرهنگی کند و از آلوده شدن این مکان به بی‌اخلاقی‌ها و بداخلاقی‌هایی که همه با آن آشنا هستند جلوگیری کند؟
بهتر است همیشه به این مردم، انتخابشان و رفتارشان در عرصههای سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی اعتماد داشته باشیم و با آنها از مقام دانای کل سخن نگوییم و بدانیم مردم نیز برای اعتقادات و باورهای دینی و معنوی‌شان احترانم قائلند و امام حسین(ع) و عزاداری ایشان از جایگاه بسیار ویژه‌ای برای ایرانیان از هر دین و مسلکی برخوردار است.
البته این مسئله نافی خیرخواهی، نصیحت و یادآوری به مردم و مسئولان نیست. البته وظیفه اصلی با مسئولان است که امکانات و مقدمات لازم برای رخ ندادن اتفاق خاص و نگران‌کننده در چنین تجمعات و حضورهای گسترده را فراهم کنند، اما باید باور داشت که خود مردم می‌دانند که چگونه اعتقادات و مقدسات خود را حرمت گذاشته و پاس بدارند.
پس بهتر است که تا دیر نشده این عده که بدون شناخت از مردم، حرف‌هایی زدند که دل عزاداران حسینی در ورزشگاه را شکستند هر چه زودتر در گام اول عذرخواهی کنند و در گام دوم به اصلاح نگاه خود نسبت به مردم پرداخته و همسو با امام و رهبری، باور و اعتماد قلبی به مردم و حضور مؤثر آنان در صحنه‌ها بیابند.
منبع: ایکنا
نویسنده: مهدی مخبری
