RNA نیز مانند DNA یک ساختار مولکولی شکل گرفته از نوکلئوتید‌ها است. RNA تک رشته‌ای است و در سنتز پروتئین استفاده می‌شود و در برخی ویروس‌ها حامل مواد ژنتیکی است. در این مطالعه، دانشمندان RNA را از پوست خشک شده این موجود و بافت‌های عضلانی اسکلتی آن که پروتئین‌ها را کدگذاری می‌کند شناسایی کرده‌اند.
در این مطالعه، دانشمندان RNA را از پوست خشک شده این موجود و بافت‌های عضلانی اسکلتی آن که پروتئین‌ها را کدگذاری می‌کند بازیابی کرده‌اند.
به گزارش دیجیاتو، آخرین گرگ تاسمانی شناخته شده سال ۱۹۳۶ در باغ وحش بوماریس ایالت تاسمانی استرالیا درگذشت. اکنون تیمی از محققان موفق شدند تا آران‌ای (RNA) این موجود را بازیابی کنند و برای اولین بار این کار را با یک گونه منقرض شده انجام دهند.
براساس گزارش Gizmodo، محققان موفق شدند تا RNA (اسید ریبونوکلئیک) یک گونه از گرگ تاسمانی با قدمت ۱۳۰ ساله را در موزه تاریخ طبیعی استکهلم استخراج، توالی یابی و تجزیه و تحلیل کنند. «امیلیو مارمول-سانچز»، دیرینه‌شناس دانشگاه استکهلم و محقق اصلی این پژوهش می‌گوید: «مطالعه ما از این جهت منحصربه‌فرد است که برای اولین بار توانسته‌ایم RNA یک گونه منقرض شده، یعنی ببر تاسمانی را توالی یابی کنیم. این اولین باری است که می‌توانیم نگاهی به بیولوژی و متابولیسم سلول‌های ببر تاسمانی داشته باشیم.»
RNA نیز مانند DNA یک ساختار مولکولی شکل گرفته از نوکلئوتید‌ها است. RNA تک رشته‌ای است و در سنتز پروتئین استفاده می‌شود و در برخی ویروس‌ها حامل مواد ژنتیکی است. در این مطالعه، دانشمندان RNA را از پوست خشک شده این موجود و بافت‌های عضلانی اسکلتی آن که پروتئین‌ها را کدگذاری می‌کند شناسایی کرده‌اند.
«لاو دالن»، استاد ژنومیک تکاملی دانشگاه استکهلم می‌گوید: «در آینده، ممکن است بتوانیم نه تنها RNA حیوانات منقرض شده، بلکه ژنوم‌ها ویروس RNA مانند SARS-CoV۲ و پیش‌ساز‌های تکاملی آن را از پوست خفاش‌ها و دیگر ارگانیسم‌های میزبان که در موزه‌ها نگهداری می‌شوند را بازیابی کنیم.»
ببر تاسمانی که به آن گرگ کیسه دار نیز گفته می‌شود، یک موجود کیسه‌دار گوشتخوار است که در استرالیا زندگی می‌کرده است. به گفه دانشمندان، عوامل زیادی از جمله شکار بی‌رویه در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ و همچنین بیماری در انقراض آنها نقش داشته است. تلاش‌های جدیدی که در زمینه بازیابی یک گونه منقرض شده انجام شده روی ببر تاسمانی متمرکز شده‌اند، زیرا زیستگاه طبیعی آنها در تاسمانی هنوز عمدتاً حفظ شده است و بازتولید آنها می‌تواند باعث ایجاد تعادل در اکوسیستم از دست رفته شود.
با وجود گونه‌های منقرض شده دیگری که در موزه‌ها وجود دارد، دانشمندان ممکن است در آینده به بازیابی RNA گونه‌های دیگری بپردازند.
